Richard Says Goodbye – The Professor (2018)

Regie: Wayne Roberts | 91 minuten | komedie, drama | Acteurs: Johnny Depp, Rosemarie DeWitt, Odessa Young, Danny Huston, Zoey Deutch, Devon Terrell, Ron Livingston, Linda Emond, Matreya Scarrwener, Siobhan Fallon Hogan, Paloma Kwiatkowski, Kaitlyn Bernard, Michael Kopsa

Johnny Depp is een acteur met een erg wisselvallige filmcarrière. Waar de acteur in sommige rollen veel bekwaamheid toont, laat hij in andere rollen enkel een duidelijke geestdrift naar een royaal salaris zien. In de jaren 90 stond de acteur voornamelijk bekend vanwege zijn samenwerkingen met Tim Burton, maar inmiddels is Depp bij het grote publiek toch wel het meest bekend vanwege zijn rol als Jack Sparrow in de Pirates of the Caribbean-films. Opmerkelijk is dan ook dat Depp voor zijn nieuwe rol de komediefilm ‘Richard Says Goodbye’ heeft gekozen, een film stukken kleinschaliger dan zijn gebruikelijke projecten.

In ‘Richard Says Goodbye’ speelt Depp de titelrol van Richard, een Engelse universiteitsprofessor die te horen krijgt dat hij longkanker heeft. De ziekte bevindt zich al in een vergevorderd stadium en met een beetje mazzel zal Richard nog slechts een halfjaar te leven hebben. Alsof zijn naderende dood niet genoeg is, leert Richard ook nog eens dat zijn vrouw Veronica (Rosemarie DeWitt) een affaire heeft met zijn baas Henry (Ron Livingston). Ontdaan maar toch ook wel aangemoedigd, kiest Richard ervoor om tijdens zijn laatste maanden de boel flink op te schudden: hij biedt nog enkel lessen over het leven in plaats van over literatuur, hij verzet zich op alle vlakken tegen de gevestigde orde en hij spreekt zich ongegeneerd uit over alles wat hem dwars zit – terwijl hij zichzelf gelijktijdig een plezier doet met zoveel drank, drugs en seks als hij maar kan krijgen.

Een komedie over een serieus onderwerp als kanker is altijd een erg ambitieuze onderneming, en in het geval van ‘Richard Says Goodbye’ pakt dit niet goed uit. Dit is voor het grootste gedeelte te wijten aan het hoofdpersonage van de film: Richard. Depps karakter wekt als hoofdrolspeler automatisch compassie op vanwege zijn toestand, maar zijn persoonlijkheid laat erg veel te wensen over. Richard is namelijk op elk vlak een zeer onsympathiek personage: hij is onbeschoft, schreeuwerig, chagrijnig, pretentieus en bovenal erg kinderachtig. Ook is Richard totaal niet grappig – abrupte komische momenten, waarbij Richard iets doet of zegt wat zogenaamd humoristisch is, slaan altijd dood. Er wordt daarnaast geen enkele moeite gedaan om de kijker een blik in zijn gedachtegang te bieden. Niks wordt duidelijk over Richard, behalve dat hij een enorm ego heeft en dat hij zijn vreugde haalt uit de ellende van anderen. Een kijkje in zijn onderbewustzijn zou zijn ongepaste gedrag misschien kunnen verklaren, maar dat wordt hier niet geboden. Richards onuitstaanbare houding wordt dan ook al snel vermoeiend, met als gevolg dat je alle oprechte hoop in een enigszins goede afloop voor hem compleet verliest.

Bijna net zo problematisch als Richard zelf, is de toon van de film. Schrijver en regisseur Wayne Roberts lijkt niet goed te weten wat voor soort film hij wil afleveren. De film bevindt zich ergens tussen een zoetsappig melodrama en een banale komedie, voortdurend strijdend met verschillende genre-aspecten. ‘Richard Says Goodbye’ laat zich in dat opzicht misschien nog wel het beste omschrijven als een tragikomedie, aangezien de film niet grappig of tragisch genoeg is om als één van die termen te gelden. Ook vergrijpt de film zich vaak aan een zeer gemakkelijke en manipulatieve manier van tranentrekken. Het is vooral het ongezonde huwelijk tussen Richard en Veronica wat deze emotie moet stimuleren. In de derde acte van de film wil regisseur Roberts de kijker maar al te graag overtuigen dat er een sterke emotionele band is tussen de twee personages, maar dit heeft geen enkele vorm van opbouw en komt zomaar uit het luchtledige vallen. In plaats van om tijd te spenderen met het ontrouwe echtpaar, is Roberts veel liever bezig met de kinderachtige escapades van zijn hoofdkarakter, met als gevolg dat er geen enkele vorm van oprechte emotie is voor Richard en Veronica.

Op technisch niveau is de film grotendeels solide. De cinematografie in de film is vrij eenvoudig, maar werkt desalniettemin effectief. Er zijn een paar erg leuke shots en ook met de montage is bijster weinig mis. De daadwerkelijke problemen van ‘Richard Says Goodbye’ schuilen dan toch ook echt in het hoofdpersonage en in de toon, waar Wayne Roberts een ongelofelijk grote steek heeft laten vallen. Een film met vergelijkbare thema’s is ‘American Beauty’ van Sam Mendes, een film waar Roberts overduidelijk inspiratie uit heeft geput. Waar ‘Richard Says Goodbye’ faalt in zijn executie, excelleert ‘American Beauty’ in bijna elk opzicht. ‘American Beauty’ is in veel opzichten de film die ‘Richard Says Goodbye’ ook had kunnen zijn, maar daarin schiet de film in zijn huidige staat simpelweg te kort.

Len Karstens

Waardering: 2

Bioscooprelease: 1 augustus 2019
DVD- en blu-ray-release: 20 december 2019