Sebastian, When Everybody Knows – När alla vet (1995)
Regie: Svend Wam | 88 minuten | drama | Acteurs: Hampus Björck, Nicolai Cleve Broch, Ewa Fröling, Helge Jordal, Rebecka Hemse, Lena Olander, Emil Lindroth, Karin Hagås, Mira Mandoki, Stig Torstensson
Sympathiek en licht drama, dat wel een iets te rooskleurig beeld geeft over de “coming out” van een puberende jongen die erachter komt dat hij verliefd is op zijn beste vriend. De makers hebben hun hart op de juiste plaats en willen graag duidelijk maken dat homoseksualiteit normaal is en het helemaal geen problemen hoeft op te leveren als je hiervoor uit komt.
Gelukkig is dat ook niet altijd zo, maar de realiteit leert dat reacties van familie en vrienden vaak helaas heel wat minder positief zijn als die van de personages in ‘Sebastian’ als zij het nieuws vernemen. Voor een film is het een nogal aparte keuze, als de hoofdrolspeler met een probleem worstelt, maar er uiteindelijk geen conflict uit voortvloeit en dat probleem dan voor de andere mensen om hen heen niet blijkt te bestaan. Hadden de makers dan niet als doel om een interessante film te maken?
Aan de acteurs ligt het niet. Hampus Björck zet een goede rol neer als de opstandige tiener Sebastian, wiens gedrag typisch is voor een puber en soms flink wat irritatie oproept. Hij hangt wat rond met zijn vrienden, waaronder de eveneens langharige Ulf (Nicolai Cleve Broch), sluit zich op zijn kamer op en snauwt zijn ouders af. Dit tweetal heeft geen voornaam en zit vol goede bedoelingen. De vader (Helge Jordal) is een rustige, begripvolle man die regelmatig “alles komt goed” roept. De moeder (Ewa Fröling) gedraagt zich soms nogal onbegrijpelijk, met haar hysterische uitbarstingen, maar ook zij loopt over van de goede intenties. De karakters van de vrienden worden nauwelijks uitgewerkt. Ook Ulf’s personage is niet bijster goed uitgewerkt, waardoor zijn aantrekkingskracht op Sebastian vaag blijft.
‘Sebastian’ is hiermee meer een “slice-of-life”, dan een traditioneel opgebouwd verhaal met drie bedrijven, een spanningsboog en plotontwikkeling. Als Sebastian eenmaal voor zijn geaardheid is uitgekomen, verandert er hoegenaamd niets. Zijn ouders maken zich tijdens een hoestaanval van bezoekend vriendinnetje Lisbeth (Rebecka Hemse) bijvoorbeeld meer zorgen dat ze stiekem hasj aan het roken zijn. Ook nadat Sebastian en Ulf een puinhoop van het ouderlijk huis hadden gemaakt (onder andere door samen in het bubbelbad te gaan en flink met water te gooien) raakten ze nauwelijks van de kook. Dit eindeloze geduld bij Sebastian’s rare fratsen wordt na een tijdje wel vermoeiend om naar te kijken. Echt interessant wil de film maar niet worden – en dat er van het onderwerp toch veel meer van gemaakt had kunnen worden.
Wat de film wel feilloos aantoont, is dat de jaren negentig in vele opzichten een periode was van erg foute kleding. Hiervan zijn voorbeelden te over te vinden.
Hans Geurts