Rambo: First Blood Part II (1985)

Regie: George P. Cosmatos | 97 minuten | actie, drama, thriller, avontuur | Acteurs: Sylvester Stallone, Richard Crenna, Charles Napier, Steven Berkoff, Julia Nickson-Soul, Martin Kove, George Cheung, Andy Wood, William Ghent, Voyo Goric, Dana Lee, Baoan Coleman, Steve Williams, Don Collins, Christopher Grant, John Sterlini, Alain Hocquenghem, William Rothlein, Tony Munafo, Tom Gehrke    

Zo minimalistisch als ‘First Blood’ soms was in 1982, zo extravagant is de opvolger: ‘Rambo: First Blood Part II’. In deel één werd de eenzame Vietnam-veteraan, John Rambo (Sylvester Stallone), lastiggevallen en geprovoceerd door arrogante sherrifs uit een nietszeggend stadje. Maar in deel twee is Rambo larger than life. Alles dat zo verraste in het eerste deel wordt in deel twee uitvergroot tot je de conclusie trekt dat deze film niet brengt wat zijn reputatie had beloofd. Schematisch gezien, kun je stellen dat het eerste gedeelte van ‘Rambo II’ een voldoende scoort om in het tweede gedeelte als een kaartenhuis in elkaar te storten.

‘Rambo II’ begint met een, op het oog, bescheiden Stallone die voor een rotklus naar de binnenlanden van Vietnam moet. De mensen die de leiding hebben over de operatie zijn zo doortrapt, dat het bijna lachwekkend is. Bovendien hebben zij in rang meer zeggenschap dan kolonel Trautman (Richard Crenna); de enige persoon die Rambo vertrouwt. Daarna vernemen we dat Rambo’s missie bestaat uit het fotograferen van een groep Amerikaanse krijgsgevangenen in een schijnbaar verlaten kamp (bevrijden, ho maar!). Dit gegeven alleen doet je beseffen dat het verhaal niet al te best wordt. Het vermoeden wordt bevestigd wanneer een heleboel ’toevalligheden’ er later voor zorgen dat Rambo, zonder hulp van buitenaf, moet afrekenen met zowel Vietnamezen als Russen. Het is ook wel erg toevallig dat de krijgsgevangenen al jaren wekelijks van plek wisselen en net in het kamp zitten als Rambo in de buurt is.

Maar goed, dit is Hollywood! Okay, je kunt de waarde van een goed verhaal negeren en je concentreren op pure actie en – het zij gezegd – dan kom je aardig aan je trekken. Rambo is niets minder dan een sensatie in de jungle van Vietnam, waar hij sneller en vindingrijker is dan al die mensen die er al hun hele leven hebben doorgebracht. Hier zien we ook de Rambo die we ons nog kunnen herinneren van vroeger: getooid in camouflagepak, met flink gepoetste spierbundels, rode hoofdband en het onvermijdelijke overlevingsmes dat, overigens, meermaals goed van pas komt. De Vietnamezen leren we kennen als een sadistisch volk, als we de beelden mogen geloven. Zo hangt Rambo op een gegeven moment urenlang in een poel van menselijke uitwerpselen en slapen de Vietnamezen er geen seconde minder om. En omdat het in 1985 nog Koude Oorlog was, zijn er ook Russen en ook zij zijn geen lieverdjes.

Nee, het zijn onmensen die Rambo folteren met elektroshocks of hem brandmerken met een groot mes. De man die Stallone martelt is het prototype van een Rus (of: zoals Hollywood een Rus wil tonen): groot, sterk en zonder veel woorden, zoals Ivan Drago in ‘Rocky IV’ uit 1985; ook een film met Stallone in de hoofdrol. Het personage van Rambo is een van de hoogtepunten in een grotendeels tegenvallende film: een man van weinig woorden, die door het vuur gaat. Een machine die niet af te brengen is van zijn missie, zoals zijn superieuren zullen merken. Verder gelijkt ‘Rambo II’ een orgie van geweld, die ver af staat van de kreet ‘make love, not war’, die gedurende het Vietnam-conflict steeds vaker te horen was. Tientallen getrainde soldaten beschieten de Amerikaanse held, maar alles moet leiden naar de triomftocht van John Rambo in Vietnam, niet toevallig het land waar de Amerikanen zo’n slechte herinneringen aan hebben.

Robbert Bitter

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 1 augustus 1985