Ruby Gentry (1952)
Regie: King Vidor | 82 minuten | drama | Acteurs: Jennifer Jones, Charlton Heston, Karl Malden, Barney Phillips, James Anderson, Tom Tully, Josephine Hutchinson, Phyllis Avery, Sam Flint
Het verhaal van ‘Ruby Gentry’ is bijna als een klassieke tragedie. Ruby (Jennifer Jones) mag dan wel de mooiste en vurigste vrouw uit het dorp zijn, door haar eenvoudige afkomst krijgt ze niet de man die ze wil. Deze Boake Tackman (Charlton Heston) wil namelijk zijn eigen stukje land bebouwen, daarvoor is geld nodig en dus trouwt hij met de rijke blondine Tracy McAuliffe. ‘Tomboy’ Ruby trouwt dan ook maar een rijke man, Jim Gentry (Karl Malden), wiens vrouw nog maar net overleden is. Maar Ruby’s liefde voor Boake neemt niet af en als ze samen dansen op een feestje zijn de rapen gaar. Ruby’s huwelijk met de oude miljonair Jim Gentry maakte haar al niet geliefder in het dorp en als hij overlijdt is ze het doelwit van dreigementen en pesterijen. Broer Jewel (James Anderson) komt telkens opdagen om als een strict christelijk geweten te vertellen dat ze zal branden in de hel. Een hoop ellende dus voor Ruby, maar ze is geen passieve lijdende heldin, net zoals Boake geen werkelijke actieve held is. Ruby neemt wraak op de dorpelingen en daarin is ze meedogenloos. Helaas gaat haar wraak te ver en is een tragisch einde bijna onvermijdelijk.
Tot op zekere hoogte wordt in ‘Ruby Gentry’ de traditionele man-vrouw verhouding van die tijd omgedraaid, Ruby is immers de actieve, stoere heldin en Boake speelt eigenlijk slechts een bijrol. Maar de irritante Jewel laat blijken dat voor dit soort individuele vrijheid en macht van vrouwen nog geen plek is in traditionele christelijke dorpjes. Het duidelijkst is echter het probleem van klassenverschillen en het feit dat je met geld veel kunt kopen, maar echte liefde toch net niet. Het verhaal is daarmee redelijk universeel en de drijfveren van de personages zijn goed te begrijpen. De sterfgevallen daarentegen komen redelijk uit het niets, als gemakkelijke oplossingen om de plot een wending te geven. Omdat er weinig aandacht wordt besteed aan die sterfgevallen krijg je het gevoel naar een oppervlakkig drama te kijken.
Het is bij ‘Ruby Gentry’ jammer dat de typische sfeer van de zwart-wit film hier niet zo goed overkomt. Er is te weinig contrast in de tinten, teveel grijs, te weinig pikzwart en sneeuwwit. Jammer is ook de keuze voor de verteller, Dr. Saul Manfred (Barney Phillips). Omdat hij – als vriend van Jim Gentry – getuige is van een aantal gebeurtenissen, begint en eindigt de film met zijn voice-over, maar zijn rol in de film lijkt ietwat onuitgewerkt en geforceerd. Ondanks die punten van kritiek is ‘Ruby Gentry’ zeer redelijk geregisseerd door King Vidor. Ruby is een interessant personage en het is altijd de moeite waard om Charlton Heston en Jennifer Jones als ‘starcrossed lovers’ te zien. Voeg daar de romantische filmmuziek van Heine Roemheld aan toe en je waant je toch even in de jaren 50.
Emy Koopman