Puppet Master III: Toulon’s Revenge (1991)
Regie: David DeCoteau | 86 minuten | fantasie, horror | Acteurs: Guy Rolfe, Richard Lynch, Ian Abercrombie, Kristopher Logan, Aron Eisenberg, Walter Gotell, Sarah Douglas, Matthew Faison, Michelle Bauer, Jasmine Totschek, Eduard Will, John Regis
Speelgoed en horrorfilms gaan heel goed samen. Het idee dat zoiets kinderlijk onschuldigs als een pop moorddadige trekjes vertoont, bezorgt veel mensen rillingen. Dit gegeven stond aan de basis van Full Moon Features: de filmmaatschappij van Charles Band. Deze Amerikaan bedacht namelijk de zeer lucratieve ‘The Puppet Master’ franchise. In deze reeks goedkoop gemaakte griezelfilms blijkt ogenschijnlijk onschuldig kindervermaak in staat tot moord. Niet omdat de bijzondere popjes dat zou graag willen, maar omdat hun eigenaar Toulon (Guy Rolfe) hen betoverd heeft met een Egyptische vloek. Tja.
Na het succes van ‘Child’s Play’ uit 1988 waarin een moorddadige pop een hoop lijken achter zich liet, zag Band wel heil in een soortgelijk concept. Een jaar later verscheen de eerste ‘Puppet Master’ film in de videotheek. Het idee sloeg aan en een franchise was geboren. Anno 2018 zijn er twaalf(!) vervolgen verschenen. Uiteraard is de kwaliteit van deze budgetreeks op zijn zachtst gezegd ‘wisselend’.
In ‘Puppet Master III: Toulon’s Revenge’ ontmoet je poppenspeler Toulon (Rolfe). Deze man probeert de Tweede Wereldoorlog te overleven door zich kalm te houden en zijn demonische poppen voor de wereld te verbergen. Als de Nazi’s weet krijgen van Toulons Egyptische formule waarmee hij zijn poppen tot leven kan wekken, breken ze bij hem in en vermoorden ze zijn vrouw. Daarnaast stelen ze ook nog eens zijn geliefde poppen. Wat de schurken niet weten is dat de op wraak zinnende Toulon zijn creaties ook vanaf afstand kan aansturen om te moorden. Tijd voor wraak!
Deze filmreeks kijk je niet vanwege de filosofische laag, het intelligente verhaal of het emotionele acteerwerk. Het spel is namelijk echt heel slecht. De Nazi’s spreken Engels met een Duits accent (lees: hoe Amerikanen denken dat een Duits accent klinkt) en verder dan het lokale schooltoneel is het merendeel van de cast duidelijk niet gekomen. Guy Rolfe is eigenlijk de enige acteur van naam en hij trekt de film dan ook naar zich toe als hij in beeld is. Zodra deze acteur niet in beeld is, daalt het niveau dan ook zienderogen.
Creatief ontworpen moordpoppen (een zesarmige cowboy, een soort in het zwart geklede mummie en een Thunderbird-achtig wezen met een boor als hoofddeksel in dit geval) vormen het bestaansrecht van deze genietbare pulp. De stop motion animatie is best aardig en de kills zien er degelijk uit. Het is overduidelijk dat het budget vrij karig was, want de poppen komen slechts spaarzaam bewegend in beeld. Toch rechtvaardigt hun optreden een kijkbeurt. Liefhebbers van cultfilms en cheesy horror uit de eighties en nineties kunnen hun lol op met deze film. Deel drie is namelijk toch wel een van de betere uit de serie.
Frank v.d. Ven
Waardering: 3.5