Resident Evil: Damnation – Biohazard: Damnation (2012)
Regie: Makoto Kamiya | 100 minuten | animatie, actie, horror, science fiction, thriller | Originele stemmencast: Courtenay Taylor, Robin Sachs, Carolyn Lawrence, Matthew Mercer, Wendee Lee, Salli Saffioti, Dave Wittenberg, Val Tasso, Patrick Harlan, Dave Wittenburg
De grondlegger van het survival horror-genre,‘Resident Evil’, is niet alleen een ongekend populaire videogame-serie, maar het universum uit de games is ook verantwoordelijk voor een erg succesvolle reeks live action verfilmingen. Er zijn al vijf van dit soort films verschenen, met Milla Jovovich in de hoofdrol, en nu is, na ’Resident Evil: Degeneration’, de tweede (computer)animatiefilm verschenen, met als ondertitel ‘Damnation’. Het is een film die vooral voor liefhebbers en kenners van de games erg de moeite waard zal zijn, mede omdat verwijzingen naar specifieke gebeurtenissen of personages uit het verleden een leek ontgaan wegens een gebrek aan soms noodzakelijke – of op zijn minst erg handige – achtergrondkennis. Maar eigenlijk is er voor iedereen die van spectaculaire, brute actie en een flinke scheut science fiction/fantasy houdt, voldoende te genieten.
‘Damnation’ bevat best interessante thematiek en onderwerpen: biologische oorlogsvoering; overheersing door Russische oligarchen en onderdrukking van vrijheidsstrijders door het leger; corruptie, vijandige regeringen die samenwerken om een groter kwaad te bestrijden, de ironie van Amerika-haters die stiekem erg van Amerikaanse producten houden. Maar naar deze situaties of elementen wordt meestal slechts terloops verwezen, of het blijft vaag vanwege het uitblijven van de nodige achtergrondkennis. Toch is alleen al het zaadje dat in het hoofd van de kijker wordt geplant genoeg om enige interesse te wekken en het idee te krijgen dat er een diepere, complexere wereld achterzit. Hoewel het wel jammer dat het in de film op niet veel meer neerkomt, is alle inhoudelijke “hulp” meegenomen. Wat plot betreft, gebeurt er namelijk niet heel veel verrassends. Het is snel duidelijk wie de schurk is en dat aanvankelijke vijanden toch vrienden zullen worden.
Aan het einde van de film proberen de makers nog wat gewichtig drama in te voegen, wat niet helemaal werkt, maar de poging is te waarderen. De personages komen nooit volledig uit de verf, en de stemacteurs blijven wat houterig, maar het had erger gekund. De sullige Amerika-freak JD is in het begin van de film vooral irritant, maar je gaat toch op een eigenaardige manier om hem geven, tot het punt dat hij zelfs aandoenlijk wordt. Ada Wong is – of blijft – voor de niet-ingewijden vooral een mysterieuze en sexy femme fatale (of toch niet?) die af en toe verschijnt, en pittige confrontaties heeft met de vrouwelijke president van de Oost-Slavische republiek. Één daarvan doet in visueel opzicht erg denken aan de “teasende” virtuele zwaardvecht-trainingssessie in de korte animatiefilm ‘Flight of the Osiris’, die onderdeel uitmaakte van de ‘Animatrix’.
De animatie zelf is van een prima kwaliteit. Soms is het alsof je een tussenfilmpje in een (matige) videogame zit te kijken, bijvoorbeeld wanneer Leon door een parkeergarage loopt en verschillende auto’s met zijn zaklamp beschijnt. Hoewel, het feit dat deze auto’s eruit zien als koekblikken kan ook een bewuste keuze zijn geweest, gezien het voormalige Sovietland waarin het verhaal zich afspeelt. Maar zodra de biologische wapens en zombie-achtigen in beeld komen, en de actie losbarst, verandert de film in een audiovisueel feest. Hordes zogenaamde face lickers – kruipende monsters met meters lange tongen -, praktisch onverwoestbare en niet te stoppen hulk-achtige reuzen, en mutanten met tentakels uit hun hoofden – onder andere bekend van de game ‘Resident Evil 5’ – houden ‘Damnation’ continu interessant. En als de creepy wezens niet voor het nodige vermaak zorgen, doen Ada Wong, de president of andere vechtersbazen dit met een lekker potje matten. De animatiefilm bevat ook opvallend veel objecten of wezens – een mes, een hand, een bek van een monster – die recht op de camera afkomen, alsof de prent eigenlijk bedoeld was voor 3D-productie. In 2D zijn het al leuke, speelse effecten maar de ervaring had dus nog een tikkeltje intenser kunnen zijn.
De film had qua verhaal of ontwikkeling van de personages misschien iets verder kunnen gaan dan nu is gebeurd, en het is soms jammer dat die oeroude, ijzingwekkende ‘Resident Evil’-sfeer – met trage, grote aantallen zombies, die de held langzaam insluiten, of achter ieder donker hoekje kunnen opduiken – meestal niet terug te zien is in de film, maar op zijn eigen manier biedt ‘Resident Evil: Damnation’ een lekker stukje entertainment, en is op zijn minst weer een fijne teaser voor de ‘Resident Evil 6’-game (voor PlayStation 3 of Xbox 360), die op 2 oktober 2012 verschijnt. Of de volgende live action film, die er ongetwijfeld gaat komen.
Bart Rietvink
Waardering: 3
DVD- en blu-ray-release: 26 september 2012