Rosie & Moussa (2018)

Recensie Rosie & Moussa CinemagazineRegie: Dorothée Van Den Berghe | 92 minuten | familie | Acteurs: Savannah Vandendriessche, Imad Borji, Ruth Beeckmans, Titus De Voogdt, Bert Haelvoet, Mourade Zeguendi, Katelijne Hemelrijk, Damiaan De Schrijver, Zouzou Ben Chika, Jamal El Akel, Luc Nuyens, Amara Reta, Anas Touill, Aya Vangermeersch, Griet Boels, Michael De Cock, Sophie De Rijcke, Amber Goethals

De Vlaamse kinderfilm ‘Rosie & Moussa’ van Dorothée Van Den Berghe is gebaseerd op de kinderboekenreeks van Michael De Cock en Judith Vanistendael. De film begint als Rosie samen met haar moeder in een nieuw appartement trekt. Rosie maakt zich zorgen of ‘hij’ hen wel kan vinden en al snel blijkt dat de vader van Rosie dus niet mee is verhuisd. Wat de exacte reden daarvan is – zijn de ouders uit elkaar of is er iets anders aan de hand – wordt niet direct prijsgegeven.

Rosie maakt al snel kennis met Moussa, een jongen die in het appartement boven haar woont. Aanvankelijk houdt het introverte meisje de boot een beetje af, maar het duurt niet lang of zij kan – net als de kijker – de charmes van de spontane Moussa net als de kijker niet meer weerstaan. Moussa is een welkom klankbord voor Rosie, al voeren de twee lang niet altijd diepzinnige gesprekken, het is wel duidelijk hoe belangrijk Moussa voor Rosie is en vice versa.

Dat ‘Rosie & Moussa’ is gebaseerd op een reeks kinderboeken, komt tot uiting in het wat fragmentarische scenario. Storend is dat echter niet. De bijrollen zijn zo goed geschreven dat het niet erg is dat er af en toe een zijsprongetje gemaakt wordt in het hoofdverhaal. De tapdansende concièrge, bijvoorbeeld, die door zijn bekrompen wereldvisie de kijker net even iets meer opmerkzaam maakt op het feit dat de culturele achtergrond van Rosie en Moussa verschillend is. Of de excentrieke mevrouw Hemelrijk, die een reddende engel vormt als de twee vrienden in de problemen dreigen te raken. Wat minder goed uit de verf komt de opbloeiende romance tussen Rosies moeder en ‘oom Ibrahim’, maar

De relatie tussen Rosie en haar ouders aan de ene kant en Rosie en Moussa aan de andere kant is goed in balans in de film. De emoties die bij de jonge kinderen spelen worden nergens gebagatelliseerd, maar zwaarmoedig wordt de film nergens. Door de speelse visuals – zoals een tot leven komende sneeuwbol – geeft Dorothée Van Den Berghe de film de nodige lucht. Fijne, warme, maar soms ook wel wat trage familiefilm, die qua thematiek en sfeer doet denken aan ‘Polleke’ van Guus Kuijer.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 27 september 2018