Red Planet (2000)
Regie: Antony Hoffman | 106 minuten | actie, science fiction, thriller | Acteurs: Val Kilmer, Carrie-Anne Moss, Benjamin Bratt, Tom Sizemore, Simon Baker, Terence Stamp, Jessica B. Morton, Caroline Bossi, Bob Neill, Neil Ross
De planeet Mars ontleent zijn bijnaam ‘Rode Planeet’ aan haar bodem die uit veel ijzerhoudende bestanddelen bestaat. De wind blaast het stof op en kleurt de lucht roze. Van alle planeten in het zonnestelsel lijkt Mars nog het meest op de Aarde. Geen wonder dat de mensheid zich in ‘Red Planet’ richt op Mars voor overleving. Al jaren werden er onbemande sondes met algen gestuurd om daar zuurstof op te wekken. Dit lukte tot nu toe, maar de laatste tijd is er een enorme daling in het zuurstofniveau. De eerste missie naar Mars moet de oorzaak hiervan achterhalen.
‘Red Planet’ beschikt niet over de meest originele plot. In hetzelfde jaar werden ‘Mission to Mars’ (2000) en ‘Pitch Black’ (2000) uitgebracht die ook over de eerste missie naar Mars gaan of mensen die stranden op een onherbergzame planeet met vijandige wezens. Het idee van vervuiling van de aarde, algen en leven op Mars blijft interessant. Alleen had de rest van het verhaal sterker en minder standaard gemogen. Carrie-Anne Moss van ‘The Matrix’ trilogie staat haar mannetje als commander Bowman, leider en enige vrouw van de missie. De terminologie heeft ze duidelijk onder de knie. Al gauw splitst de film zich in scènes van haar in het ruimteschip en van de mannen op Mars.
Val Kilmer speelt een charmante heldenrol als ruimteconciërge Gallagher. De rol van aantrekkelijke techneut gaat hem goed af. Tom Sizemore is cool als Burchenal, hij en Kilmer zijn leuke buddies op het scherm. De overige missieleden Chantilas (Terence Stamp), Santen (Benjamin Bratt) en Pettengill (Simon Baker) worden gespeeld door goede acteurs, maar jammer genoeg wordt er zo weinig aan karakterontwikkeling gedaan. Voordat je de missieleden ook maar een beetje leert kennen sneuvelen ze één voor één. Er had zeker meer gezeten in het filosoferende karakter van Chantilas. Het verhaal wordt af en toe onnodig sentimenteel bij die flashbacks van missieleden naar hun tijd in het ruimteschip of bij de voice-over aan het einde. Ook zitten er wat onwaarschijnlijkheden in. Je kunt je afvragen waar de missieleden soldeerapparatuur en plakband vandaan halen en waarom niet Amee beveiligd is tegen crashes.
De geestige citaten zijn een kleine troost, maar gelukkig levert ‘Red Planet’ extra compensatie met een aantal spectaculaire actiescènes. Vooral bij de zero-gravity brand, de Mars landing en robotnavigator Amee. Ok, er zijn geen opzienbare buitenaardse levensvormen maar de film oogt zeer realistisch. Het landschap van de rode planeet en alle apparatuur zien er hier zeer overtuigend uit. Dit geldt zeker niet voor elke sci-fi film. Veel scènes werden geschoten in Wadi Rum, een vallei van zandsteen en graniet in Jordanië. Main computer ‘Lucille’ is trouwens de eerste, realistische computer genereerde stem in sci-fi filmgeschiedenis.
In zijn geheel is ‘Red Planet’ dus geen uitzonderlijke film, maar hij is niet slecht en best vermakelijk. Bekijk hem voor de special effects, Carrie-Anne Moss of Val Kilmer en niet voor een geweldige verhaallijn.
Sarita Koendjbiharie
Waardering: 2.5
Bioscooprelease: 15 februari 2001