Potiche (2010)

Regie: François Ozon | 103 minuten | komedie | Acteurs: Catherine Deneuve, Gérard Depardieu, Fabrice Luchini, Karin Viard, Jérémie Renier, Sergi López, Évelyne Dandry, Bruno Lochet, Elodie Frégé, Gautier About, Jean-Baptiste Shelmerdine, Noam Charlier, John Flanders

Van een nieuwe film van de Franse filmmaker François Ozon mag iets verwacht worden. Ruim acht jaar na zijn succesfilm ‘8 Femmes’ maakt hij een soortgelijke komedie, wederom met een belangrijke rol voor de Godmother van de Franse cinema: Catherine Deneuve. De nieuwe film ‘Potiche’ is net als ‘8 Femmes’ en ‘Gouttes d’eau sur pierres brûlantes’ een bewerking van een toneelstuk. Al tijdens het maken van ‘8 Femmes’ werd Deneuve door Ozon benaderd om de hoofdrol in deze film te spelen. Een andere belangrijke rol is voor nog een Frans zwaargewicht (ook letterlijk) van de cinema: Gérard Depardieu, de eerste keer dat ze weer samen in een film te zien zijn sinds 2004 in ‘Les temps qui changent’.

Het is 1977, in het burgerlijke stadje Sainte-Gudule in het noorden van Frankrijk. Hier woont Suzanne Pujol, een toegewijde huisvrouw zoals je ze nog maar zelden ziet. Haar man Robert Pujol (Fabrice Luchini) is de directeur van een paraplufabriek die van de vader van Suzanne is geweest. De rollen zijn duidelijk, Robert is de baas en Suzanne is een huisvrouw. Haar plek is thuis in een schort, daar zullen geen misverstanden over bestaan. Robert leidt de fabriek met ijzeren hand. Als de arbeiders gaan staken omdat ze meer loon en betere werkomstandigheden eisen, zijn ze bij Robert aan het verkeerde adres. Van socialistische ideeën wil hij niets weten. Als hij door de stress van de staking een hartaanval krijgt en rust moet nemen, breekt de spreekwoordelijke hel los. Om de fabriek draaiende te houden, besluit Suzanne de fabriek te gaan leiden met behulp van de vakbondsleider Maurice Babin (Gérard Depardieu).

Suzanne kent de werknemers nog vanuit de tijd dat haar vader de baas van de fabriek was en in een mum van tijd bereiken ze een overeenstemming. Ze geeft haar zoon Laurant (Jérémie Renier) en dochter Joelle (Judith Godrèche) een baan en het bedrijf floreert als nooit te voren. De “simpele huisvrouw” ontpopt zich langzaam maar zeker tot een geboren leider en bewijst dat ze veel meer is dan de vrouw van. Als Robert weer is aangesterkt, wil hij zijn baantje terug, maar de geest is uit de fles, Suzanne wil niet terug naar haar leven als huisvrouw.

De film speelt op een sympathieke manier met de labels die mensen elkaar en zichzelf geven; hoe we tegen elkaar aankijken en wat voor verwachtingen daaruit komen. De verhoudingen tussen de vier leden van het gezin, ouders Suzanne en Robert en hun kinderen Laurant en Joelle worden volledig op z’n kop gezet. Wat iedereen van elkaar dacht te weten, blijkt volledig onjuist. De rol van Suzanne wordt voortreffelijk gespeeld door Deneuve. De brave huisvrouw die helemaal niet zo braaf is geweest zet ze met charme en overtuiging neer. Ook de overige tegenspelers leveren goed werk. De politieke en maatschappelijke ondertoon van het script maakt de film geenszins zwaar, maar geven net dat beetje extra. ‘Potiche’ is al met al een zeer vermakelijke, warme en charmante komedie, waar je ook nog wat van op kan steken.

Grietje de Heer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 16 december 2010