Schitterend (2024)

Regie: Maurice Trouwborst | 101 minuten | drama, komedie | Acteurs: Holly Mae Brood, Annet Malherbe, Lies Visschedijk, Caro Lenssen, Hannah Hoekstra, Bobbie Mulder, Guusje Vos, Gijs Scholten van Aschat, Maarten Heijmans, Sidar Toksöz, Genesis Akesson, Amaryll Crott, Jennifer McKinley, Shailesh Ramkisoen, Chloe Bonner, Helen Dalessi, Diana Dobbelman, Maxiem Ilaro, Oliver Ilaro, Ziarah Janssen, Coleman Kelly, Pip Lieke Lucas, Tamara Markus, Marius Mensink, Ezequiel Oscar Paludi, Noelle Pot, Niyah Anisa Rijkaard, Sharai Rodrigues, Geraldina Rojas, Bob Schwarze, Ayisha Siddiqi, Titus Theunissen, Peter van de Witte, Bart van den Donker, Joep Vermolen, Deffany Wielzen

Zes vrouwen, één gemene deler: de kloof tussen hun positie als hedendaagse vrouw en hun ambities, en daarbij de strijd om deze te overbruggen. Martien (Annet Malherbe) is net gepensioneerd, en is op zoek naar een diepere connectie met haar man (Gijs Scholten van Aschat) die haar niet langer lijkt te zien. Jamie (Holly Mae Brood) is model, maar worstelt met de zware eisen die deze baan stelt aan haar lichaam. Haar agent Claire (Lies Visschedijk) ontfermt zich vooral over haar puberdochter Leyla (Bobbie Mulder), die opeens haast lijkt te hebben met ouder worden en alles wat daarbij komt kijken. Nina (Hannah Hoekstra) is een uitgesproken feministe met een sterke mening over relaties met een man, die zij los van one-night-stands dan ook niet aangaat, maar wordt desondanks in twijfel gebracht door haar nieuwe collega Baran (Sidar Toksöz). Ondertussen heeft haar beste vriendin Sanne (Caro Lenssen) moeite met de impact van het moederschap op haar carrière, haar lichaam, en haar zelfstandigheid, terwijl haar man Milan (Maarten Heijmans) hier minder last van lijkt te hebben.

‘Schitterend’ neemt ons mee in hun leven in een mozaïekstructuur die feilloos past binnen het Nederlandse komediegenre. De origine van de film ligt echter in het buitenland, ‘Schitterend’ is namelijk een remake van de Duitse film ‘Wunderschön’. Met slechts enkele inhoudelijke aanpassingen vormt deze Duitse voorganger de basis voor het werk van regisseur Maurice Trouwborst. Het is niet de eerste keer dat Trouwborst een film regisseert vanuit vrouwelijk perspectief. Dit is te zien aan de bewuste regie: zo worden de mannen in het verhaal voornamelijk in beeld gebracht over de schouder van hun vrouwelijke tegenspeelsters. Ook de hoofdrolspelers zijn al langere tijd bekend op het Nederlandse doek. Zo schitterde Annet Malherbe, die de rol van Martien vervult, al eerder in een ogenschijnlijk uitgebloeid huwelijk in ‘Gooische vrouwen’, evenals haar medespeelster Lies Visschedijk, die tevens de hoofdrol vervult in de ‘Soof’ reeks.

De crew en acteurs doen waar zij vertrouwd mee zijn, en dit doen ze goed. Het zien van de befaamde hoofdrolspelers voelt als een warm welkom op bekend terrein. Ook de muziek is voorspelbaar: bij conflict is deze droevig of kil, en wanneer dit wordt opgelost klinkt er warme gitaarmuziek. Hetzelfde geldt voor de kleuren en het licht. Het koude licht in Jamies lege studio vormt een te verwachten contrast met de warme kleuren tijdens de tangoles van Martien. Het verhaal neemt bovendien geen onverwachte vormen aan. De problemen van de vrouwen zijn zeker niet nieuw, en ook de uitwerking hiervan bevat weinig verrassingen. Er wordt geen boosdoener aangewezen of een oplossing geboden, slechts een weergave van waar vrouwen tegenaan kunnen lopen in alle fases van hun leven.

De film is dan ook geen revolutionair werk binnen de Nederlandse filmindustrie, maar dit hoeft zeker niet erg te zijn. Het verhaal, de regie, en de acteurs voelen veilig voorspelbaar, wat zorgt voor een kalme en fijne kijkervaring. Een prima film om op een woensdagavond op de bank te kijken, en daarna ook weer te kunnen laten gaan.

Sara Goosensen

Waardering: 3

Bioscooprelease: 12 december 2024