Sarah Ann (2008)
Regie: Pim Zwier | 9 minuten | korte film
Sarah Ann Henley ontsnapte in 1885 op miraculeuze wijze aan de dood. De 22-jarige vrouw had een gebroken hart en was vastberaden van de Clifton Suspencion Bridge in Bristol haar einde tegemoet te treden. Op 8 mei 1885 sprong ze naar beneden. Normaal gesproken zou ze dat niet overleven. In het verleden waren zestien of zeventien mensen haar voorgegaan en slechts één van hen was niet direct dood, maar overleed binnen enkele minuten alsnog aan de gevolgen van de klap. Sarah Ann werd gered door haar jurk, die door de wind opbolde waardoor haar val werd gebroken. Het meisje zweefde als het ware naar de oever aan de kant van Gloucestershire, waar ze in de modder terechtkwam. Sarah Ann Henley was sinds die dag een levende legende.
Sarah Anns wonderbaarlijke relaas deed eind negentiende eeuw veel stof opwaaien. De lokale kranten stonden er bol van. Zij baseerden zich voornamelijk op getuigenissen van derden, want het meisje zelf wilde na haar herstel niet meer herinnerd worden aan de gebeurtenis. Lange tijd bleef het stil rond Sarah Ann Henley, tot april 1947 toen de kranten melding maakten van haar overlijden op 85-jarige leeftijd. Haar bijzondere ontsnapping aan de dood zorgde ervoor dat ze 63 jaar langer kon leven. Na haar dood bleek dat ze een foto van twee kinderen die door een van hun ouders over de rand van de Suspencion Bridge waren gegooid bewaard had. De kinderen waren, met haarzelf, de enigen die een val van de brug hadden overleefd. Toen ze, een jaar voor haar dood, naar een bejaardenhuis had moeten verhuizen, waren de foto’s verdwenen.
‘Sarah Ann’ (2008) is een korte film van Pim Zwier over de bijzondere geschiedenis van Sarah Ann Henley. Aan de hand van journaalvertellingen wordt uitgelegd wat er gebeurd is. De documentaire leunt sterk op het gesproken woord. In beeld zien we slechts de Suspencion Bridge, vanuit drie verschillende oogpunten bekeken. Drie momenten in de tijd worden aangehaald; de dag van de gebeurtenis zelf, twee weken erna en de dag na het overlijden van Sarah Ann, ruim zestig jaar later. De presentatie is weinig spectaculair – eigenlijk vrij saai. Een bijzondere gebeurtenis als deze verdient beter. Ook de vertelstem, die door deze manier van presenteren erg belangrijk wordt gemaakt, is vrij monotoon. ‘Sarah Ann’ is origineel en experimenteel, maar jammer genoeg aan de saaie kant. Er had eigenlijk meer mee moeten worden gedaan.
Patricia Smagge