Santa’s Slay (2005)

Regie: David Steiman | 75 minuten | komedie, horror | Acteurs: Bill Goldberg, Douglas Smith, Emilie de Ravin, Robert Culp, Dave Thomas, Saul Rubinek, Rick Ash, David Assaly, Don Bland, Len Crowther, Shirley Crowther, Dylan Demas, Fran Drescher, Emma Duncan, Brandon Firla, Christian Fraser, Kendall Gawryluk, Rebecca Gayheart, Scott Francis Gibson, Kevin Gillese, Jeff Hanna, Jimmy Herman, Chris Kattan, Orest Kinasewich, Kostas Kurelias, Tommy Tiny Lister, Alicia Lorén, Davd MacInnis, Magdalena Maslik, Eric Matthews, Paul Punyi, Michael David Simms, Annie Sorell, Ron Webber, Donovan Workun, Donna Zuk, James Caan

Kerstmis… een tijd van vrede op aarde. Dat is dan te hopen tenminste. Wanneer echter tijdens het kerstdiner van het gezin in de openingsscène de hatelijkheden en bedreigingen hoogtij vieren wordt al direct duidelijk dat de kerstsfeer hier ver te zoeken is. Ook de komst van de kerstman zelf kan daar geen verandering in brengen. Integendeel, wanneer Santa letterlijk door de schoorsteen naar binnen komt vallen moordt hij direct het hele gezin uit. En hoewel de door Santa in de eerste minuten gepleegde moorden gruwelijk genoeg zijn valt direct het hoge hilariteitgehalte van het hele gebeuren op, dit ook ondersteund door het gedrag van de diverse slachtoffers. Direct ontstaat dan ook het vermoeden dat humor een groot deel van deze film uitmaakt. Daarnaast kunnen al snel vraagtekens gezet worden achter de geloofwaardigheid van de uitgangspunten in deze film. Santa blijkt een zoon van Satan te zijn en heeft ooit een weddenschap van een engel verloren, waarvoor hij als straf duizend jaar voor een welbehagen bij de mensen moest zorgen. Die tijd zit er nu echter op, en daarmee lijkt het erop dat voor de inwoners van het plaatsje Hell Township dit kerstfeest op een weinig benijdenswaardige manier de geschiedenis in zal gaan.

En aan de verwachtingen die de openingsscène in deze film opwekt wordt ruimschoots voldaan. Santa gaat uit wraak op zoek naar de engel Yuleson van wie hij de weddenschap verloor en die inmiddels een menselijke gedaante aan heeft genomen. Daarnaast staat hij ook te popelen om zijn schade van de laatste duizend jaar in te halen en wil hij bij voorkeur iedereen afmaken die hij maar tegenkomt. Maar kan dit wel door de doorgaans als goedmoedig bekend staande dikkerd waargemaakt worden? Nogal, ja. Want Santa blijkt nu in werkelijkheid een bovenmatig gespierde en onmenselijk sterke kolos te zijn die acrobatisch is aangelegd en ook sadistische trekjes vertoont. Daarnaast beschikt hij over een rijke fantasie, gezien de meest creatieve manieren waarop hij zijn slachtoffers maakt. Hij kan vuurspuwen, gooit granaten die in kerstpakketjes verpakt zijn, beoefent kung fu, spietst en electrocuteert diverse van zijn slachtoffers, gooit met kerststerren alsof het werpmessen zijn en gebruikt daarnaast de meest uiteenlopende voorwerpen tijdens het maken van zijn slachtoffers. En hoe meer deze Santa zijn eigen invulling aan het kerstfeest van dit jaar geeft, des te duidelijker wordt dat in deze horrorkomedie, ondanks de gruwelijkheden die voorbijkomen, werkelijke horror ver te zoeken is. Santa gaat weliswaar gewelddadig en nietsontziend te werk, maar door de manier waarop de door hem gepleegde gewelddaden in beeld worden gebracht valt vooral de aanwezige humor erin op, mede veroorzaakt door de geslaagde one-liners die hij herhaaldelijk loslaat.

Naast de twijfelachtige uitgangspunten van het verhaal zijn ook de ontwikkelingen daarbinnen steeds minder serieus te nemen. Verwacht, naast dat de horror op een laag pitje staat, niet teveel logica in deze film, want ook dit wordt ondergeschikt gemaakt aan de humor die in deze productie de boventoon voert. Niettemin is en blijft het hele gebeuren wel degelijk spannend. Niet alleen doordat Santa op de meest uiteenlopende en gruwelijke manieren in het wilde weg slachtoffers blijft maken, maar ook doordat hij na verloop van tijd de achtervolging inzet op onze helden Nicky en Mary die tijdens diverse achtervolgingen alle zeilen moeten bijzetten om niet alleen Santa voor te blijven, maar ook meerdere malen de strijd met hem moeten aanbinden om de mensheid voor zijn verdere boze plannen te behoeden. Zoals verwacht kan worden is de snode Santa uitzonderlijk taai, zodat ondanks de tegenstand van diverse van zijn slachtoffers, hij op gepaste wijze langdurig te werk kan gaan en de pret voor de kijker des te langer kan voortduren.

Er spelen de nodige bekende namen mee in deze film. Hecht hier echter nu ook weer niet al teveel waarde aan, want de bekendste acteurs in deze film komen slechts kort in beeld en hun filmpersonages gaan al snel op ijselijke manieren ten onder. De bekendste acteur met noemenswaardige schermtijd is Robert Culp in zijn rol als de engel/grootvader. Verder leuke optredens van Douglas Smith en Emilie de Ravin als Nicky en Mary, maar de onvervalste ster van de film is ex-worstelaar Bill Goldberg die gemaakt lijkt te zijn voor zijn optreden als de rauwe en lustig er op los moordende Santa.

De kracht van deze film is dat het zichzelf nergens serieus lijkt te nemen: onzinnige uitgangspunten en onzinnige ontwikkelingen in een in feite onzinnig verhaal. Een horrorkomedie waar horror in geringe mate aanwezig is, maar waarin humor in combinatie met de nodige actie en spanning des te meer wordt benadrukt en ook geslaagd overkomt. Een film ook waarin Santa’s ‘Ho ho ho’ in combinatie met zijn wandaden aanstekelijker dan ooit op de lachspieren van de kijker zal werken. Achterover zitten, verstand op nul, kritiek vergeten en genieten maar van dit onderhoudend en amusant vormgegeven kerstverhaal.

Frans Buitendijk