Red Post on Escher Street – Escher dori no akai posuto (2020)

Regie: Sion Sono | 148 minuten | komedie, drama | Acteurs: Mala Morgan, Sen Fujimaru, Tomoko Fujita, Mitsuru Fukikoshi, Matsuri Kohira, Marina Kozawa, Canon Nawata, Tarô Suwa, Jun Toba, Tetsu Watanabe, Tatsuhiro Yamaoka

Excentriekeling. Provocateur. Waaghals. Viespeuk. Dit zijn stuk voor stuk termen die worden gebruikt om de Japanse filmmaker Sion Sono te beschrijven. De regisseur brengt al sinds het begin van zijn carrière controverse met zich mee. Sommigen beschouwen hem als een creatief genie. Anderen zien hem als een herrieschopper. In Japan zorgt zijn werk geregeld voor kritiek, maar in veel andere landen worden zijn films juist als meesterwerken bestempeld.

Sono trekt zich van andermans mening in ieder geval weinig aan. Het woord van de gemiddelde recensent is als een samengeperst geruis voor hem. De cineast gaat zijn eigen weg, ongeacht wat zijn werk onder de meute teweeg kan brengen. Zijn nieuwe film ‘Red Post on Escher Street’ is desalniettemin een opvallende toevoeging aan Sono’s oeuvre. In tegenstelling tot zijn andere films is hier geen bloedvergieten aanwezig en zijn seks en geweld zo goed als absent. Sono lijkt met zijn nieuwe film een stuk volwassener te zijn geworden.

Met ‘Red Post on Escher Street’ lijkt Sono in veel opzichten te willen reflecteren op zijn eigen loopbaan als regisseur. Deze film is op de eerste plaats een eerbetoon aan cinema, met aardig veel meta-knipogen voor doorgewinterde filmliefhebbers en een hoofdkarakter (Tatsuhiro Yamaoka als filmmaker Tadashi Kobayashi) dat zou kunnen gelden als een directe reflectie van Sono op zijn jongere zelf. Het verhaal focust zich op allerlei aspecten uit de wereld van cinema, van onzekere acteurs, tot geldbeluste producenten, maar ook op onverwurmbare figuranten, die maar al te graag hun korte moment in de spotlight willen bemachtigen.

Sono’s eigenzinnige humor is nog wel altijd van kracht in ‘Red Post on Escher Street’. Bepaalde aspecten zijn niet altijd logisch en aardig veel vragen zullen nooit worden beantwoord. Sommige scènes dienen daarom met een flinke korrel zout te worden bekeken. Soms werkt dit frustrerend, en soms ga je mee in de gekte. Je lacht, je fronst en je weet tegen het einde van de film weer één ding zeker: Sono maakt nog altijd de soort films die je als kijker niet snel zult vergeten. Hij evalueert in zijn eigen niche van onophoudelijke zotheid.

Len Karstens

Waardering: 3

Speciale vertoning: Camera Japan 2021