Return of the Living Dead: Necropolis (2005)

Regie: Ellory Elkayem | 88 minuten | actie, horror, science fiction | Acteurs: “Aimee-Lynn Chadwick, Cory Hardrict, John Keefe, Jana Kramer, Peter Coyote, Elvin Dandel, Alexandru Geoana, Toma Danila, Diana Munteanu, Serban Georgevici, Gelu Nitu, Claudia Trandafir, Boris Petroff, Constantin Barbulescu, Razvan Oprea, Mihai Bisericanu, Dan Astileanu, Lorena Lupu, Esther Nathalie, Monica Mihaescu, Claudia Istodor, George Remes, Cristian Popa, Harold Greene”

Deze film uit 2005 is het vierde deel in de ‘Return of the Living Dead’ filmserie. Na de gebeurtenissen in de voorgaande films meldt het bedrijf Hybra Tech via reclamespots met trots dat ´…whenever there is an outbreak of zombie reanimation, Hybra Tech leads the charge in containment…´ en dat ´…thanks to Hybra Tech, there hasn’t been a single zombie outbreak in over a decade…´. En vooral bij de laatste uitspraak zal een beetje kijker direct aanvoelen dat er weer een zombieopleving voor de deur staat.

Een wetenschapper legt illegaal de hand op de laatste vaten van het chemisch goedje waarmee de doden in de voorgaande films tot leven werden gewekt. Een van de verkopers van de vaten wordt ermee besmet, verandert in een zombie en het daaropvolgend gewelddadig zombieoptreden maakt duidelijk dat er van de zombies die in dit verhaal zullen opdraven niet veel goeds te verwachten is. Ze zijn nog steeds eeuwig hongerig naar menselijke hersens en beschikken over bijtgrage neigingen. Al met al een aardig en veelbelovend begin van de dingen die komen gaan. Dan verplaatst het beeld zich al gauw naar hoofdpersoon Julian en zijn (school)vriendenclub. Na een motorongeluk wordt Julians vriend Zeke naar het ziekenhuis gebracht, en vervolgens komt het verhaal in het teken te staan van de speurtocht van Julian en zijn vrienden en hun verdere wisselvalligheden wanneer ze ontdekken dat hij door Hybra Tech met blijkbaar duistere bedoelingen naar een laboratorium is afgevoerd.

Interessante uitgangspunten genoeg, maar wat al snel opvalt is dat het een ander wordt uitgewerkt in een kwalitatief mindere mate dan in de eerdere drie delen van deze serie. De diverse belevenissen van het groepje vrienden, de voorbereidingen van hun speurtocht en hun gezoek naar Zeke worden langdurig in beeld gebracht. Te langdurig helaas, ook in verhouding tot de totale speelduur van deze film, om de aandacht in een even grote mate vast te kunnen houden of om genoeg spanning op te roepen. Tussentijds komen er wel enkele zombieperikelen voorbij, maar in weinig noemenswaardige mate en niet al te uitgebreid, en deze kunnen niet verhullen dat de film in zijn te langzaam tempo en langdradigheid in het eerste uur snel inzakt.

Daarbij vallen ook de nodige twijfelachtigheden en gaten in het verhaal op. Het groepje vrienden heeft niet veel moeite om in de computers van Hybra Tech in te breken, in het gebouw van Hybra Tech zelf te komen en daar met amateuristisch vervalste pasjes alle kanten op te kunnen gaan. Geholpen door een schoolvriendin die daar af en toe werkt maar natuurlijk wel meteen toegang heeft tot alle computersystemen. Julians oom Charlie, een hoge piet binnen Hybra Tech, geeft zonder al teveel tegenwerking de vrienden een rondleiding door het onderzoekslaboratorium, onthult alle illegale praktijken van Hybra Tech en deelt mee dat er zombies voor world domination worden ontwikkeld. Ondanks dat er daarvoor patiënten uit ziekenhuizen worden gekidnapt en opgesloten in een maximum security section is er van beveiliging in het complex zo goed als geen sprake. Een mooie en makkelijke manier dus om de vriendenclub diep in het complex te laten doordringen en de setting voor het laatste deel van deze film tot stand te laten komen. Maar alles bij elkaar opgeteld komt het, samen met nogal wat zwakke dialogen en tal van andere maar al te opvallende onlogischheden, nogal simpeltjes, vergezocht en ongeloofwaardig over allemaal. In combinatie met het langzame tempo dat het grootste deel van de film kenmerkt en het gebrek aan spanning dat dit kenmerkt zal er dan ook de nodige moeite gedaan moeten worden om er de aandacht bij te houden.

Wanneer door het nodige geklungel de zombies voorspelbaar genoeg eenmaal uit hun kooien in het complex breken, kan de geleden schade ingehaald gaan worden. De zombies zijn talrijk en vallen alles en iedereen aan. Genoeg mogelijkheden dus voor de nodige confrontaties. Achtervolgingen, bloederigheid her en der, slachtoffers onder hoofd- en bijpersonen en schiet- en vechtpartijen komen dan ook in ruime mate voorbij. Vechtpartijen die op hun beurt wel nogal kunstmatig overkomen wanneer Julian en zijn vrienden bijna allen over de nodige oosterse gevechtskunsten blijken te beschikken. En sinds wanneer beginnen zombies op soortgelijke wijze een gevecht? Verder blijkt er in het wapentuig van de vrienden op kritieke momenten een beetje te vaak net geen kogels meer te zitten en wordt aan de gewekte verwachtingen omtrent het optreden van de übersoldiers niet voldaan. Niettemin heeft dit laatste deel van de film qua spanning en actie voor de zombiefan dan nog wel iets te bieden, in de vorm van de tientallen zombies die komen opdraven. Jammer genoeg is tegelijkertijd het meest opvallend dat daadwerkelijke horror slechts in geringe mate aanwezig is, in mindere mate dan verwacht zou mogen worden. Actie staat in dit laatste deel voorop, in combinatie met zekere humoristische tintjes die echter ook niet altijd even geslaagd overkomen.

Geen bijster opvallend of altijd even aansprekend acteerwerk van de betrokkenen bij deze productie. Voor het grootste deel vrij onbekende namen ook. Het meest bekend is Peter Coyote als Julians oom Charlie. De ontwikkelingen in het verhaal bieden ook hem echter niet al teveel mogelijkheden om overtuigend over te komen, temeer daar zijn personage zich om onduidelijke redenen meestentijds grijnzend door het beeld beweegt. Het bovenstaande resulteert al met al in een film die vooral in naam een opvolger is van de eerste drie films in de ‘Return of the Living Dead‘ serie, maar die de sfeer of de kwaliteit daarvan op geen stukken na weet te evenaren of te benaderen.

Frans Buitendijk