Private Moments (2005)
Regie: Jag Mundhra | 90 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Judith Shekoni, Catalina Guirado, Natasja Vermeer, Luke Goss, Sebastian Street, Jason Connery, Amanda Rawnsley, Aruna Shields, Emily Clarke, Michelle MacErlean, Daniel Brown, Oliver Chopping, Sam Gordon, Joanna Dunn, Simon Holmes, Lee Alliston, Richard Fry
Als de eerste noten van de muziek van ‘Private Moments’ de kijker bereiken, kan hij alleen maar het ergste vrezen. Het frivool bedoelde maar oh zo cheesy, met keyboardgeluiden geproduceerde salsadeuntje doet bijna pijn aan de oren. Gelukkig komt deze muziekstijl en instrumentkeuze nauwelijks terug in de rest van de film maar het is alvast geen beste opmaat voor wat komen gaat. De film lijkt in de eerste vijf minuten nog iets te hebben wat op een verhaal lijkt, maar aan die illusie wordt snel een einde gemaakt wanneer het ‘Truth or Dare’-avondje met vier vriendinnen begint. Dit spelletje is niets anders dan een excuus voor het (laten) vertellen van enkele erotisch bedoelde verhalen. Nu wordt er in inderdaad in ieder verhaal de liefde bedreven en komen er verscheidene blote borsten en billen in beeld, maar dit staat niet per definitie gelijk aan erotiek. In het geval van ‘Private Moments’ had het in ieder geval een stuk prikkelender kunnen zijn.
Het leuke van een echt spelletje ‘Truth or Dare’ is, of kan zijn, dat het om geheimen of verhalen gaat die de persoon in kwestie eigenlijk niet durft te vertellen, in verlegenheid gebracht wordt, en wellicht een hechtere band krijgt met de rest van de groep, waarmee de avond steeds intiemer en bijzonderder wordt. In ‘Private Moments’ proberen de makers dit gevoel misschien te creëren, maar helaas falen ze jammerlijk. Niet alleen zorgt het onverschillige acteerwerk voor weinig enthousiasme en inlevingsvermogen, maar ook de manier waarop de dames de verhalen direct paraat hebben en totaal niet verrast zijn door de vragen, zorgt wel voor een erg kunstmatig geheel.
Maar wat geeft dat in dit genre, zou je zeggen. Het gaat immers om de opwindende, stomende seksscènes. Jammer genoeg slaagt de film er ook op dit essentiële vlak niet in om de kijker te boeien en de anekdotes (visueel) aantrekkelijk te maken. Ja, er komt redelijk wat bloot in voor, maar de ondeugend bedoelde situaties (seks met vreemden op openbare plekken) komen helemaal niet stout of gewaagd over. Enerzijds zijn de de dames te weinig gegeneerd door de verzoeken of situaties en anderzijds komt het nooit daadwerkelijk over alsof de seks bedreven wordt in het bijzijn van willekeurige voorbijgangers. Terwijl hier nu juist hele spannende scènes uit voort hadden kunnen komen.
De publiekelijke seks vindt te weinig publiek plaats. Zo wordt een potentieel prikkelende scène in de bus – waar een vrouw die één van de hoofdpersonages net ontmoet heeft, onder haar rokje begint te voelen – van zijn kracht ontdaan door de seks naar het verlaten bovendek te verplaatsen. Hetzelfde geldt voor een scène op een hoogwerker, en één in een (plotseling) verlaten metrocoupé. Daarnaast zijn de seksmomenten te duidelijk in scène gezet of wordt er gebruik gemaakt van een groen scherm om de suggestie te wekken dat er midden op straat of bij Buckingham Palace seks wordt bedreven.
Kortom, wat misschien erg prikkelend en tot de verbeelding sprekend had kunnen zijn, is niets meer dan een slap aftreksel van de oude Playboyserie “Red Shoe Diaries”, waarbij de kijker niet bang hoeft te zijn voor een verhoging van de bloeddruk. De private moments hadden in dit geval beter privé kunnen blijven.
Bart Rietvink