Sad Vacation – Saddo bakeshon (2007)
Regie: Aoyama Shinji | 136 minuten | drama | Acteurs: Tadanobu Asano, Eri Ishida, Yuka Itaya, Kengo Kora, Ken Mitsuishi, Aoi Miyazaki, Katsuo Nakamura, Jô Odagiri, Kyusaku Shimada, Maho Toyota
Het is een spannende combinatie: regisseur Aoyama Shinji en acteur Tadanobu Asano. Shinji heeft met het briljante drama ‘Eureka’, dat verhaalt over de traumatische nasleep van een buskaping voor één enkel gezin, laten zien op meesterlijke wijze onderdrukte gevoelens en subtiele relaties te kunnen verbeelden. En de veelzijdige Asano is altijd spannend in zijn acteerwerk. Hij vertolkt net zo goed de rol van een extroverte, masochistische crimineel als een zwijgzame, gevoelige man met filosofische gedachten of verborgen leed. De acteur is een interessante keuze voor het broeierige hoofdpersonage in ‘Sad Vacation’.
‘Sad Vacation’ heeft, net als het eerder genoemde ‘Eureka’, de neiging om de kijker in een soort beschouwende, kalme roes onder te dompelen en hem langzaam maar zeker echt te laten geven om de personages. Er lijkt aanvankelijk namelijk nauwelijks urgentie van de film uit te gaan. Personages lopen wat rond, hebben triviale gesprekken met elkaar, en af en toe komen er flarden informatie langs die de kijker rechtop doen zitten. Het is alsof je daadwerkelijk een inkijkje krijgt in de levens van deze mensen. Mensen die niet iedere minuut van de dag iets interessants of relevants te melden hebben, maar die wel steeds meer vorm en karakter krijgen naarmate je meer tijd met ze doorbrengt. Ineens blijkt dat er een meisje zoek is en gevonden moet worden. Of zien we ineens een verontrustende flashback over mensenhandel en een traumatische gebeurtenis met een moord.
Het mooie is dat ook werkelijk ieder personage een verhaal heeft, zelfs personages die alleen genoemd worden in verhalen. Lange tijd kun je bijvoorbeeld denken dat een collega van het zojuist genoemde meisje alleen maar aanwezig is in het script om een obstakel te vormen en verder nauwelijks een functie heeft. Later in de film blijkt dan echter, wanneer hij met Asano op stap gaat, dat hij best sympathiek is en interessante verhalen te vertellen heeft. Kortom, geen enkel personage is eendimensionaal en louter goed of slecht. Asano, die zijn moeder altijd heeft verweten dat hij in de steek is gelaten, is bijvoorbeeld zelf ook niet onschuldig, hoewel hij het in zijn eigen disfunctionele gezin ongetwijfeld beter op probeert te lossen. Deels om zijn eigen zonden schoon te wassen ontfermt hij zich namelijk over een Chinees jongetje. Ook zet hij als taxichauffeur regelmatig een jonge vrouw af bij wie hij op een voor hem moeilijke dag aanklopt en met wie hij een interessante band ontwikkelt. Op die dag zegt hij zelfs – terloops, bij het weggaan – dat hij best een gezinnetje met haar wil vormen maar er even geen tijd voor heeft, tot groot vermaak van de jongedame in kwestie. Zoals zo vaak is er moeilijk een pijl te trekken op het personage dat Asano portretteert en is het intrigerend om achter zijn ware gevoelens te (proberen te) komen.
Thema’s van liefde, schuld, verantwoordelijkheid, en de kracht om verder te gaan met het leven, golven door de hele film heen, en treffen veel van de personages. Er wordt zelfs nog expliciet verwezen naar de buskaping uit ‘Eureka’, wanneer blijkt dat één van de personages uit ‘Sad Vacation’ daarbij betrokken was. Thema’s en personages drijven de film dus, wat ervoor zorgt dat de kijker steeds meer geïntrigeerd raakt in de personages en hun verhalen. De complexe personages krijgen voor de kijker namelijk steeds meer diepte en hun achtergronden en problematiek blijken een steeds grotere emotionele lading te krijgen. Langzaam maar zeker grijpt ‘Sad Vacation’ de toeschouwer dus bij zijn kladden, om hem vervolgens niet meer los te laten.
Bart Rietvink