Prinses Lillifee – Prinzessin Lillifee (2009)

Regie: Ansgar Niebuhr, Alan Simpson, Zhi-Jian Xu | 72 minuten | animatie, familie | Nederlandse stemmencast: Lottie Hellingman, Stephan Holwerda, Louis van Beek, Veerle Verheyen, Boyan van der Heyden, David Cantens

Kleurt een deel van jullie huis roze dankzij de aanwezigheid van een kleuter, voor wie alles van en met deze kleur een absolute must have is? Zo’n meiske dat op zijn “Henry Fords” uitroept dat elke kleur goed is, als het maar roze is? Dan is de kans groot dat ‘Prinses Lillifee’ een graag geziene gast is bij jullie thuis. Meisjes vanaf een jaar of drie zijn dol op de avonturen van Prinses Lillifee, een verzinsel van de Duitse Monika Finsterbuch, die een hele reeks prachtig geïllustreerde prentenboeken maakte over dit vliegende en toverende prinsesje met haar dierenvriendjes. Prinses Lillifee woont in het koninkrijk Pinkovia, haar beste vriend is Pupsi, een – uiteraard – roze varkentje. De muizen Cindy en Clara, het egeltje Iwan en de kikker Carlos zijn ook altijd van de partij. Na het succes van de reeks boeken is de gang naar het witte doek onvermijdelijk; al eerder bleek immers dat prinsessen en feeën het uitstekend doen bij het kleine grut. Disney prinsessen, de Zwanenprinses, Barbie, en voor de iets oudere meiden Winx Club, het zijn stuk voor stuk heldinnen die een grote aantrekkingskracht hebben op hun doelgroep en die voor diverse uurtjes vermaak zorgen.

‘Prinses Lillifee’ werd geschreven door Mark Slater en Gabriele M. Walther, die eerder verantwoordelijk waren voor het scenario van ‘De kleine maanbeer’. Alle belangrijke figuren uit de boekjes komen tot leven in deze animatiefilm, kikker Carlos blijkt een vet Italiaans accent te hebben, maar in het koninkrijk Pinkovia verblijven nog veel meer figuurtjes. Elven, zeemeerminnen en nog meer feeën, net als Lillifee. Deze andere figuurtjes blijken helemaal niet zo tevreden te zijn met hun leventje als Lillifee altijd dacht. Sterker nog: de maat is vol voor de andere bewoners. Ze vinden de feeën maar lastig en egoïstisch en geven aan dat ze veel liever naar het naastgelegen koninkrijk Blutopia verhuizen. De toverkracht van de feeën zou gebruikt moeten worden om de andere bewoners te helpen, maar dat gebeurt nu niet. Ook Lillifee krijgt er van langs, want lang niet iedereen is zo weg van die roze kleur als zij is. Wanneer Lillifee aanklopt bij haar feeënvriendjes om ervoor te zorgen dat zij de emigratie van de Pinkovianen samen tegen kunnen houden, blijkt dat de andere feeën ook niet goed met elkaar overweg kunnen. Ze vliegen elkaar steeds in de haren. Het is aan Lillifee om ervoor te zorgen dat iedereen samenwerkt. Maar dan lijkt het prinsesje haar toverkracht te verliezen. Hoe moet ze nu positief blijven denken?

Het verhaal stelt niet zo heel veel voor, maar is meer dan voldoende om de aandacht van de doelgroep vast te houden. Stemmen zijn soms op het randje, en ouders van “Dora”-liefhebbers zullen die van Lottie Hellingman vast herkennen in Prinses Lillifee. Je kunt je wenkbrauwen fronsen bij sommige van de beelden: zo is de gigantische walk in closet, waaruit het prinsesje dagelijks haar outfit kiest, niet echt iets waarvan je wil dat je jonge dochter er een voorbeeld aan neemt, maar grote kans dat de kleintjes daar niet eens ideeën van opdoen. Verder bevat ‘Prinses Lillifee’ een aantal grappige liedjes, die het verhaal ondersteunen in plaats van afremmen. Zo worden door middel van een liedje de karaktereigenschappen van de feeën aan de kijkertjes uitgelegd. De kleurrijke animaties zorgen voor de rest. Plezier gegarandeerd, als je tot de doelgroep behoort.

Monica Meijer

Waardering: 3

Bioscooprelease: 17 september 2009