Red Screening – Al morir la matinée (2020)

Regie: Maximiliano Contenti | 88 minuten | horror | Acteurs: Luciana Grasso, Ricardo Islas, Julieta Spinelli, Franco Duran, Pedro Duarte, Yuly Aramburu, Hugo Blandamuro, Daiana Carigi, Valeria Martínez Eguizabal, Lucas Fressero, Vladimir Knazevs, Juan Carlos Lema, Fernán Moliv, Patricia Porzio, Emanuel Sobré, Julio Troisi, Vicente Varela

Een nietsontziende moordenaar in een donkere regenjas sluipt een bioscoop binnen om daar, tijdens de laatste avondvoorstelling, de filmfans één voor één af te slachten. Klinkt je dat als muziek in de oren, dan is de Uruguayaanse horrorfilm ‘Red Screening’ (2020, oorspronkelijke titel ‘Al morir la matinée’) van Maximiliano Contenti zeker de moeite waard. Niet dat deze film nou zo origineel is of heel verrassend uit de hoek komt wat plot of karakters betreft, maar bij Contenti spat simpelweg de liefde voor film in het algemeen, en horrorfilms in het bijzonder, ervan af zoals bloedspetters van het moordwapen afdruipen. Hij heeft bovendien een perfect gevoel voor sfeer en heeft maar weinig middelen nodig om de juiste ambiance op te roepen. Contenti zal vooral content (!) zijn met de locatie die hij voor zijn film mocht gebruiken: de prachtige klassieke bioscoop ‘Cinemateca 18’ – dat in de tijd waarin de film zich afspeelt nog ‘Nuevo 18′ heette – in de Uruguyaanse hoofdstad Montevideo ademt diezelfde diepgewortelde liefde voor film uit. Dit is een plek waar filmliefhebbers graag tot in de kleine uurtjes rondhangen. Zo’n cinema waar ze nog werken met een ouderwetse filmprojector en waar je kaartje nog wordt ingeknipt of afgestempeld als je naar binnen gaat. Dat de killer uitgerekend deze fantastische locatie heeft uitgekozen om zijn brute moorden te plegen, is niet zo vreemd als je weet dat hij een met name uit is op één bepaald lichaamsdeel van zijn slachtoffers…

‘Red Screening’ speelt zich af in het Montevideo van 1993. Het is een grauwe, regenachtige avond en de laatste filmvoorstelling in de sfeervolle bioscoop staat op het punt te beginnen. Studente Ana (Luciana Grasso) heeft aangeboden de dienst van haar vader (Hugo Blandamuro), die filmoperateur is en er al een lange dag op heeft zitten, over te nemen. Als de film eenmaal draait kan ze rustig even studeren in de projectiekamer. De laatste film die gedraaid wordt is de horrorfilm ‘Frankenstein – Day of the Beast’ (een film die overigens écht bestaat en geregisseerd werd door Ricardo Islas, die in ‘Red Screening’ de rol van de moordenaar op zich neemt). Er is een gemêleerd gezelschap op afgekomen. Een oude man. Een nieuwbakken stelletje waarvan de man wereldvreemd en de vrouw wat verwend en verveeld lijkt. Drie jongeren waarvan er eentje verliefd is op een meisje dat hij in de bus tegenkwam en van wie hij vindt dat ze op actrice Brooke Shields lijkt. Dat meisje blijkt op het laatste moment ook de zaal in te lopen. Ook is er een jongen die eigenlijk allang al in zijn bed had moeten liggen, een verstekeling die stiekem en onopvallend de zaal in is gekropen om een enge film te kijken. Wat personeel betreft is behalve Ana ook bioscoopmedewerker Mauricio (Pedro Duarte) aanwezig, die er niet veel zin meer in lijkt te hebben en het interessanter vindt om Ana lastig te vallen en van haar studie af te houden. En er is dus onze killer, die, nadat hij de toegangsdeuren heeft afgesloten, achterin de zaal heeft plaatsgenomen en zijn kans afwacht om toe te slaan. Eén voor één worden bioscoopgangers te grazen genomen…

Contenti is een echte liefhebber, zoveel is duidelijk. In zijn film brengt hij niet alleen een ode aan de bioscoop als fenomeen an sich, maar ook aan twee specifieke horrorgenres: de Italiaanse giallo en de slasherfilms uit de jaren negentig. De liefde voor giallo komt vooral terug in de stijl en look van de film, inclusief filmposters van onder anderen Dario Argento op de achtergrond, en het uiterlijk (donkere kleding, handschoenen) en de modus operandi van de moordenaar. Ook de synthesizermuziek is een vette knipoog naar het klassieke Italiaanse subgenre. Met het scenario (van Contenti en Manuel Facal) weet ‘Red Screening’ zich niet echt te onderscheiden; wie de meedogenloze moordenaar is en waarom hij doet wat hij doet, blijft een mysterie. Daar had Contenti nog wel een slag kunnen maken. De personages zijn ook vrij eendimensionaal (maar dat is in een horrorfilm natuurlijk wel vaker het geval) en ze maken bovendien onnozele keuzes. Dat niemand in de gaten heeft dat er een moordenaar door de bioscoopzaal rondloopt, zelfs niet als hij vlak voor hun neus een medebezoeker afslacht, is niet echt geloofwaardig. Maar een film als deze kijk je natuurlijk niet voor de zorgvuldig uitgediepte personages, de diepere lagen en motieven van de moordenaar en voor de onweerlegbare geloofwaardigheid. Dit soort films kijk je voor de spanning, de gore, de bloedspetters, de creatieve manieren waarmee de killer anderen om zeep helpt en voor de beklemmende sfeer en al die aspecten zijn in ‘Red Screening’ tot in de puntjes verzorgd. De gruizige cinematografie, het redelijke tot goede acteerwerk en de liefde voor cinema die van deze retro-slasher afspat, doen de rest!

Patricia Smagge

Waardering: 3.5

Speciale vertoning: Imagine Filmfestival 2021