Rock’n Roll (2017)

Regie: Guillaume Canet | 123 minuten | komedie, muziek | Acteurs: Guillaume Canet, Marion Cotillard, Philippe Lefebvre, Gilles Lellouche, Camille Rowe, Kev Adams, Ben Foster, Maxim Nucci, Yarol Poupaud, Yvan Attal, Alain Attal, Johnny Hallyday, Laeticia Hallyday, Tifenn Michel-Borgey, Fabrice Lamy

Een Franse film met de titel ‘Rock’n Roll’ doet misschien niet direct een belletje rinkelen, het leven van bekende acteurs heeft natuurlijk wel raakvlakken met de betreffende levensstijl – ook in de serieuze Franse kunstwereld, met zijn hoogontwikkelde filmindustrie. ‘Rock’n Roll’ is een satire over de wereld achter de schermen, waar echte en filmverliefdheden vloeiend in elkaar overgaan, zelfs wanneer acteurs vader en dochter spelen. Het is een situationele praatfilm, die al snel irritatie kan opwekken vanwege het navelstaarderige karakter van de hoofdpersoon. Daaraan valt moeilijk te ontkomen als je het hebt over filmacteurs, maar de kijker is vaak geen filminsider en ‘Rock’n Roll’ lijkt allereerst die laatste groep te bedienen.

Regisseur en hoofdrolspeler Guillaume Canet (‘The Beach’) vertolkt een gelijknamige acteur met een midlifecrisis. Een jonge bloem moet wonderen doen; partner uit het echte leven Marion Cotillard speelt zijn vrouw, à l’improviste met een komisch accent. Weinig nieuws onder de zon, spielerei voor topartiesten zullen we maar zeggen; na een uur weet je het wel. De Franse satire ligt ook niet zover in onze prefrontale cortex dat we ons er als Nederlandse kijker een beeld bij kunnen vormen. Canet is ervaringsdeskundig genoeg, maar blijkt over niet al te veel komisch talent te beschikken, terwijl de ondersteunende cast (met uitzondering van Cotillard en Camille Rowe) niet top is.

Het ene moment zien wij een karikaturale seksscène; de volgende toont Canet als Woody Allen-kloon. Een cameo van Johnny Hallyday brengt ook geen diepgang. Er zijn ook goede dingen, zoals Cotillard, die alleen qua acteerplezier de show al steelt en het slot is best leuk. Maar zo’n film kost een berg en wast een beetje, misschien alleen de lege agendaruimte van Canet, die na het regisseren van de Hollywoodfilm ‘Blood Ties’ (remake van ‘Les liens du sang’) in 2014 weinig groots meer uit de doeken deed. Het voert te ver te zeggen dat Canet meedeint op de golven van het succes van Cotillard, maar het begint een beetje Guy Ritchie-trekken te vertonen. Als het nodig is hebben wij een slaapplek over; u mag raden voor wie.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 6 juli 2017
VOD-release: 24 oktober 2017
DVD-release: 24 oktober 2017