Reclaim Your Brain-Free Rainer (2007)

Regie: Hans Weingartner | 120 minuten | drama, thriller, komedie | Acteurs: Moritz Bleibtreu, Elsa Sophie Gambard, Milan Peschel, Simone Hanselmann, Gregor Bloéb, Franziska Knuppe, Urs Conradi, Tom Jahn, Robert Viktor Minich, Ralf Knicker, Andreas Brandt, Irshad Panjatan, Doris Golpashin, Vinzenz Kiefer, Peer Jäger, Valentin Platareanu, Leily Timmner, Bettina Albinus, Islam Ben Arfa, Knut Berger, Martin Berg, Natalie Efa, Thorsten Feller, Stefan Gerstenberg, Johannes Halonen, Josef Heynert, Jana Honczek, Walter Hötte, Stephan Isegrei, Alexander Tschernek

1998, dat is alweer lang geleden. Toen imponeerde de Duitse regisseur Tom Tykwer de internationale filmwereld met zijn geniale en hippe ‘Lola Rennt’. Moritz Bleibtreu, de hoofdrolspeler van ‘Reclaim Your brain’, speelde toen Lola’s heethoofdige vriendje Manni en zag met deze rol zijn carrière gelanceerd worden, dat wil zeggen, in Duitsland dan. Hij speelde in Hollywood wel een aantal bijrollen, zoals in ‘Munich’ (2005) en ‘Speed Racer’ (2008), maar stootte niet door naar de A-status. In Duitsland heeft hij inmiddels een behoorlijk oeuvre opgebouwd, met als bekendere titels het onderschatte ‘Elementarteilchen’ (2006) en het verontrustende ‘Das Experiment’ (2001).

‘Reclaim Your Brain’ lijkt een verwoede poging Bleibtreu internationaal weer wat in het spotlicht te krijgen, getuige de Engelse titel (van een Duitstalige film). Er komen de laatste jaren sterke films uit ons grote buurland. Na het zoveelste Duitse filmpareltje viel er ook weer eens een titel in de prijzen bij de Oscaruitreiking van 2007 (‘beste film’ voor ‘Die Fälscher’); de tijd voor een internationaal offensief voor de Duitse acteur lijkt dus gunstig. Bleibtreu is een goede acteur, maar of deze film zijn internationale carrière nieuw leven in zal blazen?

Als een soort Duitse Tom Cruise is hij in ‘Reclaim Your Brain’ weer behoorlijk op dreef, wat al direct hoog wordt ingezet aan het begin. Iets té hoog wellicht, want de omstandigheden die leiden tot zijn ongeval worden wel heel dik aangezet, met veel gescheld, drank, drugs en geweld. De stijl van vertellen die hier wordt gehanteerd is die van het illustrerende beeld, tekst in flarden en een redelijk snelle montage. Een stijlmiddel dat veel terugkeert in de film en ervoor zorgt dat de personages een beetje op een afstand blijven, je kruipt niet echt in hun huid.

Na de tweede helft krijgt de film ineens meer en meer komische elementen, wat voor het onderwerp goed is, want de premisse van de film is niet héél ongeloofwaardig, maar wel een beetje. Het lijkt alsof de makers zich dat halverwege ook hebben gerealiseerd, wat de plotseling opduikende komische noot zou verklaren. De film, die als het zwaardere ‘Crash’ (2004) begint, ontpopt zich tot een variatie op ‘Sneakers’ (1992), een film uit een veel lichter genre. Die omwenteling is (te) laat, maar trekt de film wel naar het genre waarin haar zeggingskracht het grootst is: komedie.

De boodschap van deze film is eigenlijk: als je iedereen serieus neemt, te beginnen met jezelf, nemen ze jou ook serieus. Daarnaast wordt een voor Duitsland pijnlijk thema aangesneden, dat in het heden van de gehele westerse maatschappij meer weerklank vindt dan je zou willen: het thema van ‘de manipuleerbare mensch’. De vraag hier is: kun je hem ook positief manipuleren? Zeker, maar dan ben je geen haar beter, tenzij het ertoe leidt dat hij zijn medemenselijkheid terugvindt. Het gaat dus eigenlijk over opvoeden. Zoals gezegd, de komische noot kwam voor het totale plaatje net iets te laat, maar redt wel de film.

Arjen Dijkstra

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 12 juni 2008