Reefer Madness – Tell your Children (1936)

Regie: Louis J. Gasnier |65 minuten | drama, misdaad | Acteurs: Dorothy Short, Kenneth Craig, Lillian Miles, Dave O’Brien, Thelma White, Carleton Young, Warren McCollum, Patricia Royale, Joseph Forte, Harry Harvey Jr.

Anti-marihuana documentaire ‘Reefer Madness’ (originele titel ‘Tell your Children’) staat al sinds de jaren 70 in de boeken als een cultklassieker. De incorrecte feiten en het tergend slechte verhaal werken sindsdien voornamelijk op de lachspieren, en niet zozeer op het geweten. Actrice Thelma White, die na ‘Reefer Madness’ een degelijke carrière opbouwde zei ooit in een interview zich diep te schamen voor deze ‘verschrikkelijke film’.

En verschrikkelijk is het. Een schoolmeester vertelt het verhaal van een paar nietsvermoedende all-american middelbare scholieren die door een malafide echtpaar worden verleid om wiet te roken. Dit alles geleid door een grote baas die de marihuanadistributie voor de hele staat overziet. De scholieren vallen spijtig ten prooi aan de onnoemelijk ernstige gevolgen van wiet roken. Wat overigens erger is dan cocaïne en heroïne, laat de schoolmeester ons weten, met priemende vinger naar het scherm.

Aangezien ‘Reefer Madness’ onder geen beding serieus genomen kan worden moet de kijker zich noodgedwongen amuseren met de onwaarheden in de film. Deze zijn dan ook het grappigst. Als we de documentaire mogen geloven veroorzaakt wiet extreme losbandigheid, moordneigingen (jongen slacht familie af met bijl!), verkrachting, zelfmoord, en zelfs permanente krankzinnigheid. Om dit wat kracht bij te zetten is de rook die de wietrokers uitblazen een felle giftige kleur, alsof ze een kleurrookbom hebben ingeslikt.

Maar ondanks alle gekkigheid boeit ‘Reefer Madness’ toch niet lang. Het cultuurverschil met de Amerikanen is te groot. Hoewel het goed voor te stellen is dat Amerikanen (zeker in de jaren 70) gieren van het lachen om de sullige normen en waarden uit de jaren 30 is de cultwaarde voor wiet-gelegaliseerd Nederland beduidend minder. Op de misinformatie na blijft eigenlijk een zeer saai uurtje over met slecht acteerwerk en het belachelijke verhaal.

Hoewel deze film natuurlijk schreeuwt om bekeken te worden onder het genot van een stickie, moet u maar aannemen van uw recensent dat ook onder de invloed van het ‘duivelse wiet’, ‘Reefer Madness’ niet te pruimen is.

Caspar Kraaijpoel