Queen Sized (2008)
Regie: Peter Levin | 87 minuten | drama, komedie | Acteurs: Nikki Blonsky, Annie Potts, Macie Dolloff, Lily Holleman, Liz McGeever, Kimberly Matula, Fabian C. Moreno, Caren Anton, Jackson Pace, Kelsey Schultz, Kyle Russell Clements, Brandi Coleman, Dodie Brown, Dustin Estis, Eric Kelly McFarland
In Amerika is het traditie dat elk jaar een koning en koningin wordt gekozen voor het schoolbal. Het behalen van de titel van Homecoming King en Queen houdt de gemoederen flink bezig, vooral bij de dames. De een zwijmelt stiekem van hoe het zou zijn omdat ze toch geen kans maakt, terwijl een ander een rekent op een nominatie vanwege haar populariteit. Feit is dat over het algemeen alleen de allerknapste en populairste meiden kans maken. ‘Queen Sized’ neemt deze vastgeroeste opvatting flink op de hak.
Maggie Baker (Nikki Blonsky) ervaart school als een ware hel door de starende blikken en nare opmerkingen. Na schooltijd trekt ze zich vaak terug op haar kamer. Daar zet ze de koptelefoon op om naar muziek te luisteren en troost te zoeken in eten. Sinds de dood van pa Baker aan diabetes let Maggies moeder nog meer dan ooit op de eetgewoontes van dochterlief. Mam Baker (Annie Potts) confronteert haar met een pizzadoos gevuld met diverse lege verpakkingen die ze heeft gevonden onder het bed. Ze bereikt niet wat ze wil; Maggie spurt naar boven en vlucht wederom in de muziek en in de snacks. Daarbij wordt ze vergezeld door een ingebeelde versie van moeder Baker die haar als kwaadgeest de grond in praat met hatelijke opmerkingen over eten en gewicht.
Op een avond is Maggie het verplichte babysitten op broertje Will zo zat, dat ze toestemt om vriendin Casey (Lily Holleman) te vergezellen naar een feest. Ook hier zoekt Maggie de toevlucht tot eten, wanneer ze noodgedwongen alleen staat doordat klasgenoot Devon (Philip Searcy) een privé gesprek wil met Casey. Maggie wordt hierbij gespot door Liz (Liz McGeever), één van de populaire meiden van de school én vriendin van de ‘klassenprinses’ Tara (Kimberly Matuta). Liz maakt snel een belachelijke foto. De volgende dag op school ziet Maggie deze foto tot haar schrik terug op de kandidaatslijst voor homecoming queen naast de gedoodverfde winnares Tara. Maggie is vastberaden om het gevecht aan te gaan en roept de hulp in van vriendin Casey. Weet ze het te schoppen tot koningin van het bal of zal deze titel toch naar de slanke Tara gaan?
De vertolkster van Maggie is de vrolijke stevige actrice Nikki Blonsky die doorbrak na haar hoofdrol in ‘Hairspray’. Als ‘Hairspray’ nogal vers in je geheugen ligt, met Blonsky als de positieve en bruisende Tracy Turnblad is het flink wennen om de actrice van een totaal andere kant te zien. Maggie ziet namelijk het leven niet zo rooskleurig in. Zo weigert Maggie de inschrijfformulieren voor de universiteit in te vullen omdat ze toch denkt dat ze het niet haalt. Blonsky zet het personage Maggie op een heel gedegen wijze neer met diens emotionele vreetbuien en de vechterslust. De actrice speelt Maggie weliswaar sympathiek, maar weet ook goed de slechte zijde van het personage te verbeelden. Zoals het moment waarop Maggie teveel opgaat in zelfmedelijden en haar vriendin Casey pijn doet. Een mooi voorbeeld waarin Blonsky mooi Maggies strijdlust uitbeeldt, is wanneer het personage haar deelname aan de verkiezing verdedigt tegenover de directrice van de school.
Blonsky’s filmmoeder wordt vertolkt door actrice Annie Potts. Potts heeft een vermakelijke dubbelrol. Je ziet haar twee verschillende varianten van moeder Baker spelen. De ene is redelijk medelevend én echt, terwijl de andere keihard is en alleen bestaat in Maggies verbeelding. Potts vertolking als fantasie kwelgeest in een galajurk is terdege gemeen en irritant. En de zoetere variant van moeder Baker weet de actrice ook goed vorm te geven, maar ze verbleekt totaal door het spel van de pittige Blonsky. De sterkste scène van Potts is als ze samen met Blonksy bij het schoolhoofd moet verschijnen en het opneemt voor haar dochter. Evenals Potts staat actrice Lily Holleman ook in de schaduw van Blonsky, maar zij weet zich redelijk staande te houden. Mooie voorbeelden hiervan zijn de scènes waarin Casey het opneemt voor Maggie als jongens gemene opmerkingen roepen en onder meer de felle ruzie met Maggie na het televisie interview. Tot slot komt actrice Liz McGeever als de achterbakse Liz niet vuil genoeg over, dankzij haar lieflijke gezicht.
Ondanks dat ‘Queen Sized’ vrij gekunsteld overkomt, is het niet allemaal fictie. De belevenissen van Maggie Baker zijn grotendeels geschreven op basis van een waargebeurd verhaal van Alexandra Burris. Natuurlijk wel met de nodige filmmakerstwist. Zo is bijvoorbeeld de vader van Maggie Baker gestorven door diabetes, terwijl Alexandra’s Burris vader in werkelijkheid leed aan astma. En de werkelijke Burris schijnt niet zo sympathiek te zijn geweest in haar middelbare schooltijd, zo beweren bronnen op het internet.
De makers van ‘Queen Sized’ vertellen het verhaal in een vlot tempo zonder al te veel rompslomp, begeleid met zoete popsongs van onder meer Fergie en Nelly Furtado. Voor de beoogde doelgroep; tienermeisjes, zal de film wel genoeg vermaak kunnen bieden. Het is zonde dat ‘Queen Sized’ aan het eind een weg inslaat dat de boodschap ‘dik zijn mag’, teniet doet. Gelukkig dat Blonsky uitblinkt met haar humoristische vertolking zodat het kijken naar Maggies moeilijke strijd voor de titel toch de moeite waard is! Al met al is ‘Queen Sized’ een vermakelijke tienercomedy die hier en daar wat té licht uit de hoek komt…
Ans Wijngaarden