Pretty Sorrow (2023)

Recensie Pretty Sorrow CinemagazineRegie: Klaas Hendrik Slump | 50 minuten | documentaire

Modefotograaf Jasper Abels (o.a. ‘Harper’s Bazaar’) verloor zowel broer als zus aan suïcide en heeft daardoor terugkerende depressieve klachten. Zijn nuchtere Twentse ouders proberen het beste van het leven te maken. Hoe iemand omgaat met de dood, door zich te richten op het waarom dan wel de positieve kanten van het leven, verschilt sterk, blijkt maar weer in ‘Pretty Sorrow’, een documentaire van Klaas Hendrik Slump.

Slump beschrijft de ervaringen van de gevoelige Jasper vanuit jeugd en familie. Waardig gemaakt, maar weinig nieuwe inzichten brengend. Abels vindt zelf dat zijn werk door de gebeurtenissen is geïnspireerd, dat leek al van eenzelfde kwaliteit voor de sterfgevallen. Jasper is iemand die graag analyseert, dat werkt niet zo goed voor de kijker. Die wordt weliswaar meegenomen in zijn zoektocht, de kranige ouders dwingen meer respect af.

Jasper en zijn ouders weten niet wat het is. De fotograaf gaat daar naar op zoek. Is het genetische depressiviteit? Zijn er identiteitsproblemen? Een verzwegen existentieel probleem? De familie is formeel rooms-katholiek, maar verwelkomen hun levende zoon ook als homoseksueel. Zo werkt ‘Pretty Sorrow’ beter als verwerkingsproces voor Jasper zelf, dan als waardevol document voor de kijker.

Als die geen zwaarwegende factoren krijgt aangereikt die verdiepen, is er ook niet meer uit te halen dan stemmigheid en zaken die ‘heftig binnenkomen’. Dat creatieve mensen wrijven in wonden is goed voor hun werk, maar privé niet bevorderlijk, zo blijkt maar weer. De Twentse nuchterheid is wel moedgevend, dat wordt mooi getoond. ‘Op Jasper moeten we extra zuinig zijn’. Zou ik maar doen, mevrouw.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 3

Speciale vertoning: Nederlands Film Festival 2023
Uitzending: 27 november 2023, NTR