Sabah (2005)

Regie: Ruba Nadda | 86 minuten | drama, komedie, romantiek | Acteurs: Arsinée Khanjian, Setta Keshishian, Roula Said, Fadia Nadda, Jeff Seymour, Kathryn Winslow, Shwan Doyle

Het is bijzonder aangenaam eens een film te zien over een Arabisch-islamitische familie zonder verstrikt te raken in zaken als terrorisme, eerwraak of misbruik. ‘Sabah’ is een film over een familie en haar gebruiken, gewoontes en geloof.

Sabah (Arsinée Khanjian) is een Arabische moslimvrouw die pas op haar veertigste besluit een eigen leven te beginnen. Tot die tijd heeft ze voor haar moeder (Setta Keshishian) gezorgd en is ze een onopvallende, hardwerkende vrouw binnen het gezin. Deze rol dankt ze vooral aan zichzelf. Haar moeder is een westers-georiënteerde weduwe die veel moderner in haar denkbeelden blijkt te zijn dan Sabah verwacht. Heel langzaam kruipt Sabah uit haar schulp en ontpopt ze zich tot een vrouw met gevoelens. Stephen (Shwan Doyle), de Canadese man op wie ze verliefd wordt, versnelt dit proces. Hun samenspel is prachtig; elkaars cultuur vaak niet begrijpend maar heel voorzichtig intensiveert hun contact. Je voelt de spanning tussen deze twee mensen terwijl hun liefde ontluikt.

Sabah’s broer Majid (Jeff Seymoer) probeert ondertussen het gezin zijn (islamitische) wil op te leggen. Hij doet dit niet zozeer uit religieuze overtuiging alswel omdat de realiteit en de bijbehorende zorgen hem boven het hoofd groeien. Hij verliest langzaam maar zeker de regie over zijn zussen, nichtje en moeder maar ook over zijn vrouw Amal (Kathryn Winslow). Opvallend soepel komt alles weer goed met de hele familie, helaas op onnavolgbare wijze. Dat maakt de film een beetje teveel een feel-goodmovie en zelfs oppervlakkig, evenals de buikdans scènes die vaak net te lang duren.

Het sterke van deze film is Sabah zelf. Arsinée Khanjian heeft een enorme uitstraling zonder dat zij een natural beauty genoemd kan worden. De verliefdheid spettert van Sabah’s gezicht wanneer ze bij Stephen is. Ze sleurt je mee in haar gevoelens. Ze is prachtig als ze gelukkig is, maar hetzelfde gezicht is lelijk en nietszeggend als ze zich ongelukkig voelt. Je voelt haar onmacht eenmaal thuis en weer opgesloten. Je leeft dan ook mee met haar bevrijding. De bevrijding die ook de bevrijding van haar hele familie tot gevolg heeft. Het islamistische geloof heeft in deze film een functie die elke religie heeft. Want hoe zou een gegoede westerse christelijke familie het vinden als dochterlief met een islamitisch vriendje thuiskomt?

Miranda van der Hoek

Waardering: 3

Bioscooprelease: 3 augustus 2006