Rise: Blood Hunter – Rise (2007)

Regie: Sebastian Gutierrez | 94 minuten | actie, drama, horror, thriller | Acteurs: Robert Forster, Cameron Richardson, Lucy Liu, Allan Rich, Samantha Shelton, Kevin Wheatley, Margo Harshman, Cameron Goodman, Holt McCallany, James D’Arcy, Carla Gugino, Michael Chiklis, Paul Cassell, Mako, Sam Cooper

In eerste instantie lijkt ‘Rise: Blood Hunter’ zo’n typische trendy vampierfilm te zijn met een stoere, sexy vampierdoder in de hoofdrol. Een film waarin de vampierwereld verleidelijk is en de outfits van een fetisjbeurs lijken geplukt. Even lijkt ‘Rise’ perfect aan die omschrijving te voldoen. In de openingsscène pikt “bloedjager” Lucy Liu namelijk een mooie prostituee op in een bar, om deze zichzelf vervolgens thuis van haar kleding te laten ontdoen, met het vooruitzicht op een prikkelende lesbo-scène. Al snel blijkt echter dat ‘Rise’ meer om het lijf heeft dan “cheap thrills” en trendy vampierdoders. Niet heel veel meer, maar toch genoeg om zich te onderscheiden van de concurrentie en de film als geheel de moeite waard te maken.

Wat ‘Rise: Blood Hunter’ inhoudelijk interessant maakt is de focus op de tragiek van het lot van het hoofdpersonage. De onsterfelijkheid en behoefte aan bloed van het vampierras wordt hier als vloek gepresenteerd en niet als een zegen. Tenminste, voor mensen met enig moreel besef. De film bedient zich hierin van een zelfde soort benadering als Kathryn Bigelows vampierfilm ‘Near Dark’. In zowel ‘Rise’ als ‘Near Dark’ concentreert de regisseur zich namelijk op het innerlijke conflict dat het hoofdpersonage doormaakt in zijn of haar zoektocht naar mensenbloed. Nog een overeenkomst is dat in beide films het woord “vampier” niet voorkomt, wellicht vanuit de gedachte dat dit de film banaal zou maken. Om te laten zien dat het om de dramatiek van het figuur van de vampier gaat en niet om zijn oppervlakkige kenmerken. De meest intrigerende scènes zijn die waarin Lucy Liu mensen moet vermoorden om te overleven en hier niet mee om kan gaan. Ze moet echter enige tijd in leven blijven om wraak te kunnen nemen op diegenen die verantwoordelijk waren voor haar transformatie. Om ze te vermoorden zodat ze anderen niet hetzelfde aandoen. Een moreel dilemma dus, aangezien ze zelf wel onschuldige mensen moet vermoorden om haar “werk” te kunnen doen.

Dan moet ze er in ieder geval maar voor zorgen dat het slachtoffer zo min mogelijk te verliezen heeft. Dus wil ze eerst van de zojuist door haar opgepikte lifter weten of hij misschien kinderen heeft of een vriendin, voor ze besluit hem te “bespringen”. Maar direct nadat ze zich tegoed heeft gedaan aan zijn bloed, springen de tranen haar in de ogen. Ze heeft dan ook besloten dat ze niet langer in leven mag blijven dan strikt noodzakelijk.

Het is echter zeker niet zo dat het hier om een puur drama gaat. De hierboven vermelde dramatiek wordt aangestipt, maar niet diepgaand uitgewerkt. Het blijft toch een film die naast een drama minstens zo graag een actiefilm wil zijn en mee wil liften op de populariteit van het vampiergenre. De film is als een kruising tussen ‘Blade’ en ‘Kill Bill’. Net als in ‘Blade’ is de hoofdpersoon geïnfecteerd met het “vampiervirus” en is hij/zij op een persoonlijke kruistocht om zijn kersverse soortgenoten uit te roeien. En net als Uma Thurman in ‘Kill Bill’ werkt Lucy Liu in haar wraakactie een korte lijst af om tenslotte bij de hoofdschuldige aan te komen.

Wat helaas een stuk minder effectief is in ‘Rise’ is de intensiteit en spanning van de actiescènes. Het is allemaal een stuk minder spetterend, zonder spectaculaire wapens of stunts en zonder dure special effects. Dit hoeft geen probleem te zijn als het verhaal – in ieder geval in zijn tweede helft – wat verrassender zou zijn geweest en niet slechts een slaafs afwerken van het lijstje met slechteriken. Of wanneer de low budget benadering in het voordeel van de film zou zijn gebruikt door de dramatiek nog wat beter te benadrukken en onderbouwen. Zo zou het goed zijn om te weten waarom Liu precies goedaardig blijft en niet – net als de slechteriken die ze achterna zit – alleen maar een “schaduwzijde” heeft. Heeft ze bijzondere (voor)ouders of gewoon een goed karakter? Onduidelijk. Ook is het jammer dat er niets meer wordt gedaan met de ambigue informatie die de kijker halverwege de film krijgt over de priester die zich als mentor van Liu presenteert. Hij blijkt twee gezichten te hebben, maar deze interessante achtergrond wordt verwaarloosd, zoals het grootste gedeelte van zijn en enkele andere verhaallijnen.

Met wat meer spanning en een strakker, completer script had ‘Rise: Blood Hunter’ een echt goede film in het genre kunnen zijn. Nu is hij gewoon aardig, met een in essentie interessant verhaal en een redelijk presterende Liu, die erin slaagt de kijker mee te laat voelen in haar mentale onrust.

Bart Rietvink