Pulse 2 – Pulse 2: Afterlife (2008)

Regie: Joel Soisson | 89 minuten | horror | Acteurs: Todd Giebenhain, Diane Ayala Goldner, Rachel Robinson, Dodie Brown, Georgina Rylance, Jamie Bamber, Andy Martin, Claudia Templeton, Lee Garlington, Karley Scott Collins, Boti Bliss, Robin McGee, Grant James, Vincent Rice, Kent Jude Bernard

‘Pulse’ (2006) bevatte een leuk verzonnen verhaal en het aardige was dat de kijker samen met de hoofdpersoon achter moest komen wat er nu eigenlijk mis was. Het ‘wat’ is inmiddels bekend, dus voor deel twee moet er iets anders spannends verzonnen worden. En dat is niet gedaan. In een meer dan twintig minuten durend intro wordt de setting duidelijk: het virus heeft toegeslagen in een stadje en zowel de moeder als haar ex zijn op zoek naar hun kind. De kijker volgt dan zowel de zoekende moeder als de vader die uiteindelijk met het kind vlucht. De maîtresse van de vader komt ook nog even in beeld, zij wordt slachtoffer van de moeder. Daarna neemt ze naakt en op een heel smerige manier een hulpeloze man te grazen. Zoals het hoort in een ‘Pulse’-film maken er een aantal mensen op een vreselijke manier een einde aan hun leven. Veel gebeurt er verder niet in dit vervolg.

Een standaard horror draait meestal om een groepje jongeren waarin de een na de ander ten prooi valt aan datgene wat dan ook bedreigend is in de desbetreffende film. Zo niet bij ‘Pulse 2′, hier is gekozen voor een gescheiden echtpaar met een kindje. Dit wil niet zeggen dat hiermee de film bij voorbaat mislukt is, maar het gevaar is dat het een stuk saaier is dan een stel onnozele tieners. Daarnaast is het feit dat mensen willen sterven al erg somber, en een ongelukkig gescheiden moeder maakt de film er niet luchtiger op. Het is dan ook een gegeven wat niet goed thuis past in een film zoals ‘Pulse’. Een vrouw die wraak wilt nemen kan prima uitwerkt worden in elk andere horror maar het botst met een horror welke draait om het krijgen van een dodelijk virus doordat je iets downloadt. Ondanks het slechte imago dat veel B-horrorfilms hebben, kunnen deze daardoor juist weer leuk worden. Denk maar aan Paris Hilton in ‘House of Wax’ (2005). Zolang de film niet te traag of te saai wordt kan je je inmaken voor een heerlijke avond. Daarvoor moet je toch echt niet ‘Pulse 2′ kijken, daarbij val je in slaap. In de voorganger ‘Pulse’ zat nog wat vaart en pit, ‘Pulse 2′ is echter zo traag dat het bijna lijkt alsof er geen polsslag meer waar te nemen is.

Barbara Plasmans