Repo! The Genetic Opera (2008)
Regie: Darren Lynn Bousman | 93 minuten | horror, fantasie, musical | Acteurs: Alexa Vega, Anthony Stewart Head, Sarah Brightman, Paris Hilton, Nivek Ogre, Terrance Zdunich, Bill Moseley, Paul Sorvino, Sarah Power
Het verhaal speelt zich af in het jaar 2056. Rotti Largo (Paul Sorvino) is de baas van Geneco, die orgaantransplantaties financiert en zonder pardon de organen er met de hulp van repo’s weer uithaalt wanneer er niet betaald wordt. Wetenschapper Nathan (Anthony Stewart Head) opereert in de nachtelijke uren heimelijk als repo terwijl hij overdag zorgt voor zijn zieke dochter Shilo (Alexa Vega), die op haar beurt weer wanneer mogelijk stiekem het huis ontvlucht. Ironisch genoeg heeft voor de rijke en machtige Rotti Largo het laatste uur geslagen en zal hij spoedig overlijden. Tegen zijn ziekte helpt geen transplantatie meer. Zijn kinderen, de moordenaar Luigi Rotti (Bill Moseley), de gezichten stelende Pavi Rotti (Nivek Ogre) en de aan plastische operaties verslaafde Amber Sweet (Paris Hilton) strijden om de erfenis. Rotti Largo, die zijn eigen kinderen verafschuwt, heeft echter Shilo op het oog als zijn opvolger.
‘Repo! The Genetic Opera’ is een futuristische low budget rock musical van ‘Saw’-regisseur Darren Lynn Bousman. De film is gebaseerd op het toneelstuk ‘Repo!’ van scriptschrijvers Darren Smith en Terrance Zdunich en zoals een echte horrorfilm betaamt voorzien van veel gore. De musical heeft meer weg van een opera omdat ruim tachtig procent van de teksten wordt gezongen, waarbij de kwaliteit van de zang van een meer dan acceptabel niveau is. Uitschieter op dit vlak is natuurlijk popster Sarah Brightman, die met kop en schouders boven de rest van de cast uitsteekt, maar Anthony Stewart Head en Terrance Zdunich volgen op respectabele afstand. Het zijn vooral Bill Moseley en Paris Hilton, die het laten afweten. Niet alleen de zangcapaciteiten zijn onvoldoende, maar ook de acteerprestaties van het tweetal blijft duidelijk achter bij de rest. De grootste verrassing is Terrance Zdunich. Zijn vertolking van de grafrover die als een troubadour het verhaal van een komische noot en uitleg voorziet, maakt grote indruk. Jammer genoeg blijven de liedjes je niet bij na het zien van de film. En dat zou toch de echte kracht van een goede musical moeten zijn.
Niet alleen de grafrover verschaft de kijker achtergrondinformatie. Regisseur Darren Lynn Bousman heeft ook gekozen om in stripvorm aanvullende gegevens te presenteren. Op zich een originele manier om rust te creëren in een film die qua filmstijl veel weg heeft van een uit de hand gelopen punk/gothic videoclip of videogame, waarbij dezelfde scènes vaak met zeer uiteenlopende camerastandpunten worden getoond. Dit heeft niet alleen tot gevolg dat de kijker overdonderd wordt, maar ook veel cuts te verwerken krijgt. Ondanks dat de gelijkenis tussen de getekende karakters en het uiterlijk van de live action acteurs erg groot is, zijn de plaatjes vaak emotieloos en niet zo krachtig als de liedjes. Daarbij komt het feit dat de verstrekte informatie later vaak weer in een liedje is verwerkt. De originaliteit wint het op dit vlak dus van de functionaliteit.
‘Repo! The Genetic Opera’ is al met al niet de film die direct het grote filmpubliek zal aanspreken. In de loop van tijd zal net zoals bij ‘The Rocky Horror Picture Show’ de groep fans gestaag toenemen. Uiteindelijk zal dan de zogenaamde cultstatus een feit zijn, het maximale haalbare voor een filmproductie als deze.
Lodi Meijer