Roads to Koktebel – Koktebel (2003)

Regie: Boris Chlebnikov, Aleksej Popogrebski | 100 minuten | drama | Acteurs: Gleb Puskepalis, Igor Csernyevics, Agrippina Steklova, Vladimir Kucherenko, Jevgeni Sytyi, Vera Sandrikina, Anna Frolovtseva, Aleksandr Ilyin

‘Roads to Koktebel’ is zoals de titel al een beetje doet vermoeden een soort roadmovie. Vader en zoon (hun namen komt de kijker niet te weten, alleen de leeftijd van de jongen) trekken door Rusland naar de Oekraïne. Hun eindbestemming ligt op het schiereiland de Krim, ingeklemd tussen de Zwarte Zee en de Zee van Azov.

Het zit de twee vanaf het begin al niet mee: ze proberen mee te liften met een goederentrein maar worden ontdekt en door een spoorwegbeambte de trein uitgezet. Gelukkig blijkt deze beambte uiteindelijk geen kwade kerel. Te voet trekken ze verder. Omdat ze geen geld hebben voor de trein of de bus biedt de vader zijn diensten als dakdekker aan aan Michail, een alleenwonende man, die hen in ruil daarvoor behalve geld ook onderdak biedt. De zoon fungeert als hulpje van de vader.
Dan wordt duidelijk dat de vader een probleemdrinker is: in eerste instantie weigert hij alle aangeboden drank, maar na een tijdje zwicht hij toch voor de verleiding.

De zoon keert zich af van zijn vader als hij merkt dat deze weer naar de fles grijpt. Later wordt de kloof tussen hen nog groter als de vader voor een vrouw bereidt is zijn plannen om naar de Krim te gaan op te geven. De dynamiek van deze verstoorde vader-zoon relatie is prachtig uitgewerkt. De teleurstelling, het stille verzet en de diepe vastberadenheid van de zoon worden meesterlijk uitgebeeld door de piepjonge acteur Gleb Puskepalis, die onbetwist de ster van deze film is.

‘Roads to Koktebel’ is een film die zachtjes voortkabbelt, maar sterk van opbouw is. De prachtige sfeerbeelden geven de rust en de traagheid van het leven op het Russische en Oekraïense platteland weer. Met subtiele verwijzingen wordt geschetst wat er zich afspeelt tussen vader en zoon: een door de vader aangeboden bord eten dat door de zoon halsstarrig geweigerd wordt, een onderbroek over de stoel in Xenia’s kamer die erop wijst dat de vader met haar het bed deelt. Nooit escaleert de situatie tussen hen, maar uiteindelijk trekt de zoon wel zijn eigen plan.

Wie zich openstelt voor dit verhaal en zich laat meeslepen door de visuele kracht van deze film wordt zeker beloond: je wordt deelgenoot gemaakt van een goed opgezet drama, dat gelukkig wel een ‘happy end’ heeft.

Saskia Blokker

Waardering: 4

Bioscooprelease: 14 juli 2005