RocknRolla (2008)

Regie: Guy Ritchie | 114 minuten | thriller, komedie, misdaad | Acteurs: Nonso Anozie, Gemma Arterton, David Bark-Jones, Geoff Bell, Morne Botes, Gerard Butler, Idris Elba, Tom Hardy, Toby Kebbell, Matt King, David Leon, Ludacris, Roland Manookian, Dragan Micanovic, Jimi Mistry, Thandie Newton, Jeremy Piven, Karel Roden, Mark Strong, Bronson Webb, Tom Wilkinson    

Waarom genieten we toch zo van actie- en gangsterfilms? De meesten van ons zijn mensen die zich houden aan de wet en aan onze godsdienstige Geboden. We proberen onze centjes zo eerlijk mogelijk te verdienen en houden rekening met onze medemens. We geven geld aan ontwikkelingslanden en misschien helpen we zelfs als vrijwilliger mee aan het oplossen van maatschappelijke problemen zoals armoede en ongelijkheid of de teloorgang van het milieu.

Hoe het ook zij: we leiden niet het leven van een roekeloze, op geldbeluste gok- en drugsliefhebbende machtswellusteling, die niets liever doet dat geld spenderen dat hij van anderen heeft gestolen en die eigenlijk alleen geïnteresseerd is in vreten, zuipen, slap ouwehoeren, seks en nog meer geld, het liefst zo makkelijk mogelijk verdiend, maakt niet uit waarmee. Met zulke onverantwoordelijke types kunnen of willen we ons toch niet identificeren? Toch? Toch? Guy Ritchie weet wel beter. Hij mag dan wel geen crimineel zijn (voor zover we weten), maar als je getrouwd bent (geweest?) met Madonna, dan zal het stempel ‘burgerlijk’ waarschijnlijk niet op je leven van toepassing zijn. Ook is het bekend dat hij als jongeling van een exclusieve school werd geschorst vanwege drugs en seksuele escapades, tja, helemaal uit zijn duim zuigt hij die verhaaltjes dus niet. Vrijwel alle personages in zijn films bewegen zich in de schaduwkant van onze samenleving en Ritchie weet het allemaal zo heerlijk te verpakken, dat we twee uur lang gebiologeerd zijn door al die smerigheid, die oh zo lekker is. En natuurlijk is het echte gangsterleven voornamelijk gevuld met stress en angst, moet je continue op je hoede zijn en is de kans dat je de pensioengerechtigde leeftijd haalt erg klein, althans buiten de gevangenis dan. Maar wat maakt het uit, een pensioen bouw je toch niet op.

‘Rocknrolla’ is Richie’s vierde gangsterfilm, in de typische stripachtige stijl met flashy montage, die we voor het eerst leerden kennen met zijn hit ‘Lock, Stock and Two Smoking Barrels’ uit 1998, twee jaar later gevolgd door het misschien nog wel genialere ‘Snatch’, waarin een onvergetelijke Brad Pitt de show steelt. ‘RocknRolla’ kent geen rollen die er zo uitspringen; het is hier het ensemble dat de show steelt. Iedereen is op zijn best en het spelplezier straalt eraf. De hippe vormgeving is niet over the top, ook gematigder dan in de illustere voorgangers, maar de film heeft een paar andere grote pluspunten: het scenario is vlekkeloos en de regie volwassener dan eerder, Ritchie lijkt gegroeid. Het netwerk van personages en (verhaal)lijnen – en dat zijn er zoals gewoonlijk nogal wat – wordt zorgvuldig opgebouwd zonder al te doorzichtige structuur, waardoor de opbouw van de spanningsboog nagenoeg perfect is. Met andere woorden: van het begin tot het einde op het puntje van je stoel. Deze man weet hoe het moet.

‘RocknRolla’ is een heerlijke cocktail van verboden vruchten. Lekker fout en toch goed. Hard, maar niet té hard, grappig, maar geen domme komedie. En na de film loop je met een big smile de bioscoop uit en voel je je opgeladen om weer een tijdje in het brave burgerschap te verdwijnen. En dan maar hopen dat Guy Ritchie snel met weer een film komt die je even het gevoel geeft dat stout zijn heerlijk is. Dat vervolg zit trouwens al in de pen: aan het einde blijven we zitten met een paar loose ends, maar wordt ons verzekerd dat die worden opgelost in het nog niet gemaakte tweede deel van ‘Rocknrolla’, wicked!

Arjen Dijkstra

Waardering: 4.5

Bioscooprelease: 23 oktober 2008