Retrospekt (2018)
Regie: Esther Rots | 101 minuten | drama | Acteurs: Circé Lethem, Martijn van der Veen, Lien Wildemeersch, Felice de Bruijn, Frederique de Bruijn, Tibbe Kerste, Chloé Braat, Nova Hessing, Teun Luijkx, Lottie Hellingman, Cripta Scheepers, Rian Gerritsen, Matteo van der Grijn, Francois Beukelaers, Merijn de Jong, Willemijn Zevenhuijzen, Rob Kuiper, Mandela Wee Wee, Poal Cairo, Matthijs Ten Kate, Pauline Greidanus, Jamie Grant, Gegam Soghomonyan, Arnaud Bronsart, Nora Tsibidas
In het fragmentarische ‘Retrospekt’ volgen we Mette, een moeder van twee kinderen. Ze is gelukkig getrouwd met Simon. Mette werkt in een ‘Blijf van mijn lijf huis’ waar ze vrouwen ondersteund die te maken krijgen met huiselijk geweld. Hier ontmoet ze Miller, een jonge vrouw die mishandeld en bedreigd wordt door haar man Frank. Wanneer Simon op reis is en Millers situatie steeds meer uit de hand dreigt te lopen, beslist Mette zich over haar te ontfermen. Ze besluit Miller een tijdje in huis te nemen, niet wetende wat voor dramatische gevolgen dit zal hebben.
‘Retrospekt’ is een non-lineaire film die bestaat uit flashbacks en flashforwards. Al snel kom je erachter dat Mette een traumatisch auto-ongeluk heeft overleefd. We zien haar in een revalidatiecentrum waar ze opnieuw moet leren lopen en praten. Naast de fysieke uitdagingen volgen we haar ook in een zoektocht om alle puzzelstukjes bij elkaar te vinden en erachter te komen wat er nou daadwerkelijk is gebeurd. De hele film bestaat uit verschillende herinneringen waardoor je het gevoel hebt alles vanuit Mette’s ogen te bekijken. Hierdoor ga je zelfs twijfelen of alles wat je ziet wel helemaal klopt, of slechts een vervormde herinnering is.
‘Retrospekt’ is op sommige momenten erg spannend en je wil graag weten hoe de vork in de steel zit. Toch zitten er ook onbestemde scènes in met twijfelachtige dialogen, waardoor je als kijker in de war raakt. Dat maakt het ook dubbel, want enerzijds is dit vermoeiend maar toch draagt het ook weer bij aan het gevoel alles vanuit Mette te bekijken. Voor haar zullen die herinneringen op dezelfde manier verwarrend zijn. Als je dit op een gegeven moment beseft, kan je het omarmen en wellicht anders naar de film kijken.
De soundtrack van ‘Retrospekt’ is er één waar hoogstwaarschijnlijk menig discussie over is gevoerd. Het bestaat grotendeels uit een soort operette, gezongen door een man en een vrouw. Zo heftig en zwaar als sommige scènes zijn, zo licht en humoristisch zijn de teksten uit de muziek die je hoort. De soundtrack is overheersend en dwingt je naar de tekst te luisteren, waardoor het moeilijk wordt evenveel aandacht te schenken aan het beeld. Vervolgens botsen datgene wat je hoort en dat wat je ziet zo erg dat je even tijd nodig hebt om dat te verwerken. De film gaat echter gewoon door.
Wat dat betreft neemt regisseur Esther Rots een risico met haar gehele sounddesign, waarbij ze zowel kijkers zal winnen als verliezen. Ook de rest van de soundtrack, die vaak bestaat uit een ritmisch slagwerk, lijkt niet altijd te rijmen met wat we op beeld zien. Soms werkt het onheilspellende geluid versterkend, zoals in een scène waar Mette in een menigte staat en zich duidelijk bedreigd voelt door een man die net iets te dicht tegen haar aan komt staan. Op andere momenten leidt het geluid echter af en is datgene wat zich afspeelt op beeld al spannend genoeg. Een ding is zeker, wat betreft het geluid is Rots wel volledig toegewijd aan deze stilistische keuze.
‘Retrospekt’ is een ingewikkelde film, waarbij over het algemeen niet voor de gemakkelijke weg wordt gekozen. Daarom komt het einde dan ook enigszins als donderslag bij heldere hemel. De hele film word je aan het werk gezet en dan wordt het einde je zo in je schoot geworpen. De climax, namelijk het ongeluk, lijkt veel minder belangrijk dan de zoektocht er naartoe. Toch laat Rots zien over cinematografisch talent te beschikken en weet ze een interessant beeld te schetsen van een vrouw die om moet gaan met een zeer traumatische gebeurtenis.
Marieke de Vries
Waardering: 3
Bioscooprelease: 21 februari 2019