Prowl (2011)

Regie: Patrik Syversen | 81 minuten | horror | Acteurs: Ruta Gedmintas, Joshua Bowman, Jamie Blackley, Courtney Hope, Perdita Weeks, Saxon Trainor, Bruce Payne, Oliver Hawes, Atanas Srebrev, Michael Johnson, Laurel Lefkow, George Oliver, George Zlatarev, Anton Trendafilov, Alexander Spasova, Radoslav Ignatov, Dimiter Doichinov, Elitsa Rajeva, Velizar Peev    

Je kunt griezelfilms als het gruwelijke equivalent van de romcom zien: je weet wat je krijgt, wat er (precies) gaat gebeuren en hoe het afloopt. Toch blijft deze niet al te originele stroming veel succes hebben. Net als de romantische komedie. De mens houdt van herhaling zullen we maar zeggen.

‘Prowl’ is een slasher volgens het boekje. Een groep mooie tieners (bijna standaard vertolkt door acteurs die de twintig al zijn gepasseerd) viert een feestje dat nogal uit de hand loopt. Na een korte pauze lopen ze een moordlustige freak tegen het lijf. In ‘Prowl’ maak je kennis met Amber (Courtney Hope). Het meisje vecht tegen een depressie en heeft het helemaal gehad met haar dronken moeder en het boerengehucht waar ze is opgegroeid. De blondine wil verhuizen en het liefst zo snel mogelijk. Haar beste vriendin Suzy (Ruta Gedmintas) steunt haar. Als ze een huis in Chicago kan bezichtigen, trommelt ze wat vrienden op en besluit ze een roadtrip te maken. Uiteraard houdt de auto van de club ermee op en zijn ze genoodzaakt de hulp van een vriendelijk ogende trucker te accepteren. Hadden ze dat maar niet gedaan…

After Dark Films wil zich als kwaliteitslabel voor horrorfilms profileren. Dat gaat niet lukken als de spoeling uit producties als ‘Prowl’ bestaat. Niet dat dit een rampzalig slechte film is, maar het is allerminst een aanrader. Zelfs niet voor verstokte horrorjunkies. Het acteerwerk is niet slecht. Hope kan de hoofdrol goed dragen en ook Gedmintas zet haar rol sterk neer. De productie mag er ook wezen. Het kleurenpalet is sober, maar nooit te donker zodat je het overzicht verliest. De sfeer is rauw en ongepolijst. De casting is ook goed gedaan. De acteurs zijn niet té knap. Dat zorgt ervoor dat het gemakkelijker is om je met hen te identificeren (rondrennende modellen die tieners moeten spelen, overtuigen nu eenmaal niet.).

Waar ‘Prowl’ echter de fout mee ingaat, zijn de actiescènes. De moordpartijen zijn namelijk zo ontzettend slecht in beeld gebracht dat het erop lijkt dat een drankenfabrikant de cameramensen gesponsord heeft. Bij iedere slachting zwiept de camera alle kanten uit en zie je niet wat er gebeurt. Het werkt niet spanningsverhogend. Integendeel. Het is zwaar irritant om deze beeldenbrij te bekijken, omdat je geen idee hebt wat er gebeurt. Het zal vast een artistieke keuze zijn geweest, maar het werkt hoe dan ook niet. Een horrorfilm zonder (zichtbare) griezelscènes werkt niet. Punt.

‘Prowl’ is zo’n film die op een nachtelijk uur achter een herhaling van een stokoude Amerikaanse serie wordt geprogrammeerd. De nachtbrakers zullen het misschien kijkbaar vinden, terwijl de rest van Nederland zich maar weer eens omdraait.

Frank v.d. Ven