Savage Grace (2007)

Regie: Tom Kalin | 97 minuten | drama | Acteurs: Julianne Moore, Eddie Redmayne, Stephen Dillane, Hugh Dancy, Elena Anaya, Simón Andreu, Jim Arnold, Xavier Capdet, Barney Clark, Abel Folk, Mapi Galán, Martin Huber, Lina Lambert, Minnie Marx, Peter Vives Newey, Brendan Price,  Anne Reid, Belén Rueda, Unax Ugalde

Jammer genoeg weer een boekverfilming die bezwijkt aan een scenario dat niet goed weet te kiezen uit een grote hoeveelheid personages en gebeurtenissen. Het gaat over veel, maar over dat veel kom je slechts een beetje te weten waardoor het verhaal onherroepelijk aan diepgang inboet en soms ronduit onlogisch wordt. Eerst lijkt het heftige huwelijk van Barbara (Julianne Moore) en Brooks Baekeland (Stephen Dillane) het onderwerp van de film te zijn. Dan toch maar de seksuele ambiguïteit van hun zoon Tony (Eddie Redmayne). Opeens moeten we ons verdiepen in het leven van Barbara na de scheiding en haar bloeiende carrière als kunstschilderes en tenslotte zijn we getuige van de geestelijke ineenstorting van Tony die uit het niets opdoemt.

Het begin is meer dan intrigerend. De schatrijke Brooks is gefascineerd door zijn beeldschone vrouw die zich als een vis in het water voelt in het jetset leven waarin ze door haar huwelijk met hem is terechtgekomen. Ze is sociaal ambitieus en omringt zich graag met zo belangrijk mogelijke mensen. Brooks behandelt ze enerzijds met minachting door hem openlijk ontrouw te zijn, anderzijds hebben ze een heftig seksleven en kan ze niet zonder hem. Dit blijkt uit haar totale ontreddering als hij haar verlaat en na de scheiding niets meer met haar te maken wil hebben.

Voor hun zoon Tony is ze een liefdevolle moeder. Ze accepteert zijn relatie met Jake (Unax Ugalde) als vanzelfsprekend en dat hij daarbij ook nog iets voor de mooie Blanca (Elena Anaya) voelt, geen probleem. Sterker nog, als Barbara naar bed gaat met haar homoseksuele vriend Sam (Hugh Dancy) en Tony, die al eerder met Sam heeft gevreeën, zich daarbij voegt, is het hoe meer zielen des te meer plezier. Het komt dan ook een beetje uit de lucht vallen dat ze hem op een gegeven moment van zijn homoseksualiteit wil ‘genezen’ door hem seksueel te willen bevredigen, op wat voor manier dan ook. Er is ook geen enkele vooraankondiging in de film voor dit ingrijpend veranderde inzicht en het maakt alles wat daarop volgt niet bepaald gemakkelijk te begrijpen.

Mooi om te zien is de film zeker en Julianne Moore is zoals altijd beeldschoon en haar kleding idem dito. En alles wat ze kan doen om Barbara zo levensecht mogelijk te vertolken doet ze, ze maakt haar niet sympathiek, dat hoeft ook niet, maar het is beslist een vrouw van vlees en bloed en dat is erg knap gedaan. Maar het is simpelweg vechten tegen de bierkaai. Stephane Dillane speelt ronduit slecht en de voice-over, bijna altijd een zwaktebod om van een slordig verhaal toch nog iets te maken, leidt af op een verkeerde manier. Grote verdienste is wel dat de film nieuwsgierig maakt naar het boek. Dat dan weer wel.

Diana Tjin-A Cheong

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 14 augustus 2008