Return of the Living Dead: Rave to the Grave (2005)

Regie: Ellory Alkayem | 86 minuten | horror, komedie, science fiction | Acteurs: Aimee-Lynn Chadwick, Cory Hardict, John Keefe, Jenny Mollen, Peter Coyote, Claudia Bleont, Sorin Cocis, Cain Manoli, George Dumitrescu, Maria Dimulescu, Catalin Paraschiv, Radu Romaniuc, Sebastian Marina, Violeta Aldea, Ricky Dandel, Sandu Mihai Gruia, Aurelian Surulescu, Dan Bordeianu, Eduard Opaska, Diana Vladu, Maria Roman

‘Return of the Living Dead: Rave to the Grave’ uit 2005 is het vijfde deel in de ‘Return of the Living Dead’ filmserie. Na de in meer of mindere mate teleurstellende ontwikkelingen in het voorgaande deel ‘Necropolis’ bieden de openingsscènes van dit vijfde deel enkele geslaagde beelden van tot leven komende zombies met hun verlekkerde ‘…brraaaiiinnnssss….’. Gevolgd door wat leuke speciale effecten – wat eruit getrokken hersens, in zombiekoppen inslaande kogels, een boor die in een zombiekop geramd wordt… – zijn het met de nodige bloederigheid wat leuke en vooral veelbelovende openingsbeelden.

Wanneer het door student Julian en zijn vriendin Jenny ontdekte chemisch spul, waarmee de doden in hongerige zombies veranderen, als een drug op hun school wordt verkocht, lijkt het vervolgens de goede kant op te gaan. De scholieren veranderen massaal in zombies. Maar het vervolg van de gebeurtenissen en de vormgeving ervan gaat al snel de kant van het vierde deel in deze filmserie op. De gebeurtenissen aangaande de drugs blijven maar voortkabbelen en we zijn vooral getuige van de pogingen van Julian en Jenny om uit te zoeken wat er aan de hand is en om de verkoop van de drugs stop te zetten. En wanneer er her en der een zombie begint op te duiken, kan allereerst de vraag gesteld worden of gezien hun gedrag wel om rechtgeaarde zombies gaat. Ze hebben een wel erg uitgebreid vocabulaire en klinken en lopen als mensen en als nodig is rennen ze zelfs, in plaats van dat we levende doden zien die strompelend en rochelend rondgaan en langzaam dreigend hun prooi benaderen…

Wel zijn er wat tussentijdse leuke speciale effecten als gevolg van de confrontaties met deze en gene zombie. Wat eruit gebeten hersens, drumsticks die in een zombiekop worden geramd, wat afgeslagen zombiekoppen… op zich wel aardig weergegeven. Helaas zijn deze scènes maar dun gezaaid en komen de situaties waarin het een en ander zich voordoet en de manier waarop er door de diverse aanwezige betrokkenen op wordt gereageerd niet al te geloofwaardig of overtuigend over. Het uiterlijk van de diverse zombies is ook niet altijd even geweldig vormgegeven. Hetzelfde geldt voor de aanwezig humoristische tinten die regisseur Alkayem ertegenaan gooit, blijkbaar om er in meer of mindere mate ook een soort komedie van te maken. Op zich af en toe goed voor wat glimlachjes, maar meestentijds niet al te daadwerkelijk grappig overkomend. Als meest sprekende voorbeelden het duo buitenlandse geheim agenten die ondanks verwoede pogingen vooral niet-humoristisch overkomen en de wat slapstick georiënteerde beelden als verschillende studenten onder invloed van drugs zijn of in zombies veranderen. Niet al te functioneel en niet passend bij de toch meer serieuze insteek die verreweg het grootste deel van deze productie kenmerkt.

In combinatie met de langdradigheid en het gebrek aan horror dat aanwezig is kenmerkt het grootste deel van deze film zich dan ook, evenals dat in ‘Necropolis’ het geval is, zich door een gebrek aan spanning en wordt het ook hier moeilijk om de aandacht erbij te houden. Wellicht om daar een handje bij te helpen worden er dan ook de nodige beelden van topless dansende of anderszins halfnaakte studentes tegenaan gegooid. Allemaal leuk en aardig, maar of het als een alternatief kan dienen voor de rechtgeaarde zombiefan die hoopt op een kwalitatieve evenaring van de zombiegeoriënteerde gebeurtenissen in de eerste drie delen van deze ‘Return of the Living Dead’ serie? Niet echt nee. Naast een gebrek aan spanning wordt het, met weer wat gaten in het verhaal en de nodige twijfelachtige dialogen, al snel een verveeld en weinig geïnspireerd gebeuren zonder dat er een kwalitatieve herhaling plaatsvindt van de taferelen zoals die in de openingsscènes aanwezig waren. In het laatste deel wordt er een grootschaliger aanpak gehanteerd, wanneer tijdens een schoolfeest er tal van zombies opduiken. Ook hier wel weer wat aardige speciale effecten, maar ook niet al teveel en van een aansprekend zombiematig optreden is niet veel sprake. Daarnaast maken de feestgangers die ondanks de afgemaakte studenten gewoon blijven staan kijken of schijnbaar maar wat doelloos rondlopen terwijl de kogels ook nog eens in het rond vliegen ook geen geloofwaardige indruk. En ook de hier weer halfnaakt op de vlucht slaande studentes kunnen niet verhullen dat ook dit deel van de film wel wat te wensen overlaat.

Dit geldt ook voor de portrettering van de diverse personages die voorbijkomen. Of misschien juist ook niet. Op de min of meer gewoonlijke uitzonderingen na zijn het platte, weinig dimensionale en naamloze karakters, die aan niet veel anders denken dan aan sex, drugs en rock and roll. Hun goed recht, daar niet van, maar enige noemenswaardige identificatie is in de regel ver te zoeken en zonder veel of enig medeleven gaat dan ook het ene na het andere slachtoffer ten onder. Naast de studenten komt het duo geheim agenten met hun overtrokken en daardoor grappige ‘maar niet heus’ accenten alleen maar te dom over om ook maar een seconde geloofwaardig of grappig te zijn. Temidden van alle nietszeggende karakters zijn John Keefe en Jenny Mollen als Julian en zijn vriendin Jenny het meest opvallend. Al is het wel erg opmerkelijk te noemen dat Julian en zijn vriend Cody geen herinneringen aan de gebeurtenissen in ‘Necropolis’ lijken te hebben waar zij beiden ook in rondlopen.

Het maakt deze ‘Return of the Living Dead: Rave to the Grave’ tot een opnieuw weinig verdienstelijk deel in deze serie, een dat het qua al dan niet komisch bedoelde of serieuze horror op geen stukken na haalt bij de eerste drie delen van deze ‘Return of the Living Dead’ serie en ook achterblijft bij het matige voorgaande vierde deel ‘Necropolis’. Met uitzondering van wellicht de ‘no matter what’ zombiefans niet een film om bepaald veel moeite voor te doen.

Frans Buitendijk