Rooie Sien (1975)
Regie: Frans Weisz | 104 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Beppie Nooij Jr., Kees Brusse, Myra Ward, Wim van den Brink, Cor van Rijn, Wim Kouwenhoven, Jennifer Nijam, Alf van Beem, Fred Perrier, Carletta Banting, Shireen Strooker, Christina Cünne, Willeke Alberti, Jules Hamel, Peter Faber, Sacco van der Made, Mimi Kok, Gerard Thoolen, Rosy Parrish, Jan Juray, Johnny Holshuysen, H.H. van Zelm van Eldik, Willy Alberti
Het is alweer enige tijd geleden dat Willeke Alberti een filmcarrière ambieerde. Na het succes van de televisieserie “De kleine waarheid”, waarin zij begin jaren zeventig de hoofdrol speelde, werd gezocht naar een titel om haar filmcarrière mee te lanceren. Dat werd ‘Rooie Sien’ (1975), naar het gelijknamige volkstoneelstuk van Marius Spree uit het begin van de twintigste eeuw. Beppie Nooij jr. had de titelrol al meer dan 1.500 keer op het toneel gespeeld. Voor de filmversie werd de actrice, die al tegen de zestig liep, te oud bevonden voor de hoofdrol. In de film, geregisseerd door Frans Weisz, is ze te zien als Siens moeder. Alberti neemt de rol van dochter Sien op zich; een rol die haar op het lijf geschreven is, aangezien er veel muzikaliteit aan te pas komt. Het verhaal beslaat twintig jaar en begint in 1912. De dan nog jonge roodharige Sientje wordt in Rotterdam opgevoed door haar grootouders. Vader Ko (Kees Brusse) vaart op zee en moeder Sien (Beppie Nooij jr.) Sien werkt als prostituee in Amsterdam, waar Mooie Frans (Cor van Rijn) haar pooier is en café De Kikker haar werkterrein. Wanneer Ko bij thuiskomst ontdekt dat zijn vrouw haar oude leven niet vaarwel kan zeggen, gaat hij naar Amsterdam, waar hij haar in een opwelling wurgt.
De volgende fase in de film is 1923. Sientje (Willeke Alberti) is inmiddels een jonge vrouw vol levenslust. Buurjongen Gerrit van Buren (Peter Faber), zoon van de kruidenier, heeft een oogje op haar, maar ziet meer in artiest Jan Meier (Jules Hamel) die haar vraagt met hem te zingen en dansen in bars. Ze komen terecht in het etablissement van Belze Marie waar Sien al snel een gevierde ster wordt. De relatie tussen Jan en Sien bloeit eerst op, maar al snel komen er scheurtjes in hun verhouding. Het wordt er niet beter op wanneer zich een dochtertje aandient (die ze uiteraard ook Sientje noemen). Sien heeft het ook moeilijk met het accepteren van haar vader, die haar in het café komt opzoeken. Ko kan het maar moeilijk verkroppen dat Sien zoveel gelijkenissen vertoont met haar moeder; hij voorziet dat ze in de goot belandt, maar Sien blijft doof voor zijn argumenten. Ze blijft stug volhouden dat ze zichzelf wel kan redden. In 1932 werken ze in een groot café in Den Haag – nog steeds voor Belze Marie. Jan en Sien zijn nog steeds samen, maar hun relatie is niet meer wat het geweest is. Als Jan voor haar ogen flirt met de blonde danseres Angelique (Geert de Jong) is de maat voor Sien vol.
‘Rooie Sien’ is een onvervalste volksmusical met herkenbare liedjes gearrangeerd door Ruud Bos. Het bekendste is ‘Telkens weer’, dat Willeke Alberti een grote hit opleverde en in een instrumentale uitvoering ook als themasong gebruikt wordt. Het nummer werd zelfs over de grenzen bekend. Het is een prachtig lied, vooral dankzij de teksten van Friso Wiegersma, en vormt een sterke climax, maar contrasteert dusdanig met de meer volkse liedjes die eraan voorafgaan dat je het gevoel hebt dat ‘Telkens weer’ hier niet helemaal op zijn plaats is. Overigens zijn er waarschijnlijk maar weinig mensen die zich nog kunnen herinneren dat het lied afkomstig is uit de film ‘Rooie Sien’. Alberti, die zich na haar filmdebuut nauwelijks meer op het witte doek is verschenen (eigenlijk is alleen Paul de Leeuws ‘Filmpje!’ uit 1995 daarop een uitzondering), draagt de film eigenlijk prima. Ze wordt daarbij natuurlijk geholpen door het feit dat ‘Rooie Sien’ als verhaal weinig voorstelt en het aantal dramatische scènes, waarin ze moet laten zien echt te kunnen acteren, tot een minimum beperkt is. Alberti wordt ondersteund door rasacteurs als Brusse, Hamel, Faber en vele andere bekende gezichten uit de vaderlandse filmwereld. Beppie Nooij maakt in haar korte optreden veel indruk, de andere acteurs zijn vooral erg degelijk.
Decors en kostuums zijn dik in orde, maar het aantal sets blijft helaas beperkt, waardoor het toch overduidelijk een verfilmd toneelstuk blijft waar je naar zit te kijken. Maar het tempo zit er goed in en de muzikale intermezzo’s staan na al die jaren nog steeds als een huis. Als verhaal stelt ‘Rooie Sien’ niet veel voor, maar dankzij de gedrevenheid van iedereen die eraan meewerkte vliegen de 108 minuten voorbij. Geen hoogstaande klassieker, wel een vermakelijke!
Patricia Smagge
Waardering: 3
Bioscooprelease: 27 maart 1975