Sages-femmes (2023)

Recensie Sages-femmes CinemagazineRegie: Léa Fehner | 99 minuten | drama | Acteurs: Khadija Kouyaté, Héloïse Janjaud, Myriem Akheddiou, Quentin Vernede, Tarik Kariouh, Lucie Mancipoz, Marine Gesbert, Fleur Fitoussi, Marushka Jury, Simon Roth, Toulou Kiki, Richard Le Gall, Chloé Sarrat, Quentin Quignon, Cécilia Mazzeo, Sharmila Naudou, Clara Cirera, Manuel Ulloa Colonia, Mounâ Nemri, Inès Fehner, Célia Lamagnère, Malika Zerrouki, Souad Arsane, Adam Hegazy, Fanny Surman, Thibaud Tonnelier, Zelinda Fert, Antoine de Foucauld, Kelly Rivière, Laurent Ménoret

Net als in alle andere landen staat ook in Frankrijk de zorg onder hoge druk. Onderbezetting, lage salarissen, dubbele diensten, het zijn allemaal factoren die ertoe leiden dat patiënten niet de zorg krijgen die ze nodig hebben en dat het zorgpersoneel gefrustreerd raakt. Ze kunnen het werk niet doen op de manier zoals zou moeten én zij willen. In ‘Sages-femmes’ richt filmmaakster Léa Fehner zich op een specifieke beroepsgroep: namelijk verloskundigen.

In een geboortekliniek in Toulouse komen de jonge Sofia en Louise te werken. Na een studie van vijf jaar staan ze te popelen om hun vooral theoretische kennis in de praktijk te brengen. De eerste dag begint voor beide dames heel verschillend. Louise is emotioneel vanwege een lelijke breakup met haar vriend en wordt aangewezen aan een ervaren verloskundige die haar eigenlijk in zou moeten werken, maar daar totaal geen tijd voor heeft. De twee vrouwen botsen behoorlijk, maar Louise mag in ieder geval patiënten helpen, Sofia mag nog niet eens in dezelfde kamer als een patiënt zijn. Zij wordt opgezadeld met allerlei randtaken.

De ambitieuze Sofia laat zich echter niet zomaar aan de kant schuiven en eerlijk is eerlijk, een extra paar handen is beslist geen luxe in de kliniek. Door haar doortastendheid en zelfverzekerdheid lijkt ze binnen no time een doorgewinterde verloskundige, terwijl Louise meer moeite heeft haar plek te vinden in deze veeleisende werkomgeving. De film volgt de ups en downs van deze altijd gemotiveerde verloskundigen tot zij zelf mensen in moeten werken. Het is net een circle of life.

‘Sages-femmes’ gaat echter niet alleen over de kant van de zorgverleners, hoe interessant dat ook is. We krijgen ook flarden van het leven van een aantal zwangere, bevallende of net moeder geworden vrouwen mee. De diversiteit van de moeders, of eigenlijk gezinnen, maakt dat deze film nooit aan tempo inboet en altijd in balans blijft. Omdat de film een bijna documentair karakter heeft, en de camera zo dicht op de huid van de betrokkenen zit, is het soms nagelbijtend spannend.

Léa Fehner heeft de hulp ingeroepen van échte mensen die in het vak zitten, zodat de manier waarop bepaalde handelingen in beeld gebracht worden ook authentiek zijn. En over authenticiteit gesproken: de bevallingen die je ziet zijn echt. Door een uitgekiend proces heeft Fehner deze beelden gemixt met scènes met acteurs, maar de rauwe emoties (verdriet, angst, liefde en geluk) zijn levensecht.

Naast uitgesproken gevoelens is er ook tijd voor humor, voornamelijk door de roodharige stagiair. Deze zet in de tweede helft van de film wel een proces in gang wat een wat minder sterk onderdeel van ‘Sages-femmes’ vormt, omdat de film daarmee een weer heel ander probleem aan wil kaarten, maar wat beklijft is de puurheid van dit mooie vak, het wonder van het leven, de soms onmenselijke omstandigheden waaronder de verloskundigen hun werk moeten doen én waaronder families gezinsuitbreiding krijgen. Erg, erg mooi.

Monica Meijer

Waardering: 4

Bioscooprelease: 5 oktober 2023
DVD-release: 26 december 2023