Raafje met de rode sok – Der kleine Rabe Socke – Das große Rennen (2015)

Recensie Raafje met de rode sok CinemagazineRegie: Sandor Jesse, Ute von Münchow-Pohl | 72 minuten | animatie, familie, avontuur | Nederlandse stemmencast: Juliann Ubbergen, Dennis Willekens, Maja van Honsté, Mitchell van den Dungen, Jürgen Theuns, Sander de Heer, Thijs van Aken, Dieter Spileers, Nathalie Haneveld, Lucie de Lange, Pieter van Nieuwenhuyze, Peggy Vrijens, Joost Claes, Martijn Claes, Huub Dikstaal, Thomas van Goethem, Jonathan Demoor, Nine Meijer, Rolf Koster, Tommie Christiaan

‘Raafje met de rode sok’ (‘Der kleine Rabe Socke – Das große Rennen’, 2015) is een prettig weerzien met de bewoners van het bos uit ‘Raaf de kleine rover’ uit 2012. De lieve beer Eddie, zwijntje Stompie, het angstige schaap Wollie, het konijn Lalo, de ietwat bazige mevrouw Das en haar kindje Billie en zélfs de inventieve bever Francie, ze maken allemaal hun opwachting in dit tweede animatieavontuur van Duitse bodem. En natuurlijk niet te vergeten Raafje zelf, de brutale zwarte vogel, met zijn kenmerkende wit-rood gestreepte sok (die zich soms een beetje als zijn geweten gedraagt) aan zijn poot. Eentje maar, dat is wel een beetje gek, maar het pást wel bij zijn tegendraadse karaktertje.

Net als in de eerste film zorgt Raafjes onbesuisdheid voor problemen. Was het in de eerste film zijn onnadenkendheid door op de dam piraatje te gaan spelen, zodat deze brak en het hele bos onder water kwam te staan, in ‘Raafje met de rode sok’ gaat Raafje weer zo op in zijn spel, dat hij niet doorheeft dat hij daarmee al zijn vriendjes in gevaar brengt. Het is namelijk herfst en dus moet er een flinke voorraad aangelegd worden voor de winter. Alle dieren in het bos zijn daarmee druk in de weer, maar Raafje heeft ontdekt dat zijn zelfgemaakte zeepkist wel érg hard kan. Hij racet door het bos en legt zichzelf voortdurend nieuwe doelen op. Nog ietsje harder, nog sneller… En dan gaat het mis. De zeepkist komt met een harde knal tot stilstand tegen de houten voorraadschuur. Mevrouw Das schrikt daar zo van dat ze hem voor straf verbiedt om een week lang te racen. Raafje moet maar eens leren wat verantwoordelijkheid is. Ze stuurt hem het bos in om nootjes te gaan rapen. Maar Raafje zou Raafje niet zijn als hij daar ook geen spelletje van wist te maken.

Wanneer Raafje met Eddie de nootjes in de voorraadschuur wil opruimen, wil hij zichzelf belonen met een paar bosbessen. Maar bij het pakken van de ladder, stort de hele schuur in elkaar en rolt de complete wintervoorraad de heuvel af, pardoes de rivier in. Even zitten Raafje en Eddie in zak en as, maar dan ontdekt Raafje dat er in het bos een zeepkistenrace gehouden wordt. Met de hoofdprijs – honderd gouden munten – kan Raafje naar de winkel om eten te kopen.

‘Raafje met de rode sok’ is een charmante animatiefilm. De bosrijke omgeving zit bomvol mooie details en de film is doordrenkt van warme kleuren. De koddige karaktertjes zijn met hun duidelijke eigenschappen (angstig, bazig, onzeker) weliswaar uit de geijkte mallen gehaald, maar voor de doelgroep is die herkenbaarheid juist prettig. Doerakje Raafje sluit je meteen in je hart. Hij is ongehoorzaam, eigengereid en hij jokt, maar hij heeft een hart van goud en als het er op aan komt gaat hij voor zijn vriendjes door het vuur. Voor volwassenen is er af en toe een grappige woordspeling (‘vallen in raafzwijm’, de winter die voor de deur staat) maar feitelijk is dat helemaal niet nodig. Het tempo ligt lekker hoog, omdat de race een groot deel van het verhaal in beslag neemt. Daarbij worden thema’s vriendschap, teamwork, jezelf durven zijn, niet altijd je zin kunnen krijgen en inventiviteit goed uitgewerkt. Superkwantitastische aanrader voor kinderen van drie tot een jaar of acht!

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 20 april 2017