Purple Violets (2007)
Regie: Edward Burns | 90 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Selma Blair, Edward Burns, Debra Messing, Patrick Wilson, Dennis Farina, Elizabeth Reaser, Donal Logue, Max Baker, James Biberi, George Bryant II, Orlagh Cassidy, Jay Patterson, Joe Pistone, Dmitry Pomirchy, Elizabeth Reaser, John Russo, Damon Stone, Peter Van Wagner, Bob Wiltfong, Peter Jacobson, Vincent James Russo
Je eerste liefde weer tegen het lijf lopen, wat gaat er door je heen? Berouw of juist opluchting dat je niet met hem/haar bent verder gegaan? De karakters in ‘Purple Violets’ krijgen elk, op hun eigen manier, een confrontatie om wel óf niet een tweede kans aan te grijpen; in de liefde of op het gebied van werk.
Patti Petalson (Selma Blair) worstelt zich elke dag door haar baan als makelaar. Blair weet zonder al te veel middelen duidelijk te maken dat Patti de balen heeft van het beroep wat ze uitoefent. De verveling is van haar gezicht af te lezen. De scène waarin Patti goed bedoeld advies van baas mr. Gible ter harte neemt, is een heerlijk sarcastisch exemplaar. Brian Callahan (Patrick Wilson) wroet eveneens met zijn beroep. Brian is schrijver van thrillers en kent veel trouwe fans, maar hij wil veel liever degelijk literair werk publiceren. Met zijn boek ‘The Good Doctor’ hoopt hij een nieuwe weg in te slaan en de pulpboeken achter zich te laten.
Brians vriend Michael Murphy (Edward Burns) vervult de functie van literair agent en ondervindt andere problemen. Murphy wil vrede sluiten met het verleden en een grote fout weer in orde maken; de kloof tussen hem en Kate slechten. Patti’s vriendin Kate Scott(Debra Messing) lijkt op het eerste oog best gelukkig als single vrouw en onderwijzeres. Maar toch ontbreekt er iets. Wanneer ze Michael Murphy weer ziet in het restaurant scheuren oude wonden venijnig open…
Waar Selma Blair vrij inhoudend speelt – kenmerkend ook voor het personage – is collega Debra Messing zeer aanwezig. Messing (tv-serie “Will and Grace”) laat zich van haar bekende kant zien; komisch en sprankelend. De scène waarin Patti met vriendin Kate gezellig in een restaurant een maaltijd zit te nuttigen en Kate stellig geen eerste stap wil zetten om de jongens te begroeten, is het begin van lollige confrontaties in de film. Hoewel Blair ingetogener is, brengt ze haar personage met de nodige diepgang. Zo weet Blair de dilemma’s waarmee Patti worstelt, -ogenschijnlijk -zonder al te veel moeite te vertalen naar de kijker. Al vraag je je wel af wat Patti ooit zag in Chazz Coleman, haar echtgenoot (Donal Logue). Logue brengt een komische noot door zijn gevloek. Een sterk absurd moment tussen deze twee is als Patti ontdekt hoe Chazz op zijn ‘originele’ manier met hun onstabiele huwelijk om gaat.
De chemie tussen Selma Blair en Patrick Wilson is lichtelijk aanwezig; al moet worden gezegd dat Wilson alle zeilen bij zet – maar het vonkt veel sterker tussen Debra Messing en Edward Burns. Beide acteurs zijn aan elkaar gewaagd en de scènes waarin zij verbaal tegen elkaar te keer gaan, werken op de lachspieren en zijn aangenaam om naar te kijken.
‘Purple Violets’ verrast als romantische komedie. Het scenario bevat nog wel een paar twisten die je niet zozeer zou vermoeden. Ook cinematografisch zit ‘Purple Violets’ creatief in elkaar; zo is de introductie allesbehalve standaard en wordt er creatief omgegaan met camerastandpunten.
Fans van “Will and Grace” worden ieder geval met ‘Purple Violets’ getrakteerd op een vertrouwde komische Debra Messing. Maar het verhaal en de rest van de cast mag niet worden uitgevlakt. ‘Purple Violets’ is namelijk alles behalve plat. De film heeft meerdere lagen. Je komt onder andere pas tegen het eind te weten waarnaar de titel refereert. ‘Purple Violets’ toont op een integere wijze het vraagstuk of je een tweede kans aangrijpt of niet om je leven in de route te brengen die je wil. Het leven is vol keuzes, dat onderstreept de maker van ‘Purple Violets’ nog maar eens…
Ans Wijngaarden