Scars of Dracula (1970)

Regie: Roy Ward Baker | 90 minuten | horror | Acteurs: Christopher Lee, Dennis Waterman, Christopher Matthews, Patrick Troughton, Michael Gwynn, Michael Ripper, Jenny Hanley, Wendy Hamilton, Anouska Hempel, Delia Lindsay, Bob Todd, David Leland, Toke Townley, Margo Boht

Deze film (1970) is de vijfde van de in totaal zeven Dracula-films uit de Hammer House of Horror Studio’s. Na de klassieker ‘Dracula’ uit 1958 is dit deel kwalitatief de tweede in de serie. In een paar voorgaande delen uit deze serie was de verschijning van Dracula een teleurstelling geweest. In het deel ‘Dracula, Prince of Darkness’ kwam Dracula erg laat in beeld en had behalve wat sissende geluiden zelfs geen tekst. In ‘Taste the Blood of Dracula’ paste Dracula totaal niet in het verhaal maar werd hij er toch met slechts weinig tekst uiterst kunstmatig in gepropt. In ‘Scars of Dracula’ is hij echter vanaf het begin op gepaste wijze dreigend aanwezig en blijft dat gedurende het hele verhaal.

De film bevat overduidelijk de nodige slordigheden. Zo verdwijnt er van het ene op het andere moment een koets met paarden spoorloos in het niets. De volgorde en tijdsduur van dag en nacht is niet te volgen. De vleermuizen zijn lachwekkend slecht en fladderen overduidelijk aan touwtjes door de lucht (dit vergroot wel de charme van de Hammer films). Dit deel uit de serie heeft echter ook een aantal scènes waarmee het zich positief onderscheidt van de andere delen. De eeuwige link van de vampier met vleermuizen bestaat er hier uit dat een vleermuis Dracula tot leven wekt door bloed op zijn as te druppelen. Ook heeft de vampier een roedel van deze beesten tot zijn beschikking staan die hij op telepatische wijze zijn bevelen doorgeeft. Opvallend is ook dat Dracula’s helper Klove gewapend in opstand komt tegen zijn meester om de heldin Sarah te beschermen. Dit in tegenstelling tot de gebruikelijke slaafse helper die onvoorwaardelijk alle bevelen opvolgt. Ook zien we Dracula langs de muren van zijn kasteel omhoog kruipen (naar een scène uit het boek ‘Dracula’ van Bram Stoker). Verder komt de onkwetsbaarheid van vampiers voor fysieke verwondingen (afgezien van een staak door het hart en verbranding en dergelijke) duidelijk uit de verf. Wanneer hij doorboord wordt door een naar hem geworpen metalen staaf trekt hij deze namelijk met een kwaadaardig grijnslachje ongeschonden uit zijn lichaam.

Christopher Lee speelt als Dracula wederom perfect de rol die hem wereldfaam bracht en straalt intense slechtheid uit. In deze film zorgen hij en zijn vleermuizen ook voor meer bloedvergieten dan in de andere films uit deze serie. Zoals de plaatselijke geestelijke het formuleert: ‘He is evil. He is the embodiment of all that is evil. He is the very Devil himself.’ Het ene moment is hij de ‘de enge kasteelheer’ die zijn gasten toch keurig ontvangt, maar even later is hij een meedogenloos moordend monster die op wrede wijze met bloeddoorlopen ogen zijn bloeddorst met zijn gasten lest. Dit lot laat hij zelfs zijn eigen vampiervrouw ondergaan. Deze uitersten in zijn gedrag maken hem onvoorspelbaar wat bijdraagt aan de dreiging die er voortdurend van hem uit gaat. De regelmatige gruweldaden begaan door Dracula en zijn vleermuizen zijn voor die tijd erg expliciet in beeld gebracht. Dit draagt bij aan het duistere Hammer-sfeertje en zorgt ervoor dat de aandacht de hele film er goed bij blijft.
De meeste overige karakters zijn vrij stereotiep, net als Dracula zelf overigens. Ze komen ook in andere delen van deze serie in de vorm van andere personen voor. Dennis Waterman speelt Simon, de soms op het irritante af brave held die uiteindelijk met succes het gevecht met Dracula aangaat. Jenny Hanley is de gebruikelijke schoonheid die bedreigd wordt door Dracula en schaars gekleed voor hem op de loop mag gaan. Michael Ripper speelt de kroegbaas van de dorpelingen die tevens hun leider is. Ze weigeren elke hulp te verlenen aan Simon die tegen Dracula gericht is, uit angst voor represailles.
Een uitzondering op de stereotiepe karakters is Klove (Patrick Troughton). Zijn aanvankelijk slaafse houding slaat volledig om wanneer hij tenslotte gewapend Dracula aanvalt. Dat hij hierin faalt doet aan de ommekeer in zijn karakter niets af.

De locaties zijn goed gekozen en dragen bij aan de sfeer van de film. Met uitzondering van tien minuten in het begin speelt de hele film zich af op drie sfeerverhogende locaties: in het onbekende en dus unheimische kasteel van Dracula, in het door de angst voor de vampier geregeerde dorpje en in het ‘grote boze donkere woud’ daaromheen.

Deze film was voor Lee zelf zijn minst favoriete uit de Hammer-serie, vanwege de relatief vele bloederige effecten en het duivelse sadisme dat van Dracula afstraalt. Maar ja, om van Dracula welzijnswerk te gaan verwachten….

Al met al een van de beste, meest sfeervolle en opvallendste films uit de Hammer-Dracula serie en een must voor elke rechtgeaarde liefhebber van het genre.

Frans Buitendijk

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 18 maart 1971