Rikkie de ooievaar – A Stork’s Journey (2017)

Recensie Rikkie de ooievaar CinemagazineRegie: Toby Genkel, Reza Memari | 85 minuten | animatie, avontuur | Nederlandse stemmencast: Georgina Verbaan, Patrick Martens, Matheu Hinzen

Ooievaars zijn hautaine wezens. Dat kan maar vanaf het begin duidelijk zijn. Hoe moet het dan voor een mus zijn als ze zowel letterlijk als figuurlijk op je neer kijken? Dit is ongeveer de start voor ‘Rikkie de Ooievaar’.

Rikkie is een mus en vlak voor dat zijn ei uitkomt vallen zijn echte ouders ten prooi aan een roofdier. Hij wordt gevonden door (ok, ze bestaan toch) een sympathieke ooievaar die hem zich over hem ontfermt. Dit tot onvrede van haar man, de leider van de groep. Hij beseft dat de aanstaande migratie naar Afrika niet voor de kleine Rikkie is weggelegd en dus kiezen ze ervoor om hem, terwijl hij slaapt, achter te laten. Rikkie die niet beter weet dat hij een echte ooievaar is, laat dit niet op zich zitten en gaat de reis naar Afrika maken. Dit doet hij uiteraard niet alleen, maar met dieren die hij onderweg tegenkomt. De reis heeft pieken en dalen en Rikkie leert zichzelf hierdoor goed kennen.

De setup voor het verhaal voelt wat clichématig. Vooral de reisgenoten verrassen in dat opzicht niet echt. Zo heeft elk dier zijn eigen problemen. Olga (en Oleg) is een schizofrene uil en Kiki is een parkiet die op het punt staat om uit de kast te komen. Leuk bedacht maar het feit dat daar vooral de grappen van moeten komen voelt wat gemakkelijk. Maar wat valt er te verwachten voor kinderen? Het zal geen spoiler zijn dat aan het eind van het verhaal Rikkie weet wie hij is en dat zijn omgeving hem daardoor ook voor vol aan ziet.

Toch is ‘Rikkie de Ooievaar’ over het algemeen vermakelijk. De onderliggende boodschap van “accepteer jezelf” wordt door alle drie de reisgenoten uitgebeeld, maar wordt nergens te dik aangezet. Zo is Olga toch completer met haar meerdere persoonlijkheden en overwint Kiki de angsten die hem tegenhouden. Naast deze boodschap bevat de film ook wat sociaal-maatschappelijke kritiek. Postduiven zitten in de film op de elektrische communicatielijnen en zijn daar zo verslaafd aan dat ze vergeten om van de wereld om zich heen te genieten. Hun verslaving wordt auditief leuk vormgegeven door het gebruik van de overbekende geluiden van mobieltjes en computers. Tevens heeft de film nog wat grappige woordspelingen waarvan de kraai in San Remo, Italië genaamd Don Kraaileone toch de beste is.

‘Rikkie de Ooievaar’ zal qua verhaal niet bijster verrassen, maar is in de uitvoering redelijk geslaagd. Kinderen leren dat je vooral jezelf moet zijn en die boodschap weet de film op een geslaagde niet te belerende wijze over te brengen.

Ton te Slaa

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 21 maart 2018
VOD-release: 17 juli 2018
DVD-release: 17 juli 2018