Quarantine (2008)
Regie: John Erick Dowdle | 89 minuten | drama, horror, thriller | Acteurs: Jennifer Carpenter, Steve Harris, Jay Hernandez, Johnathon Schaech, Columbus Short, Andrew Fiscella, Rade Serbedzija, Greg Germann, Bernard White, Dania Ramirez, Elaine Kagan, Marin Hinkle, Joey King, Jermaine Jackson, Sharon Ferguson
Mocht het verhaal van ‘Quarantine’ je wel heel bekend voorkomen: dat kan. ‘Quarantine’ is namelijk een Amerikaanse remake van de Spaanse horrorfilm ‘[Rec]’, een bloedstollend verhaal over een brandweerteam dat terecht komt in een gebouw vol in blinde razernij ontstoken mensen, wanstaltige figuren die het voorzien hebben op mensenvlees. Zowel op stilistisch als marketingtechnisch gebied kan ‘[Rec]’ getypeerd worden als een doorslaand succes. Een sfeerrijke en artisanaal geproduceerde griezelfilm die voor een appel en een ei gemaakt werd, maar wel de kassa’s hevig deed rinkelen. Gezien de creatieve bloedarmoede die Hollywood momenteel lijkt te teisteren, is het dan ook geen verrassing dat filmbazen aan de overkant van de Atlantische Oceaan ook wel brood zagen in het geesteswerk van de Catalaan Jaume Balagueró, de Valenciaan Paco Plaza en de Bask Luis Berdejo. De Spanjaarden zagen hun kans schoon om ‘[Rec]’ nog wat verder te promoten en verkochten de rechten van hun creatie dan ook aan Andale Pictures. De studio zag de film ongetwijfeld als een uitgelezen mogelijkheid om op een vrij eenvoudige manier de eigen kas flink te spekken.
Het gruwelgenot dat eventueel gepaard gaat met het aanschouwen van ‘Quarantine’, hangt grotendeels af van de vraag of je ‘[Rec]’ wel of juist niet gezien hebt. ‘Quarantine’ is inhoudelijk en stilistisch namelijk niet veel meer dan een Engelstalige kopie van zijn Spaanse voorganger. Dezelfde wiebelende, claustrofobische en realistisch aandoende cameravoering, een vrijwel identiek gebouw en hetzelfde verhaal. Een alternatief einde, wat extra scènes en een andere oorzaak die aan de basis staat van het agressieveroorzakende virus, dat zijn zo’n beetje de enige wijzigingen die de Amerikanen aangebracht hebben. Voor de rest zijn er nog wel een paar stilistische verschillen tussen beide films aan te wijzen, maar die zijn vrij marginaal. De onvoorspelbaarheid, die van ‘[Rec]’ zo’n spannende, meeslepende film maakte, is in ‘Quarantine’ grotendeels absent als je het Spaanse origineel hebt gezien. Bovendien is ‘Quarantine’ ook wat fletser en minder intens dan ‘[Rec]’, een film die je echt onderdompelt in een duister micro-universum dat geregeerd wordt door chaos en ultieme doodsangst. Ook het acteerwerk is net wat minder spontaan en verstoken van dat extra beetje authenticiteit.
‘Quarantine’ is an sich best een aardige horrorfilm. Spanning, een stukje sensatie en de nodige gruwelijkheden, het zijn allemaal zaken die de revue passeren. Helaas is de prent echter vooral een kloon van een nog veel beter origineel. ‘Quarantine’ is zeker een kijkbeurt waard als je ‘[Rec]’ nog niet hebt gezien, maar de beter ingewijden heeft de film maar weinig origineels of opzienbarends te bieden.
Frank Heinen