Sage femme (2017)

Recensie Sage femme CinemagazineRegie: Martin Provost | 117 minuten | drama | Acteurs: Catherine Deneuve, Catherine Frot, Olivier Gourmet, Quentin Dolmaire, Mylène Demongeot, Pauline Parigot, Pauline Etienne, Marie Gili-Pierre, Jeanne Rosa, Elise Oppong, Jacques Mechelany, Anthony Dechaux

‘Séraphine’ (2008), ‘Où va la nuit’ (2011) of ‘Violette’ (2013). Wie eerdere films van Martin Provost heeft gezien zal het niet ontgaan zijn dat de vrouw hierin centraal staat. De scenarioschrijver en regisseur is van mening dat vrouwen ten onrechte ondergeschikt zijn in menig film. Als reactie hierop portretteert de feministische Franse filmmaker graag sterke, onafhankelijke vrouwelijke personages in zijn films. Provost zet dit eveneens voort in ‘Sage Femme’, vertoond op het Berlin Film Festival 2017, waarbij een dubbelzinnige betekenis aan de filmtitel is toegekend. Een titel dat zowel vroedvrouw als voorbeeldige vrouw kan betekenen en daarmee verwijst naar Claire, één van de hoofdpersonages.

De 49-jarige Claire Breton (Catherine Frot) is een alleenstaande moeder en verloskundige van beroep. Ze vormt het toppunt van braafheid en leidt een eenvoudig, rustig leven. Dit leventje wordt echter verstoord door een onverwachts telefoontje van Béatrice Sobolewski (Catherine Deneuve), voormalig minnares van de inmiddels overleden vader van Claire. Béatrice heeft Claire en haar vader destijds onaangekondigd in de steek gelaten en dat zit haar nog redelijk dwars. Waarom Béatrice nu, na al die jaren, toenadering zoekt is voor Claire één groot raadsel. Nieuwsgierigheid neemt bij Claire de overhand en ze besluit Béatrice op te zoeken.

Al gauw wordt duidelijk dat de volwassen vrouwen elkaars uitersten vormen. Terwijl Claire liever biologisch voedsel verbouwt in haar moestuintje, houdt Béatrice wel van een vette hap, drank, roken en gokken. Ook qua uiterlijk zijn de twee totaal anders: haren tot in de puntjes verzorgd, rode lippenstift en nagellak, een tijgerprintje en pumps maken van Béatrice een soort diva. De eenvoud van Claire in levensstijl en kleding wordt door het extreme contrast nog eens extra benadrukt. Béatrice is recht voor haar raap. Dat Claire in haar ogen te serieus is en onhandig in de omgang met mannen, steekt ze niet onder stoelen of banken.

Het ziet ernaar uit dat beide vrouwen elkaar nooit zullen begrijpen, maar niets is minder waar. Alhoewel Claire in het begin wat afstandelijk is, weet Béatrice iedere keer opnieuw én geheel op haar eigen, charismatische wijze de aandacht van Claire te trekken. Stukje bij beetje kruipt de vroedvrouw uit haar schulp en lijkt zich langzaam maar zeker te beseffen dat er zoveel meer in het leven is dan alleen werk en een moestuintje. Hier start in principe het ‘nieuwe’ leven van Claire en dat heeft Provost mooi in beeld weten te brengen door een parallel te trekken met het vastleggen van levensechte (!) geboortes. Tegelijkertijd lijken de verschillen in bevallingen de gebeurtenissen in het leven van Claire te weerspiegelen. Ook leert ze de zoon van buurman Baron kennen, Paul (Olivier Gourmet). Een alleraardigste man die met zijn engelengeduld, en met een beetje hulp van Béatrice, de gevoelens van Claire voor zich weet te winnen. Ondanks alle tegenstellingen, hebben de vrouwen één ding met elkaar gemeen: de liefde en het gemis van Antoine Breton, de vader van Claire en ex-geliefde van Béatrice. Als kijker leer je Antoine kennen via verhalen, herinneringen en foto’s maar tegelijkertijd ook via Simon (Quentin Dolmaire), de zoon van Claire, die als twee druppels water op zijn opa lijkt in zijn doen en laten.

Het verhaal in ‘Sage Femme’ is, net zoals Claire, wat aan de brave kant. Als je hoopt op “grand spectacle”, kun je lang wachten maar dit neemt niet weg dat het een vermakelijke film is. Mede dankzij het ijzersterke samenspel van Frot en Deneuve ontkom je niet aan de humor en chemie tussen beide. Ze halen werkelijk het beste in elkaar naar boven. Het gaat in ‘Sage Femme’ niet zozeer om de band tussen een (stief)moeder en dochter (want soms lijken de twee vrouwen eerder zussen van elkaar) maar waar het met name om draait is het stukje waardering voor andermans visie op het leven. Hoe Béatrice de degelijke Claire zover krijgt om iets meer van het leven te genieten in plaats van alles volgens de regels te doen, is zeer zeker het kijken waard.

Maartje Hopmans

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 22 juni 2017
VOD-release: 24 oktober 2017
DVD-release: 24 oktober 2017