Querô (2007)
Regie: Carlos Cortez | 88 minuten | drama | Acteurs: Maxwell Nascimento, Igor Maximilliano, Leandro Carvalho, Ângela Leal, Eduardo Chagas, Giulio Lopes, Milhem Cortaz, Nildo Ferreira, Ailton Graça, Cláudia Juliana, Sílvia Lourenço, Maria Luisa Mendonça, Eliseu Paranhos
Het Braziliaanse ‘Querô’ is een harde film over het opgroeiende joch met diezelfde (bij)naam. Al vanaf de eerste scènes, onder de voice over van Querô zelf, waarin we zien hoe Querô geboren wordt in een bordeel– zijn moeder is een prostituée – is duidelijk dat regisseur Carlos Cortez zijn kijkers niet in bescherming neemt: wanneer we getuige zijn van de wijze waarop Querô’s moeder zichzelf dood drinkt en we tenslotte na haar dood in haar opengesperde ogen kijken voel je meteen dat het leven keihard is voor de betrokkenen in deze film.
Querô zelf ondervindt dit maar al te goed, hij groeit op bij Violeta, de bordeelhoudster die zijn moeder er juist vlak na zijn geboorte zonder pardon uitknikkerde. Van zijn eerste jaren, waarin hij regelmatig met de vuisten van de agressieve Violeta te maken heeft, krijgt de kijker niets te zien, we maken voor het eerst kennis met de tiener als hij samen met een paar “vrienden” een roofoverval pleegt op een toerist. Klaarblijkelijk Querô’s eerste zware wetsovertreding, maar het doet hem nog niet veel. Het feit dat zijn buddy hem verraadt al evenmin, op het politiebureau liegt hij er op los alsof hij zijn hele leven al niet anders doet. En het trieste is dat dat waarschijnlijk ook precies is waar het fout is gegaan; wat een wereld voor een kind om in op te groeien.
Querô komt in een jeugdgevangenis terecht, waar het uiteraard minstens zo onprettig toeven is als op de straat. Hij wordt door medegevangenen bedreigd met verkrachting, maar probeert zich nog heldhaftig te verdedigen. “Ik ben een man!” zegt hij trots, alsof hem dat kan redden. Zijn lot lijkt onafwendbaar en de gebeurtenissen in de gevangenis voeden zijn haat alleen maar. Het liefste dat Querô wil wanneer hij uit de gevangenis komt, is een eigen pistool. Omdat de intense diepgewortelde haat tegen alles wat hem ooit is misdaan zo overtuigend gebracht wordt, heeft de kijker nergens het idee dat ‘Querô’ wel eens goed af zou kunnen lopen. Dat maakt het kijken naar de film geen opvrolijkende bezigheid is, maar wordt de kijker eerder met beide benen op de grond gezet, met blote voeten in een blok snelhardend beton.
Het meestal overtuigende acteerwerk van nieuwkomer Maxwell Nascimento en de zekere regie van de eveneens debuterende Cortez zorgt ervoor dat de kijker het verhaal ingetrokken wordt en geboeid blijft. Soms lijkt Cortez stijl boven inhoud verkozen te hebben, zodat er sprongen in het verhaal gemaakt worden; gaten die ook later niet opgevuld worden. Dat is jammer, maar het maakt de betrokkenheid bij de titelheld niet minder: je zou je goede raad naar hem willen schreeuwen, maar nergens lijkt de afstand tussen publiek en het trieste personage groter. Uniek is ‘Querô’ niet, daarvoor zijn de raakvlakken met een topper als ‘Cidade de deus’ te groot, maar indrukwekkend wel.
Monica Meijer