Scary Movie 2 (2001)

Regie: Keenen Ivory Wayans | 79 minuten | komedie, horror | Acteurs: James Woods, Tim Curry, Marlon Wayans, Shawn Wayans, Anna Faris, Kathleen Robertson, Chris Elliott, Tori Spelling, James DeBello, David Cross, Regina Hall, Christopher Masterson, Andy Richter, Natasha Lyonne, Veronica Cartwright, Tim Curry

Moet jij ook altijd zo lachen om orale seks, siliconentieten en lichaamssappen? Ja? Nou dan mag je deze ‘Scary Movie 2’ niet missen! Mensen die gezegend zijn met een IQ dat hoger is dan dat van een slak, kunnen dit prutswerkje van de Wayans-broertjes beter aan zich voorbij laten gaan. Zelden is er een komedie op de markt gebracht die nog botter, ranziger en bovenal zo pijnlijk onleuk was als deze ‘Scary Movie 2’.

‘Scary Movie 2’ profileert zich als een ‘spoof’, dus als een parodiërende film die andere Hollywood-producties op de hak neemt. Zo maakt deze film van de Wayans-broertjes onder andere ‘The Haunting’, ‘Hollow Man’ en ‘Charlie’s Angels’ belachelijk. Echt leuk wordt dat nooit, dus verstokte filmfreaks die hopen dat er een leuke kwinkslag naar een bekende film inzit, komen bedrogen uit.

Het grootste manco aan deze ‘Scary Movie 2′ is de wel erg lage grapdichtheid. Na elke grap, hoe flauw ook, volgt er een korte pauze. Blijkbaar vonden de makers van deze drol het zelf zo grappig dat ze het nodig achtten om een korte pauze in te lassen in de hoop dat de schaterlachende kijker even op adem kan komen. Maar als de grappen die je voorgeschoteld van zo’n laag niveau zijn of zo’n baard hebben dat ze niet eens voor een glimlach kunnen zorgen, tsja dan slaat de film al snel dood na elke irritante pauze (en grap).

De laatste jaren heeft de kijker al net iets te vaak grappen over sperma, homoseksuelen, gehandicapten, domme blondjes, kots en oversekste kasteelheren gezien om nog verrast te worden. En je raad het al: ‘Scary Movie 2’ trakteert je juist op al deze belegen, botte grappen. Tel daarbij op dat je de meeste komisch bedoelde situaties al kent uit ‘Scary Movie 1′ en je begrijpt dat dit werkje van de Wayans-broers wel een erg gemakzuchtige cash-in is.

De hoofdrolspelers zijn zo ongeveer allemaal samen gekomen om ook in dit tweede deel weer op te komen draven. Anna Faris schmiert zich weer voor de tweede keer door de film heen als de oerdomme Cindy. Farrs werkt je al snel op de zenuwen door haar erg gemaakte, quasi grappige en onschuldige acteerwerk. Stel je een volwassen vrouw voor die met wat gekke bekken en een piepend schoolmeisjesstemmetje probeert grappig te doen, het mag geen raadsel zijn dat dat niet lukt.

Tot overmaat van ramp zijn haar collega’s niet veel beter. Marlon Wayans zet wederom de altijd stonede Shorty neer. Met nogal gemaakte maniertjes en piepende stemmetje moet hij voor komische momenten zorgen. Dat mislukt dus ook. Ook Shawn Wayans speelt weer dezelfde rol op dezelfde irritante manier als in deel één: de geile, latente homo. Al deze personages hebben gemeen dat ze erg egoïstisch, kleinzerig en kinderachtig zijn.

Geen enkel karakter uit de film is sympathiek. En dat is funest voor een film, want zo kun je je als kijker niet identificeren met de hoofdpersonages laat staan dat je ook maar iets om hen gaat geven. Voor een horrorfilm is een slechte identificatie met de personages niet erg, want je weet dat ze vroeg of laat toch wel de pijp uitgaan. Maar een komedie is toch echt een geheel andere filmdicipline. Je bent veroordeeld tot een bepaald aantal personages die je door de film heen loodsen, en als die bewuste karakters juist zeer irritant en onsympathiek zijn doet dat veel afbreuk aan de film.

Wat geheel onbegrijpelijk is is de aanwezigheid van gerespecteerde acteurs als James Woods en Tim Curry in dit cinematografisch gedrocht. Okay, ook Hollywood-iconen zullen de huur moeten betalen, maar een iets hoogstaandere film was toch zeker niet slecht geweest. Het doet gewoon pijn om een sterke acteur als Woods in een tenenkrommende, lang uitgerekte schetenscène te zien. Curry weet nog enigzins zijn waardigheid te behouden in deze film, maar het is gewoon overduidelijk dat een man van zijn niveau niet in een film als deze ‘Scary Movie’ thuis hoort.

Totaal onbegrijpelijk is het dat deze film ondanks alle erbarmelijk uitgevoerde elementen, toch een groot kassucces is geworden. Er is ook al een deel drie en een vierde deel staat ook alweer gepland. Mensen met enig zelfrespect kunnen deze film maar beter mijden. Alle anderen die ongegeneerd kunnen lachen om vallende gehandicapten, ranzige seksgrappen, homofobe grappen en rondspuitend zaad kunnen echter hun hart ophalen bij dit broddelwerkje.

Frank v.d. Ven

Waardering: 0.5

Bioscooprelease: 9 augustus 2001