Priscilla (2023)

Recensie Priscilla CinemagazineRegie: Sofia Coppola | 113 minuten | biografie, drama | Acteurs: Cailee Spaeny, Jacob Elordi, Ari Cohen, Dagmara Dominczyk, Tim Post, Lynne Griffin, Dan Beirne, Rodrigo Fernandez-Stoll, Dan Abramovici, Matthew Shaw, Tim Dowler-Coltman, R Austin Ball, Olivia Barrett, Stephanie Moore, Luke Humphrey, Deanna Jarvis

In de jaren vijftig gaat de tiener Priscilla Beaulieu (Cailee Spaeny) naar school in West-Duitsland, omdat haar vader, een kapitein in het Amerikaanse leger, daar is gestationeerd. In een Amerikaans geënte burgertent, waar ze na school rondhangt, benadert op een dag een soldaat haar die zegt dat hij Elvis Presley (Jacob Elordi) kent. De rockster doet een deel van zijn dienstplicht in West-Duitsland en in tegenstelling tot andere soldaten mag hij buiten de basis met familie wonen. Of ze een keer op een feestje van de Presleys wil langs komen. Misschien vindt ze hem wel leuk.

Op voorwaarde dat de soldaat en zijn vrouw haar chaperonnes zijn, mag Priscilla een keertje mee. Zo wordt het eerste contact tussen haar en Elvis gelegd. Onmiddellijk mogen ze elkaar. Alleen is hij wereldberoemd en zij minderjarig. Niettemin blijven de twee elkaar opzoeken en palmt de levende legende de tiener in om tussen Duitsland, haar schoolleven, en Graceland, zijn exorbitante landgoed in Memphis, te pendelen. Al snel merkt Priscilla dat op dat landgoed er onder de vleugels van de aan pillenverslaafde superster veel mag van wat God heeft verboden.

Elvis moet vaak en lang weg voor een muziektoer of een film. Priscilla wordt er ongeduldig en onzeker van. Ziet hij haar wel als de ware? Ook houdt hij seks met haar af. Volgens hem doet hij aan onthouding omdat je overgeven aan lusten alleen maar uit de hand kan lopen. Priscilla gaat hier in mee totdat ze ontdekt dat hij er een dubbele standaard op nahoudt. Toch komt het huwelijk er, en dochtertje Lisa-Marie. Tegelijkertijd ontdekt Priscilla dat hun verbintenis haast geheel gebaseerd is op zijn verlangens. Voor haar wil is er maar weinig plek. De twee groeien uit elkaar, over en weer is er overspel, en het middelenmisbruik helpt ook niet. In 1973 rijdt Priscilla met haar dochtertje weg van Graceland, een opkomende zon tegemoet. Vier jaar later overlijdt haar ex.

De film draait natuurlijk om Priscilla, het perspectief van een jonge bruid in een gouden kooi. Tegelijk schuwt het niet hoe de koning van de rock-‘n’-roll zich misdraagt in hun relatie. Hij komt er in dit portret van een zogezegd sprookjeshuwelijk dan ook niet goed vanaf. Hij wil Priscilla bezitten alsof ze een bruidsschat is. Wanneer ze niet luistert naar deze rol, overstelpt hij haar met luxe of intimideert hij haar, soms met seksueel geweld. En omdat je slechts echo’s van zijn muziek hoort is er geen rookgordijn van muzikale genialiteit om op terug te vallen. ‘Priscilla’ biedt daarom ook wat nodige tegenwicht voor de vele films over Elvis, waaronder de bombastische biografie van Baz Luhrmann, die de popster mythe over de mens, en zijn gebreken, laat prevaleren.

Met het boek ‘Elvis and Me’ (Priscilla Presley, 1985) heeft regisseuse Sofia Coppola zeer sappig bronmateriaal in handen en vallen er zeker dingen op zijn plaats, zoals de gepolijste cameravoering en de uitgekiende casting. Toch blijft de licht subversieve film steken in weinig verrassende ideeën over de uitzonderlijke relatie. Een tragisch relaas dat naar je keel grijpt, is het niet geworden. Wat Coppola wel knap heeft gedaan, is tonen hoe de twistende rockster, ook op afstand, Priscilla klein houdt en zij, bijna als in een ontwaking uit een sprookje, daar tegen rebelleert.

Roy van Landschoot

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 4 januari 2024