Power Rangers (2017)

Recensie Power Rangers CinemagazineRegie: Dean Israelite | 123 minuten | actie, avontuur, science fiction | Acteurs: Dacre Montgomery, Naomi Scott, RJ Cyler, Ludi Lin, Becky G., Elizabeth Banks, Bryan Cranston, Bill Hader, Matt Shively, Cody Kearsley, David Denman, Robert Moloney, Anjali Jay, Sarah Grey, Morgan Taylor Campbell, Caroline Cave, Kayden Magnuson, Lisa Berry, Wesley MacInnes, John Stewart, Fiona Fu, Clayton Chitty, Austin Obiajunwa, Kenneth Tynan

In de jaren negentig waren er vele kids aan de buis gekluisterd om de nieuwste aflevering van de ‘Power Rangers’ te zien. Afgezaagde dialogen en overdreven vechtscènes vormden de standaard voor een half uurtje puur vermaak. De vijf (soms zes) tieners in de iconisch gekleurde uniformen vochten iedere aflevering tegen een ander afzichtelijk monster. Hoogtepunt van de episode was als de slechterik van de serie, Rita Repulsa, haar onderdaan liet groeien en de rangers gedwongen werden hun enorme prehistorische robotdieren (Zords voor de kenners) erbij te halen. Na nog een gefaalde poging om de tegenstander te verslaan werden de Zords bij elkaar geroepen om één gigantische vechtmachine te vormen. Na de overwinning nam deze robot een enorm coole pose aan terwijl het monster op de achtergrond explodeerde. Het was een prachtige tijd om jong te zijn.

Een plan om dit gegeven om te gieten in een moderne blockbuster is dan ook zo gek niet. Special effects zijn inmiddels dusdanig geëvolueerd dat de actie van het scherm kan spatten. Regisseur Dean Israelite doet een poging dat eerder genoemde half uurtje te vertalen naar een twee uur durende film, compleet met alle elementen die het origineel zo leuk maakten. Het wordt al vrij snel duidelijk dat de dialogen van de bekende kwaliteit is. Een wirwar van niet grappige one-liners en “inspirerende” quotes over samenwerken en vriendschap vormen de boventoon. Toegegeven, dat is wel grotendeels het thema van de film (en ook in de serie was dit onderwerp geliefd). Maar Israelite besteedt hier véél te veel tijd aan, waardoor de actie wordt teruggedrongen naar de laatste twintig minuten.

Opbouw is uiteraard wel belangrijk, het zorgt er immers voor dat de kijker ook iets om de personages geeft die hun levens op het spel zetten om de wereld te redden. In dit geval zijn dat vijf tieners: de stoere Jason (Dacre Montgomery), de onafhankelijke Kimberly (Naomi Scott), de ongemakkelijke Billy (RJ Cyler), de knettergekke Zack (Ludi Lin) en de rebelse Trini (Becky G.). Zij vormen de nieuwe generatie Power Rangers nadat de vorige zestig miljoen jaar geleden heeft gefaald de slechte Rita Repulsa (Elizabeth Banks) te stoppen. De leider van dit vorige team, Zordon (Bryan Cranston), heeft vlak voor hij stierf zijn geest in het hoofdkwartier van de rangers weten te stoppen. Zo kan hij als een groot gezicht op de muur toch nog als mentor voor de jonge helden dienen. Deze worden verder nog bijgestaan door de robot Alpha 5 (Bill Hader), die ze helpt hun Power Rangers pantser te verkrijgen door middel van intensieve trainingen om de teruggekeerde Rita voor eens en voor altijd te stoppen.

Hoewel de hele wereld van de rangers opvallend snel en doeltreffend geïntroduceerd wordt, neemt de tweede akte (waarin de tieners vooral elkaar leren kennen en trainen) enorm veel tijd in beslag. Als de acteurs het dan nog wisten te verkopen, was dit vooral een luxeprobleem maar dat lukt ze helaas allemaal niet. Zelfs de meer ervaren acteurs weten het niet dusdanig te ondersteunen dat de gegeven setting werkt. ‘Power Rangers’ leunt vreemd genoeg op karaktermomenten terwijl dit nooit de insteek van het bronmateriaal was. In dat opzicht had het team achter deze film beter naar genregenoten als ‘Pacific Rim’ of het recente ‘Kong: Skull Island’ kunnen kijken en daar wat inspiratie van mogen snoepen.

Wanneer dan eindelijk het pantser wordt verkregen en de actie kan beginnen is de interesse al verloren gegaan. De actiescènes zijn eigenlijk geeneens echt interessant om naar te kijken. Waar de opzet redelijk slaagt, daar faalt het middenstuk grandioos. Wanneer de opgebouwde actie dan niet overtuigt, kan er geconcludeerd worden dat ‘Power Rangers’ een behoorlijke teleurstelling is. Uiteraard zijn er wel een paar leuke verwijzingen naar de oorspronkelijke serie maar deze zijn zo bliksemsnel dat ze kijker alleen maar doen verlangen naar de film die het had kunnen zijn.

Redactie Cinemagazine

Waardering: 1.5

Bioscooprelease: 23 maart 2017