Quand tu seras grand (2023)

Recensie Quand tu seras grand CinemagazineRegie: Andréa Bescond, Eric Métayer | 100 minuten | komedie, drama | Acteurs: Vincent Macaigne, Aïssa Maïga, Evelyne Istria, Christian Sinniger, Kristen Billon, Marie Gillain, Carole Franck, Eric Métayer, Sylvie Artel, Bernard Bloch, Dominique MacAvoy, Peri Bourgogne, Juno Métayer, Anton Métayer, Inès Limbourg, Chiara Pirès Dière, Soumaye Bocoum, Isis Montanier

Bejaarden en kinderen op de lagere school: twee tegengestelde bevolkingsgroepen. Dat moet toch voldoende zijn voor een dramadie als je deze twee samenbrengt, moeten Eric Métayer en Andréa Bescond gedacht hebben. Maar of ze nu het idee hebben dat dit gegeven voor onvoldoende spanning en humor zal zorgen, ze doen er met het scenario voor ‘Quand tu seras grand’ nog een paar schepjes bovenop en vind je in beide groepen nog scherpere contrasten.

In een bejaardentehuis ergens in Frankrijk werkt het personeel zich de broek uit de naad. Verplegers draaien rustig een extra dienst na hun slopende nachtdienst omdat er te weinig mankracht en budget is om de bewoners de zorg te geven die ze nodig hebben. Het is een continue strijd. Na afloop van een verhitte discussie tussen het personeel en de directeur brengt die laatste tussen neus en lippen door nog even een nieuwtje. De gemeente heeft besloten dat de scholieren van een nabijgelegen school hun lunchpauze in de kantine van het bejaardentehuis mogen doorbrengen. Vanwege lekkage kunnen de kinderen nergens anders terecht.

Yannick is de teamleider en is meteen faliekant tegen de komst van de kinderen. Hij uit zijn ongenoegen zonder omwegen en botst daardoor meteen met Aude, de ambitieuze scholierenbegeleidster. En toch, ondanks de eerste strubbelingen lijkt het nog niet meteen op een fiasco uit te lopen (wel een voedselgevecht, maar dat was te verwachten).

‘Quand tu seras grand’ focust eigenlijk maar op een paar personages, en er bungelen heel wat personen naast. Het (nog altijd schattig verliefde) echtpaar Yvon en Gigi krijgt van de bejaarden de meeste aandacht en bij de kinderen is dat ongeleid projectiel Brieuc. Die laatste heeft ouders die hem niet zien staan. Daardoor frustreert hij de hele boel en loopt hij continue met een boos gezicht rond. Yvon voelt hem goed aan. Het lukt de oude man, die vroeger stuntman is geweest voor Jean-Paul Belmondo, door te dringen tot de opstandige prepuber. De enige andere twee karakters die nog herhaaldelijk aandacht krijgen zijn Marguerite en Clémentine, die elkaar vinden in hun liefde voor zang.

Naast de voorspelbare groeiende band tussen Yvon en Brieuc, komen ook Yannick en Aude ineens nader tot elkaar. Dat komt wel een beetje uit de lucht vallen. Het geeft de film, mede door de vele korte intermissies met ruzies tussen bejaarden, hulpbehoevende hoopjes mens en discussies tussen het gestreste personeel, een wat chaotisch karakter. Sommige personages verdienen meer aandacht, omdat die enkele scène waarin hun ongenoegen tot uiting komt alleen maar prikkelt en niet veel toevoegt. Natuurlijk weten we dat ook verpleegkundigen een leven naast hun werk hebben. Laat dan meer van dat leven zien…

‘Quand tu seras grand’ volgt een platgetreden pad van films die over tegenstellingen gaan, maar doet dat wel met hart en respect. De film heeft zinnige dingen te zeggen over de zorg van onze oudste wereldbewoners en ontroert regelmatig. De uitdagingen van het verplegend personeel krijgen voldoende aandacht en daarmee mag je deze Franse film ook zien als ode aan deze onmisbare beroepsgroep.

Monica Meijer

Waardering: 3

Bioscooprelease: 13 juli 2023