Presque (2021)

Regie: Bernard Campan, Alexandre Jollien | 92 minuten | komedie, drama | Acteurs: Bernard Campan, Alexandre Jollien, Tiphaine Daviot, Julie-Anne Roth, La Castou, Marie Benati, Marilyne Canto, Anne-Valérie Payet, Sofiia Manousha, Marie Petiot, Laëtitia Eïdo, Maurice Aufair, Joachim Chappuis

Alexandre Jollien werd in 1975 in Zwitserland geboren met cerebrale parese, ook wel hersenverlamming genoemd. Hij groeide op in een tehuis voor ernstig gehandicapten en zijn toekomst zag er somber en eentonig uit. Toen kwam filosofie op zijn pad. Filosofie en Alexandre bleken een match made in heaven. Hij pakte deze kans om zich te ontwikkelen met beide handen en volle overgave aan. Hij studeerde aan de Universiteit van Fribourg en publiceerde zijn eerste boek over filosofie op 22-jarige leeftijd. Alexandre Jollien is de eerste filosoof met hersenverlamming. ’Presque’, de eerste speelfilm waarin hij speelt, en waarvoor hij eveneens het scenario schreef samen met medehoofdrolspeler Bernard Campan en die ze samen regisseerden, gaat zo eigenlijk over hemzelf.

Louis Caretti (Bernard Campan) is begrafenisondernemer. Zijn bedrijf loopt goed, hij heeft meerdere mensen in dienst, maar privé gaat het wat minder. Hij is single, gescheiden, kinderloos en echt veel levensvreugde kent hij niet. Wanneer hij tijdens een autorit de op een driewieler rijdende Igor Parat (Alexandre Jollien) van de weg afrijdt, schrikt hij zich kapot. Hij brengt het slachtoffer naar het ziekenhuis, de driewieler gaat in de kofferbak en gelukkig komt Igor er met wat hechtingen in zijn arm vanaf. Igor is verbazingwekkend mild naar de chauffeur. Tenslotte heeft hij ervoor gezorgd dat hij zijn biologische groenten en fruit niet kan bezorgen. Igor is ook gefascineerd als hij erachter komt wat voor beroep Louis heeft. Niet veel later bezorgt Igor hem een ananas op het werk. Louis wil eigenlijk zo snel mogelijk van deze man af en wimpelt hem af. Wat hij niet weet is dat Igor zich verstopt in een lijkwagen, waarin het lichaam van een overleden vrouw ligt die Louis naar Lausanne moet rijden.

Als de verstekeling wordt opgemerkt, zijn ze al zo’n twee uur onderweg. Louis wil hem bij het tankstation achterlaten, maar als blijkt dat een lift terug niet gaat lukken, neemt hij hem toch mee. Het plan is Igor bij een treinstation te droppen, maar de laatste trein naar huis die dag is al vertrokken. Het duurt niet lang of Igor verovert Louis’ hart, wat overigens wel langer duurt dan dat hij de kijker voor zich gewonnen heeft. Het publiek heeft binnen vijf minuten al door wat voor prachtmens Igor is. Met zijn filosofische uitspraken zet hij zijn omgeving eerst op het verkeerde been, dan aan het denken.

Alexandre is het stralende middelpunt van ‘Presque’, maar het samenspel met hem en Bernard werkt ook goed. De twee vullen elkaar perfect aan, juist in hun tegenstellingen. Bernard zet Louis als een ietwat gedeprimeerde, terughoudende en lusteloze man neer, vol remmingen en bedenkingen, terwijl Alexandre Igor vertolkt als nieuwsgierige, opgewekte en intelligente man, heel waarschijnlijk acteert hij niet eens echt.

‘Presque’ weet een aantal clichés uit het buddykomedie/roadtrip-genre niet te vermijden, en hier en daar is het verhaal ook erg voorspelbaar, maar de film heeft zo’n charme dankzij de fijne hoofdrolspelers en het oprecht grappige scenario, dat je de makers dat graag vergeeft.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 5 januari 2023