Red tears – kôrui (2011)

Regie: Takanori Tsujimoto | 82 minuten | actie, horror | Acteurs: Natsuki Katô, Yûma Ishigaki, Yasuaki Kurata, Karin Yamaguchi, Ayaka Morita, Kôji Nakamura, Masahiro Nagai, Yôju Takashima

‘Red Tears’ opent vrij heftig. De jonge man Masaki wordt op straat neergeschoten, in een wielkoffer gepropt en vervolgens in een opslagloods bruut onthoofd. Zijn vriendin Mika Hazuki vertelt detective Tetsuo Nojima dat Sayoko, een mysterieuze vrouw waarmee ze Masaki pas heeft gezien, iets te maken moet hebben met zijn verdwijning. De politie, geleid door Tetsuo’s baas Genjiro Mishima, is juist bezig met een onderzoek naar drie gruwelijke moorden en ziet een duidelijke link met de mysterieuze verdwijning van Masaki. Maar Tetsuo, die inmiddels Sayoko heeft opgespoord en tot achter zijn oren verliefd is geworden op het meisje, gelooft weinig van die hypothese en komt zo in conflict met zijn harde, meedogenloze en meer wantrouwige collega.

De bloederige opening van ‘Red Tears’ legt de basis voor een thrillerachtig eerste deel, waarin de horror- en detectivegenres op een interessante manier worden gecombineerd en er voor de kijker nog een hoop onduidelijk blijft. Later wint de film aan vaart en maken geheimzinnigheid en suspense plaats voor massaal bloedvergieten en pittige actie. Aardig gechoreografeerde gevechten met zwaard en vuist worden afgewisseld met bloederige splatterhorror en een vrij apart vampierverhaal (wat natuurlijk al een beetje af te leiden valt uit de alternatieve titels ‘Sword of Blood’ en ‘Monster Killer’). Dat levert best aardige momenten op, al verslapt de spanningsboog wel net iets te snel. De scène waarin op nogal plastische wijze wordt gedemonstreerd hoe je een mensenlichaam op weinig zachtzinnige wijze (er worden nogal wat botten gekraakt) kunt opvouwen is heel apart en zeker niet geschikt voor mensen met een zwakke maag. Voor de actiescènes lijkt regisseur Takanori Tsujimoto vooral inspiratie te hebben geput uit de gouden jaren van de vermaarde Hong Kong Action Cinema, al is ‘Red Tears’ wel een heel stuk grimmiger en donkerder dan deze films en ontbreekt het element humor vrijwel helemaal. De vampiers worden hier niet allemaal afgebeeld als gewetenloze monsters, maar veelal ook als wezens die leven met een vloek. Het doden en leegzuigen van mensen is niet per definitie een keuze maar veeleer een biologische noodzaak. Hoewel de film niet de diepgang of sentimentaliteit heeft van een epos als ‘Interview with the Vampire: The Vampire Chronicles’, is ‘Red Tears’ ook geen lichtvoetig en soms hevig schmierend actievehikel als ‘From Dusk Till Dawn’ waarin zo rap mogelijk hele horden vampiers in de pan worden gehakt.

Uiteindelijk is ‘Red Tears’ nog het best te typeren als een bij vlagen aardige kruisbestuiving van horror, actie en misdaad. De film bevat een paar aardige knokscènes en is niet zuinig met het laten rondspuiten van bloed. Geen klassieker, maar een aardige prent voor de liefhebbers.

Frank Heinen

‘Red Tears’ verschijnt dinsdag 8 januari 2013 op DVD.