Rag Tag (2006)

Regie: Adaora Nwandu | 99 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Daniel Parsons, Adedamola Adelaja, Tamsin Clarke, Geoffrey Aymer, Maria Adesioye, Enor Ewere, Chuma Oraedu, Ayo Fawole, Ikenna ‘Macoy’ Akwari, Rachael Young, Kristian Ademola, Olivette Cole-Wilson, Lamarr Nestor-Thelwell, Chanelle Wilshire, Amanda Van Annan, Gayle Dudley

‘Rag Tag’ is een low budget film die in bepaalde aspecten uitblinkt, maar over het geheel genomen niet weet te overtuigen. En dat is erg jammer, want het is echt zo’n film die je graag goed wil vinden, omdat zo duidelijk is dat het de cast en crew bloed, zweet en tranen heeft gekost. De acteerprestaties zijn bijna zonder uitzondering prima en de karakters zijn zeer sympathiek. Ook is het basisidee, hoewel onorigineel (denk bijvoorbeeld aan het eveneens in London spelende gaydrama ‘My Beautiful Laundrette’), erg interessant. Het behandelen van de Afro-Engelse homocultuur bijvoorbeeld is iets dat niet vaak gebeurd in films, en ‘Rag Tag’ weet hiermee dan ook een leegte op te vullen. Het grootste minpunt is echter het script en de regie, die beiden op zijn zachtst gezegd nogal rammelen. Het drama sleept zich voort, de film is – zelfs voor het genre – erg traag. Daarbij komt nog dat er een aantal overbodige scènes in zitten en hoewel bepaalde stukken heel geloofwaardig overkomen (dankzij de uitmuntende acteurs), zijn andere episodes bijzonder onwaarschijnlijk. De relatie tussen Raymond/Rag (Danny Parsons) en Tagbo/Tag (Damola Adelaja)bijvoorbeeld is zeker passievol, en beide acteurs weten dit ook goed over te brengen, maar zulke enorme ruzies leg je niet in vijf minuten bij. Met een wat meer ervaren regisseur aan het roer en wat bijschaven van het script, was de film zeker enkele niveaus gestegen.

Rag is het eerste deel van de film voornamelijk boos. Zijn hele houding is agressief en dat wordt nog versterkt als hij erachter komt dat Tag na tien jaar een vriendinnetje heeft, de overigens zeer innemende Olivia (Tamsin Clarke). Pluspuntje dat het geen kreng is, waarvan je alleen maar blij kunt zijn dat Tag haar verlaat voor Rag. Je voelt dan ook met haar mee, als blijkt dat de gevoelens van Tag voor zijn jeugdvriend toch sterker zijn dan die voor haar. Van Rag weet de kijker dan ook als eerste wat hij voelt voor Tag, Tag weet het wat langer te onderdrukken, misschien wel door zijn Bijbelvrezende, strenge vader, voor wie zelfs de blanke, socialistische Olivia geen goede partij is voor zijn zoon. De komst van Olisa (Ayo Fawole) in de film zorgt voor de nodige spanning. Als Rag en Tag, die op dat moment hun liefde voor elkaar nog niet toegegeven hebben, naar Nigeria vertrekken om de ceremoniële troonsbestijging als ‘chief’ van Olisa bij te wonen, krijgt de film een andere dynamiek. Af en toe verwacht je dan dat er een tragisch eind aan de film komt, met angst en beven, dat wel, want zoveel geef je inmiddels om de twee jongens. In Nigeria durven Rag en Tag eindelijk toe te geven wat ze voor elkaar voelen, maar dan zijn er nog genoeg obstakels die overwonnen moeten worden.

Het ontbreekt de film ook nog aan een juiste afwerking, zo is het geluid af en toe abominabel (dan weer hard, dan weer zacht) en de uiteenlopende dialecten maakt het niet altijd even makkelijk te volgen. Al met al is ‘Rag Tag’ een goede poging tot een indrukwekkende film en is regisseuse Adaora Nwandu zeker iemand om in de gaten te houden. Maar een feilloze of zelfs bijna feilloze productie is het zeker niet geworden.

Monica Meijer