Ronaldo (2015)

Regie: Anthony Wonke | 92 minuten | documentaire, sport

Zelfs als je nooit een voetbalwedstrijd gezien hebt, weet je wie Cristiano Ronaldo is. De Portugese spits is veel meer dan een voetballer, hij is een wereldster. De een vindt hem helemaal fantastisch, de ander vindt hem een arrogante ijdeltuit. Hoe dan ook, hij laat niemand onberoerd. Iemand die zo vol is van zichzelf, heeft uiteraard ook een eigen film. Een documentaire die simpelweg ‘Ronaldo’ (2015) heet en die geproduceerd werd door dezelfde mensen die ons de zeer geslaagde films ‘Senna’ (2010, over de verongelukte Formule 1 coureur Ayrton Senna) en ‘Amy’ (2014, over de eveneens jong gestorven zangeres Amy Winehouse) brachten. Dat schept de nodige verwachtingen, die ‘Ronaldo’ helaas niet helemaal kan waarmaken. Waar ‘Senna’ en ‘Amy’ hun hoofdpersonen – die net als Cristiano Ronaldo ongrijpbaar waren – op een effectieve manier terug wisten te brengen tot menselijke proporties, blijft Ronaldo ook na het zien van deze film larger than life.

“Daarom zul je nooit zo goed worden als Messi,” roept een boze man richting de taxi waarin Cristiano Ronaldo zojuist is ingestapt. De Portugese topvoetballer heeft geweigerd een handtekening te zetten op de voetbal die de man en zijn vrouw hadden meegebracht. Niet omdat hij dat niet wilde, maar omdat de taxi waar hij in zit op een drukke weg rijdt en niet zomaar kan stoppen zonder ongelukken te veroorzaken. De vergelijking met Lionel Messi loopt als een rode draad door Ronaldo’s carrière en door deze film. Cristiano Ronaldo was onmiskenbaar de beste voetballer van zijn generatie, en misschien wel een van de beste spelers aller tijden, als Messi niet was geboren. De rivaliteit met het Argentijnse wonderkind prikkelt Ronaldo nog een beetje meer om op de toppen van zijn kunnen te presteren op het voetbalveld. Maar heel veel voetbal zien we niet in ‘Ronaldo’. Wel mogen we binnen kijken in zijn immense villa, waar hij woont met zijn zoontje die – niet verwonderlijk – Cristiano Jr. heet. Daarnaast maken we kennis met zijn moeder Dolores, die ruiterlijk toegeeft dat haar zoon eigenlijk niet geboren had mogen worden, maar nu zo mogelijk zijn allergrootste fan is. Of het moet zijn manager Jorge Mendes zijn, die de rol van Ronaldo’s in 2005 aan een aan alcohol gerelateerde aandoening overleden vader heeft overgenomen.

Regisseur Anthony Wonke kreeg toestemming om in het privéleven van Ronaldo te filmen, maar lijkt daarbij wel concessies te hebben gedaan. Erg kritisch wordt er namelijk niet naar de op Madeira geboren superster gekeken. Op zijn ijdelheid is hij vooral trots (en zo’n film over je leven is natuurlijk de ultieme streling van je ego!), hij geniet van zijn status en rijkdom en zijn arrogantie is het gevolg van zijn allesoverheersende wil om de beste te zijn. De film lijkt als insteek te hebben om te laten zien dat Cristiano Ronaldo ‘ook maar een mens’ is, maar alles wat we in beeld te zien krijgen spreekt die stelling juist tegen. Zo zien we hem een potje kaarten met vrienden, maar dan wel in zijn privévliegtuig. Zijn zoontje haalt hij op van school in een gigantische Rolls Royce. En normale mensen hebben natuurlijk ook geen eigen museum. Ronaldo heeft ook geen normale jeugd gehad. Al op zijn twaalfde verliet hij huis en haard op Madeira om het te gaan maken als voetballer. De relatie met zijn vader is nooit je van het geweest, en het fragment waarin hij toegeeft zijn vader nooit echt goed gekend te hebben is een van de weinige momenten waarin deze documentaire de diepte in lijkt te gaan. Verder dan dat gaan we echter niet.

In plaats daarvan is het één grote loftuiting op de Portugees. En zien we de gekte waarin hij leeft. Zodra hij de deur uitstapt zijn er fans die met hem op de foto willen of iets willen laten signeren. Het beeld wordt geschetst van een eenzame man, die maar weinig mensen om zich heen heeft om echt in vertrouwen te kunnen nemen. De Ronaldo die we hier zien, is niet wezenlijk anders van de man die we al kenden. Of het moet zijn dat we zien dat hij wel degelijk een warme, niet-zakelijke kant heeft: als hij samen is met zijn zoontje, op wie hij oprecht dol is. Met geen woord wordt gerept over de mysterieuze moeder van het ventje.

Love him or hate him. Na het zien van ‘Ronaldo’ zullen de meningen nog net zo verdeeld zijn als ervoor. Ook al weet je dat hij tonnen weggeeft aan goede doelen en dat zijn eigen zoontje niks tekort komt, het blijft moeilijk om Cristiano Ronaldo sympathiek te vinden. En als je ziet hoe hij leeft, is dat eigenlijk niet eens verwonderlijk. Deze man leeft in een compleet andere werkelijkheid dan de onze. Dat hadden we ook zonder deze documentaire wel geweten. ‘Ronaldo’ geeft een enigszins vertekend beeld van de Portugese voetbalheld, aangezien schandalen en kritische vragen achterwege blijven. Bovendien worden diverse mogelijkheden om de diepte in te gaan – al dan niet vanwege contractuele verplichtingen – niet gegrepen. ‘Ronaldo’ is dus vooral een prestigeproject, waarin de megalomane voetballer zelf en de mensen om hem heen kunnen laten zien hoe geweldig het leidend voorwerp wel niet is. Ondanks dat deze documentaire volkomen overbodig is, is je negentig minuten onderdompelen in de protserige wereld van ijdelheid en grootheidswaan toch ook best vermakelijk.

Patricia Smagge

Waardering: 3

DVD- en blu-ray-release: 9 november 2015
Tevens vertoning in selecte bioscopen.